En daar lig je dan als 84 jarige...*update*
Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
- Mickey
-
- Berichten: 34755
- Geregistreerd: 25-02-01
- Woonplaats: Daar waar mijn huis woont
En daar lig je dan als 84 jarige...*update*
Geplaatst door de TopicStarter : 01-04-03 22:54
Nu ligt hij dus in het ziekenhuis, maar hij kan niet geopereerd worden aan zijn heup. Zijn hart kan het namelijk niet meer aan.
En wat nog het vervelendste voor hem is, dat hij al jaren niet meer wil leven. Maar telkens als hij opgenomen wordt in het ziekenhuis omdat hij gevallen is bijvoorbeeld, knappen ze hem lichamelijk weer helemaal op. Terwijl hij het liefste dood wil. (Hij is gelovig en wil graag naar de hemel en bij oma zijn die 15 jaar geleden overleed. Hij is ook bang dat hij vergeten is, want iedereen is al dood...)
En daar lig je dan als 84-jarige man. Je mag niet eens over je eigen leven beslissen. Je wordt in leven gehouden tegen je zin al 15 jaar lang.
Dat lijkt me heel frustrerend. Waarom moet hij langer lijdden? Wat heeft het allemaal voor zin, en voor wie wordt het nu gedaan?
Ben ik dan zo wereldvreemd dat ik die man rust gun, waar hij zo naar verlangd?
Laatst bijgewerkt door Mickey op 13-04-03 21:04, in het totaal 1 keer bewerkt
- Cody
-
- Berichten: 20725
- Geregistreerd: 20-04-01
- Woonplaats: Grolloo
Geplaatst: 01-04-03 22:58
Je bent geen baas meer over je eigen leven op deze manier.
Wie bepaalt wanneer het genoeg geweest is? Niet hij
Als je oud en op bent, en je wilt niet meer...moet je dan zoals jij idd zegt steeds 'opgeknapt' worden?
Ik vind het sneu in deze situatie. Wat dat betreft gaat het bij dieren eerlijker, daar grijpt de natuur in, maar bij mensen kunnen ze tegenwoordig zo veel dat je zo jaren verder kan.
Ik snap je heel goed Mickey...moeilijk is dit...
- Anoniem
Geplaatst: 01-04-03 23:59
Mijn overgroot oma was juist het tegenovergestelde: als 89-jarige baalde ze gigantisch dat ze zo ziek was en dood ging.
- ibikus
- Berichten: 20688
- Geregistreerd: 15-05-01
- HHD_Foto
-
- Berichten: 4437
- Geregistreerd: 14-04-02
- Woonplaats: N.W. Duitsland
Geplaatst: 02-04-03 08:32
Mijn andere oma (98 geworden) heeft zeker 30 jaar met tegenzin in een bejaardentehuis gewoond en op het laatst was ze aardig dement. Ik denk dat ze nog geen 1.40 m. hoog meer was, maar toch is het haar gelukt om over het balkonhek heen te klimmen en van 3 hoog naar beneden te vallen. Deed ze dat in een vlaag van dementie of juist toen ze helder was ?
Om heel eerlijk te zijn vind ik dat 'we' onze huisdieren beter behandelen als onze (groot)ouders. Als m'n kat 'op' is krijgt hij een spuitje en mag vredig en 'humaan' inslapen. Mensen worden ten koste van bijna alles in leven gehouden.
- KiWiKo
-
- Berichten: 51672
- Geregistreerd: 19-10-02
- Woonplaats: Killstraight
Geplaatst: 02-04-03 08:44
Mickey schreef:Mijn opa ligt in het ziekenhuis. Hij heeft mot gehad met een andere bejaarde man in het bejaardenhuis. Daarbij is opa ten val gekomen en heeft zijn heup gebroken.
Nu ligt hij dus in het ziekenhuis, maar hij kan niet geopereerd worden aan zijn heup. Zijn hart kan het namelijk niet meer aan.
En wat nog het vervelendste voor hem is, dat hij al jaren niet meer wil leven. Maar telkens als hij opgenomen wordt in het ziekenhuis omdat hij gevallen is bijvoorbeeld, knappen ze hem lichamelijk weer helemaal op. Terwijl hij het liefste dood wil. (Hij is gelovig en wil graag naar de hemel en bij oma zijn die 15 jaar geleden overleed. Hij is ook bang dat hij vergeten is, want iedereen is al dood...)
En daar lig je dan als 84-jarige man. Je mag niet eens over je eigen leven beslissen. Je wordt in leven gehouden tegen je zin al 15 jaar lang.
Dat lijkt me heel frustrerend. Waarom moet hij langer lijdden? Wat heeft het allemaal voor zin, en voor wie wordt het nu gedaan?
Ben ik dan zo wereldvreemd dat ik die man rust gun, waar hij zo naar verlangd?
dit heet nou HUMAAN. snap je??? Nou ik niet hoor. Misschien ben ik dom maar ik vind dit mens onterend. Paarden maken ze toch ook af als ze niet meer kunnen. Waarom niet een mens op die leeftijd zelf laten beslissen of ze wel of niet verder willen. LANG LEVE DE BESCHAVING!!!
- Barb
-
- Berichten: 12081
- Geregistreerd: 24-07-01
Geplaatst: 02-04-03 08:47
zij wil ook het liefste al jaren dood (ook zij is gelovig)
Er zijn weken geweest dat de verpleging haar hele dagen in bed
liet liggen, gelukkig gaat dat nu weer allemaal beter maar het
is geen leuk leven op deze manier
veel sterkte met je opa
- Anoniem
Geplaatst: 02-04-03 09:09
Alleen kwam mijn opa in z'n eigen huisje ten val en heeft het een dag geduurd voor iemand hem vond. Hij heeft nog een aantal weken in het ziekenhuis gelegen, zelfde verhaal als de opa van Mickey. Hartpatient en niet meer in goede conditie. Bij mijn opa hebben ze toch geprobeerd te opereren, waardoor hij nog veel erger in de war raakte, door de narcose werd hij in sneltreinvaart hartstikke dement. Hij heeft ons wel tot het laatste moment herkend, alleen haalde hij de namen van kinderen en kleinkinderen door elkaar.
Klinkt kei- en keihard, maar soms kan het echt een opluchting zijn als iemand overlijdt, alleen al omdat je weet dat hij zelf al zo lang niet meer verder wil....
Sterkte Mickey, ik weet wat je nu doormaakt...
- Maarten
-
- Berichten: 4185
- Geregistreerd: 30-06-01
- Woonplaats: Emmen
Geplaatst: 02-04-03 09:33
Ik hoop dat de beslissingnemers in de regering eindelijk een keer tot inzicht komen en mensen het recht geven om over hun eigen leven te beslissen... het is toch te zot voor woorden?? Het leven is van MIJ en ik beslis zelf wel wat goed of slecht is voor mij. Mocht ik ooit zover zijn dat ik niet verder meer wil omdat ik te oud ben en ziekelijk, dan hoop ik dat ik zelf de beslissing mag nemen om te gaan zonder dat één of andere broekie van een dokter wel even beslist wat 'goed' is voor mij....
Mickey... heel veel sterkte voor jou en je familie. Ik hoop dat je opa snel rust vindt...
- Karin
-
- Berichten: 65336
- Geregistreerd: 10-01-01
Geplaatst: 02-04-03 16:39
Sonja schreef:Klinkt kei- en keihard, maar soms kan het echt een opluchting zijn als iemand overlijdt, alleen al omdat je weet dat hij zelf al zo lang niet meer verder wil....
Ben ik het helemaal mee eens. Bij zo iemand hoop je dat hij op een nacht in zijn slaap overlijdt en van alles af is. Maar op deze manier wordt het een gebed zonder eind, je ziet hem lijden maar kunt niets doen. Machteloos moet je je dan voelen.
Heel veel sterkte meis, weet even niet goed wat ik nog kan zeggen om je je beter te laten voelen, maar wereldvreemd ben je zeker niet. Want wie zijn wij om te beslissen of iemand moet blijven leven terwijl hij zelf al zo lang niet meer wil?
- Mickey
-
- Berichten: 34755
- Geregistreerd: 25-02-01
- Woonplaats: Daar waar mijn huis woont
Geplaatst door de TopicStarter : 02-04-03 16:53
Karin schreef:Bij zo iemand hoop je dat hij op een nacht in zijn slaap
overlijdt en van alles af is.
Ik wilde het eigenlijk niet zeggen, maar toen ik gisteravond bij hem wegging en afscheid van hem nam, hoopte ik echt voor hem dat het niet lang meer duurt. En dat hij bijvoorbeeld in zijn slaap vredig overlijd, zonder nog verder te hoeven lijden.
Hij zegt ook vaak tegen me dat hij het allemaal niet meer aankan. Hij heeft dan de tranen in zijn ogen. Ik zegt hem dan ook altijd, dat het niet makkelijk is en dat hij zich zou mag voelen. En dat ik hem ook begrijp. Ik merk dat hij dat zeer op prijs stelt. Er zijn namelijk ook familieleden die eigenlijk niet naar hem luisteren en hem maar een oud zeur vinden. Maar in mijn ogen klaagt hij niet voor niets, want het lijkt mij ook vreselijk als je tegen je wil in nog steeds in leven wordt gehouden.
En inderdaad net als hierboven ook al wordt gezegd, het lijkt wel dat we "vriendelijker" met onze dieren omgaan als met de medemens. Een dier verlos je uit zijn lijden wanneer hij/zij in uitzichtloze situatie verkeerd. Maar bij mensen mag het niet. Natuurlijk snap ik wel dat er ook misbruik gemaakt kan worden, maar als iemand toch nog verstandelijk helemaal bij is en telkens weer met de eigen lichamelijke gebreken wordt geconfronteerd en echt niet meer wil... waarom laten we zo iemand lijden?
- Oscar
- Forumcoordinator
-
- Berichten: 132002
- Geregistreerd: 23-09-01
- Woonplaats: Braboland
Geplaatst: 02-04-03 19:57
Als ik dit verhaal zo lees, dan heb ik zo ontzettend met hem te doen.
Op je vraag "waarom laten we zo iemand lijden" zou ik dolgraag een antwoord willen geven, maar ik weet het helaas ook niet
Ik weet wel dat we zo langzamerhand TE beschaafd aan het raken zijn en dat we mensen in leven kunnen/willen houden waarvan de natuur eigenlijk al lang geleden bepaald heeft dat het genoeg geweest is.
En waarom allemaal ?
Heel veel sterkte, ik hoop dat opa gauw bij oma op de koffie mag komen.
- Mickey
-
- Berichten: 34755
- Geregistreerd: 25-02-01
- Woonplaats: Daar waar mijn huis woont
Geplaatst door de TopicStarter : 02-04-03 21:33
Maar hij zal nooit meer kunnen lopen. Ook niet met een rolator, want dat kan zijn hart niet aan volgens de Cardioloog.
En dat is dus nog meer tegen het zere been (heup in dit geval
).Waarom nou toch weer? Waarom nu hij?
Ik hoop echt dat hij snel krijgt waar hij al zoveel jaren naar verlangt, rust.
Bij ieder telefoontje wat ik nu krijgt van familie vraag ik me af zou het al zo ver zijn? Is hij gaan slapen en wordt hij nooit meer wakker...
- Karin
-
- Berichten: 65336
- Geregistreerd: 10-01-01
Geplaatst: 02-04-03 21:35
Je zou haast hopen dat het 'probleem' zichzelf oplost doordat hij ineens overlijdt, zo is het bij mijn oma destijds gegaan, die was ook op en wilde niet meer. Daar kunnen we nog steeds vrede mee hebben, ze was bijna 90. Maar ja, om daar nou machteloos op te gaan zitten wachten...
Was er maar een concrete oplossing die voor iedereen aanvaardbaar was, dit is iig niets. Kan me goed voorstellen dat het je zo bezighoudt.
- Mickey
-
- Berichten: 34755
- Geregistreerd: 25-02-01
- Woonplaats: Daar waar mijn huis woont
Geplaatst door de TopicStarter : 03-04-03 22:30
Hij doet nu toch dingen die niet goed zijn voor hem, en hij heeft zelf ook al een paar keer gezegd opereer me maar.
Vanavond ben ik nog bij hem geweest. Dat is zou raar, je weet gewoon dat hij morgen geopereerd wordt en dat de kans groot is dat hij er morgen niet meer is. Je weet dat je afscheid kunt nemen, maar je weet ik dat er heel misschien een kansje is dat hij het wel overleefd.
En zelfs nu dacht hij er nog aan dat ik maandag jarig ben. Ik moest bij hem komen en kreeg nog een envelop van hem. Ik beloofde hem om die pas maandag open te maken. "Dat is goed, want ik kan dat dan niet."zei hij. Wat is het toch een schat hè
Ik heb hem nog kunnen zeggen wat ik wilde zeggen. Iedereen wenste hem strekte morgen en zei tot ziens.
Ik wenste hem ook sterkte en zei hem dat ik morgen zou komen."Ik weet het niet hoor", zei hij. Toen zei ik hem, "Opa als het niet zo is doe oma dan de groeten van mij". Toen straalde hij helemaal en zei ik hoop het meid ik hoop het.
Toen zijn we weg gegaan en de kans is groot dat dit de laatste keer is geweest dat ik hem heb gesproken...
- Karin
-
- Berichten: 65336
- Geregistreerd: 10-01-01
Geplaatst: 03-04-03 22:49
Nogmaals sterkte meis, wat er ook gebeurt.
- Mickey
-
- Berichten: 34755
- Geregistreerd: 25-02-01
- Woonplaats: Daar waar mijn huis woont
- Letizia
-
- Berichten: 12147
- Geregistreerd: 24-04-02
Geplaatst: 04-04-03 11:49
Ik heb dit al meerdere keren op m'n werk mee gemaakt, en vaak halen ze het halfjaar niet eens ivm met complicaties.
Ik wens jou en je familie heel veel sterkte...
(ik hoop niet dat m'n berichtje een beetje hard over komt
) - Mickey
-
- Berichten: 34755
- Geregistreerd: 25-02-01
- Woonplaats: Daar waar mijn huis woont
Geplaatst door de TopicStarter : 04-04-03 13:24
letizia80 schreef:(ik hoop niet dat m'n berichtje een beetje hard over komt
Nee hoor dat is niet hard
eerder realiteit...Hij wordt trouwens op dit moment geopereerd. Als alles goed blijft gaan, zijn ze op half vier klaar met de operatie. Ik ben benieuwd hoe het gaat aflopen...