Ik werk ondertussen bijna 3 jaar bij hetzelfde bedrijf. In die tijd heb ik:

- 4 verschillende functies gehad
- 4 verschillende leidinggevenden
- tig verschillende collega's (op twee na ben ik ondertussen degene die er het langste werkt)
- ontelbare structuurveranderingen en zelfs een verandering van bedrijfsnaam
- al een keer of 4/5 plots taken moeten overnemen omdat er mensen overspannen werden.

Sinds januari stond de boel weer op de rails. 2 managers en daarboven een adjunct-directeur. Gewoon weer bezig met mn werk.

Vandaag las ik in de horoscoop van de Metro dat ik plots een grote hoeveelheid werk te verstouwen zou krijgen. Wat zou dat nou kunnen zijn dacht ik naief.

Jawel: alletwee de managers hebben zich vandaag ziekgemeld met overspanningsklachten.
Vandaag dus hele dag bezig geweest met crisismanagement (en ik ga een boze brief naar de Metro sturen ). Mijn vrije week die gepland stond maar weer afgezegd *zucht*. Ik krijg ondertussen het gevoel dat ik als een soort stabiele factor niet ziek kan zijn, op vakantie kan etc. etc. etc..

Gelukkig gaat de adjunct een groot deel van de vrijgekomen taken oppakken, dus het komt niet allemaal bij mij terecht.

Maar goed: houdt het nou nooit eens op? Ik wil wel eens gewoon een half jaartje werken zonder dat soort gedoe

Goed, ik ben het weer kwijt en kan weer aan de slag (vanavond maar flesje wijn erbij).

Proost alvast !

Nee dat zal inderdaad niet meevallen, zeker niet aangezien het al de zoveelste keer is. Hou je er wel rekening mee dat het voor jou ook een keer teveel is ? Of te wel, let je een beetje op jezelf ?

Oei, dat klinkt niet goed. Je kan het ook van een andere kant bekijken. Zolang jij alles doet om de zaken maar soepel te laten lopen zullen mensen wellicht ook niet merken dat iets fout zit. Ik heb er zelf best lang over moeten doen om in te zien dat de wereld echt wel blijft doordraaien als ik spontaan een dagje vrij neem of als ik eens ziek ben. Als dat niet meer kan, als ik de hele tijd stijf van de stress rondren om in vredesnaam toch maar alles aan elkaar te breien dan moet er wat gebeuren van het bedrijf uit vind ik. Het is ontzettend moeilijk, want ik heb de neiging om me werk-zaken heel persoonlijk aan te trekken. Maar ik begin het langzaam aan te leren. Heb je hier al eens een gesprek over gevoerd met de je baas of met de de afdeling Personeelszaken bijvoorbeeld? En dan bedoel ik niet even bijpraten in de koffiepauze, maar er echt voor gaan zitten. En anders wellicht toch eens tijd voor een andere baan? Nou ja, ik weet ook wel dat je zo'n beslissing niet makkelijk neemt. Veel sterkte en assertiviteit (van jezelf dan natuurlijk) toegewenst!

Apple schreef:

Maar goed: houdt het nou nooit eens op? Ik wil wel eens gewoon een half jaartje werken zonder dat soort gedoe

Goed, ik ben het weer kwijt en kan weer aan de slag (vanavond maar flesje wijn erbij).

Bij ons zei iemand dat we allemaal maar een stapje harder moesten. Uhm, ik verving al twee mensen zo goed en zo kwaad en dan ook nog wat dingetjes van mijn eigen werk en een stapje harder gaat dus niet. Bovenaf zou het ook wat beter kunnen regelen denk ik dan.

Een flesje wijn?? Maak het niet te bont hoor, een paar glaasjes moeten genoeg zijn .

Dank voor de opbeurende woorden

Mezelf voorbij lopen zal niet zo snel gebeuren denk ik (daarvoor kan ik genoeg afstand nemen van de hele boel: Het is maar werk).

Wel heb ik er zo ondertussen schoon genoeg van dat ik de enige stabiele factor in het hele bedrijf ben (jullie raden zeker wel wat mijn aantal ziektedagen waren afgelopen jaar ). Een vakantie laten liggen heb ik ook nog nooit gedaan, maar nood breekt wet en dan neem ik maar een paar weekjes later vakantie. Ik merk wel dat ik erg toe ben aan wat dagen vrij.

Jot: wij hebben juist een heel reorganisatie proces achter de rug, juist om zaken soepel te laten verlopen . Het is dus ook duidelijk waardoor nu de boel niet loopt. Het managen van een zaak is iets anders dan het zeggen dat je een zaak kunt managen

Ik heb wel alle vertrouwen in de adjunct. Deze zal de voornaamste operationele managementstaken overnemen en dat is voor de verandering een capabel mens

Sterkte. Inderdaad, werk is werk maar is wel van invloed op alles.

Ach en anders kun je altijd nog lekker op het paard uitwaaien langs het strand. Stevige galop en je hoofd is weer zonder zorgen of het moet zijn dat je Kevin niet meer in stap krijgt , ik zie je al gaan, Wassenaar voorbij, ho ho Kevin en Kevin maar doorgaan. " grinnik grinnik"

Hahahaha

'Hoooo braaf, Hoooo braaf' (heee, dat was wassenaar'), Hooooo braaf, ho Kev (is dat scheveningen in de verte?)
Tot nu toe heeft Kevin nog een behoorlijk goede rem dus dat loopt wel los
(voor een dergelijke rit vraag ik wel of ik mn vorige bijrijdpaard weer eens mee mag naar het strand, hoewel er dan ook een reeel risico is dat paard en ik gescheiden terugkomen }> )

Hahahaha.
Ben ik daar vreselijk off-topic aan het gaan in mn eigen topic

Maakt niet uit, het verzet de zinnen weer even