Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-04-03 18:34

Geplaatst: 04-04-03 18:34

Oscar schreef:
Ik weet wel dat we zo langzamerhand TE beschaafd aan het raken zijn en dat we mensen in leven kunnen/willen houden waarvan de natuur eigenlijk al lang geleden bepaald heeft dat het genoeg geweest is.

heel 'mooi' gezegd. het is toch ook waar. ik zie mijn opa aftakelen, van wie ze drie jaar geleden zegden dat hij terminaal patient was, ze gaven hem hóógstens 'n half jaar. mijn opa is de taaiste man die je je kan voorstellen. bij hem is het omgekeerd en hij wil echt leven. dan is dat ook weer niet fair dat zij zo ziek worden, en blijven. ook bij zo'n mensen mag het niet aanslepen.
een voorbeeld, wij namen ons hondje mee, zo'n cavalier king charles, en die mocht bij opa op schoot. opa hield zijn benen dicht, maar hondje viel er toch tussen!!!! er liggen dus echt geen spieren meer op zijn botten en ik snap niet hoe hij nog kan lopen. hij verbaast me keer op keer.

oude mensen zijn zeer vastberaden, maar haast altijd alleen met hun beslissing.

**Geplaatst**: 04-04-03 19:16

Geplaatst: 04-04-03 19:16

Mickey, de operatie is inmiddels al een paar uur achter de rug, ik denk dat wij allemaal wel benieuwd zijn hoe het nu met je opa en met jullie allemaal gaat.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-04-03 19:57

Geplaatst door de TopicStarter : 04-04-03 19:57

Opa was rond vijf uur weer terug uit de operatie. Hij heeft het dus overleefd. Hij ligt nu op MediumCare.

Aangezien er nu niet zoveel mensen bij mogen is mijn moeder vanmiddag alleen gegaan. En ze vertelde me dat hij teleurgesteld was dat hij nog leefde. Hij had gehoopt dat het nu over was geweest...

Zo dubbel, moet ik nu blij zijn dat hij de operatie overleefd heeft of wat moet ik...

**Geplaatst**: 04-04-03 20:01

Geplaatst: 04-04-03 20:01

Ik zou gewoon zo veel mogelijk je opa steunen en de tijd die hij nog heeft zo fijn mogelijk maken... Heel veel sterkte...

**Geplaatst**: 04-04-03 21:29

Geplaatst: 04-04-03 21:29

Het was al een treurig verhaal, maar het wordt alleen nog maar treuriger......
Ik kan me zo goed voorstellen dat je gewoon niet weet wat je nu moet voelen.
Aan de ene kant blij dat hij de operatie overleefd heeft, maar aan de andere kant..... nou ja, je weet wel wat ik bedoel Verdrietig

Heel veel sterkte voor jullie allemaal, jullie zullen het allemaal erg hard nodig hebben.

**Geplaatst**: 04-04-03 21:32

Geplaatst: 04-04-03 21:32

Blij dat ik je net even gesproken heb. En zoals ik al zei: het is en blijft heel dubbel. Natuurlijk ben je blij als iemand weer ontwaakt uit een narcose, maar in dit geval vraag je je toch af of het niet beter was geweest etc. etc.

Afwachten, meer kun je niet doen.

**Geplaatst**: 04-04-03 21:35

Geplaatst: 04-04-03 21:35

Absoluut heel dubbel. Ik heb meegemaakt dat iemand vanwege een geloof niet geopereerd mocht worden aan een gebroken heup en die heeft na haar val nog maar 2 weken geleefd. zoiets gun je je opa dan ook. Mits dat zijn diepste wens is. Nu verplicht verder leven. Moeilijke situatie.

**Geplaatst**: 04-04-03 23:55

Geplaatst: 04-04-03 23:55

Mickey schreef:
Aangezien er nu niet zoveel mensen bij mogen is mijn moeder vanmiddag alleen gegaan. En ze vertelde me dat hij teleurgesteld was dat hij nog leefde. Hij had gehoopt dat het nu over was geweest...

Het was ook te mooi om waar te zijn voor hem, rustig in te slapen en dan niet meer terug hoeven komen, te mooi. Hij onderschat zichzelf kennelijk toch een beetje. Ik hoop wel dat hij er geen nare dingen meer bij krijgt, niet nog meer pijn of iets.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-04-03 19:45

Geplaatst door de TopicStarter : 06-04-03 19:45

Even een update:

Gisteren ben ik op weer ziekenbezoek geweest. Hij is inmiddels al weer van de Mediumcare af en ligt weer op de oude afdeling.
Toen ik aankwam zag ik al dat hij niet zichzelf was. Hij was vreselijk hyper en dat terwijl hij rustig moet blijven Knipoog

Verder was hij erg ontevreden en niets en niemand kon goed doen. Niemand kan volgens hem begrijpen hoe "verrekte" pijn dat het doet.
En weer zei hij meerdere malen dat hij het allemaal niet meer wilde, starks moest hij weer naar dat rothok ( = het bejaardentehuis) terug en dan komt hij die rotvent (en dat is zacht uitgedrukt) weer tegen en komt hij weer terug in de rotzooi.
Gelukkig nam hij uiteindelijk aan dat er met die andere bejaarde man ook al gesproken was. En dat het allemaal wel mee zal vallen.

Ook was hij behoorlijk verontwaardigd dat het wel een maand of langer kon duren eer hij weer wat meer kon dan liggen en zitten. Hij had verwacht dat als hij het dan toch overleefde dat hij dan ook weer snel "de oude" zou zijn.

En wat hem nog het meeste steekt is dat hij nu geleefd wordt. HIj kan niet zelf zijn ritme bepalen, zoals hij dat in het bejaardentehuis wel kon. "En jullie kunnen straks weer gewoon naar huis, en ik lig hier maar. Ik wou maar dat... "

Kortom er lag een behoorlijk gefrustreerde man daar in het bed...

**Geplaatst**: 07-04-03 09:41

Geplaatst: 07-04-03 09:41

Mijn vader is dan nog maar zestig, maar hij heeft inmiddels de moed ook opgegeven en wil niet meer.
Gisteren zei hij nog dat het zo ontzettend moeilijk is.
Wat wil je, in augustus is hij geopereerd, twee weken later was hij weer thuis en vijf dagen later lag hij weer op de Intensive Care.

Korte tijd heeft hij op zaal gelegen, maar nu ligt hij al vanaf november op de intensive care.
Hij ziet mensen komen en weer gaan en hij moet daar blijven...

**Geplaatst**: 07-04-03 13:03

Geplaatst: 07-04-03 13:03

Tja, 't is een heel omstreden onderwerp, maar als je opa ècht niet meer verder wil, dan is er een oplossing. Heel veel mensen vinden euthanasie nog steeds een zeer omstreden onderwerp en hun mening respekteer ik ook zeker.

Mijn oma was 94, sinds 1½ jaar weduwe en had darmkanker in een vergevorderd stadium. Het was niet meer operabel. Zij had al vanaf het begin van het bestaan van de vereninging Euthanatos een euthanasieverklaring getekend. Vanaf het moment dat ze zei dat ze niet langer wilde leven is het ziekenhuis waar zij lag hier zeer professioneel mee omgesprongen. Ze heeft met 3 onafhankelijke artsen gesproken, dat is de regel, en zij heeft euthanasie gekregen.

Ondanks mijn angst en weerzin om erbij te zijn is het uiteindelijk een heel positieve ervaring geweest. De blik van dankbaarheid en gelukzaligheid in haar ogen toen de arts met de injecties kwam zal ik nooit vergeten. Ze is gestorven met een glimlach op haar gezicht.

Het is ontzettend moeilijk, vooral als hier nog nooit over gesproken is. Veel gelovige mensen zijn ook bang dat zij dan niet in de hemel zullen komen. Maar heeft God dan wel bedoeld dat een mens ondraaglijk pijn moet lijden?

Sterkte voor je opa en de rest van je familie[/code]

**Geplaatst**: 08-04-03 10:50

Geplaatst: 08-04-03 10:50

Toen ik dit alles las, sprongen de tranen me in de ogen. Ik hoop dat je opa zijn verdiende rust snel krijgt.. En zoals Alvaron al zegt; is euthanasie geen oplossing?

**Geplaatst**: 08-04-03 16:22

Geplaatst: 08-04-03 16:22

ik vindt het heel erg kanp dat je er zo openhartig over kan praten en ik wens jouw en je opa het allerbest wat dat dan ook is

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-04-03 21:53

Geplaatst door de TopicStarter : 09-04-03 21:53

Ik ben er vandaag weer geweest.
En hij was nu erg moe. Hij zag er bleekjes uit en voelde zich niet lekker.

Maar het lijkt alsof hij zich er bij neer aan het leggen is, dat hij toch wel dood kan willen, maar dat het komt zoals het komt.
En als het dan per se moet, dan moet het maar, maar dan wel op een andere manier als nu vind hij.

Ik heb maandag op mijn verjaardag pas de envelop open gemaakt die ik van hem gekregen had. Zoals beloofd pas op mijn verjaardag. Ik bedankte hem voor het cadeautje, en vertelde hem over mijn verjaardag en van het fluwelen sjabrak dat ik gekregen had van de kinderen in mijn klas. Ik vertelde hem ook dat ik van zijn cadeautje bandages wilde kopen die daar mooi bij kleurde. En hij was echt geïnteresseerd in wat ik vertelde, en hij ook: "Dat is goed meisje, doe maar."
Dus voortaan zal het fluwelen sjabrak met de bandages die ik vandaag al besteld had bij de ruitershop me herinneren aan de klas die ik nu heb en de bandages aan mijn opa.

**Geplaatst**: 09-04-03 21:55

Geplaatst: 09-04-03 21:55

Ach meis, ik kan me je gevoel zo voorstellen. de machteloosheid......

**Geplaatst**: 09-04-03 23:19

Geplaatst: 09-04-03 23:19

Jeetje Mickey, ik lees dit topic net pas en weet niet goed wat ik moet zeggen Scheve mond

! Ik leef heel erg met je mee, maar zeker ook met je opa!!
Ik hoop dat hij zich toch nog enigermate kan "verenigen" met de tijd die hij nog heeft ...
Het lijkt me zo moeilijk om iemand te steunen, die eigenlijk niet meer wil leven...
Ik heb alle begrip voor je opa... ik hoop voor hem, dat zijn grootste wens binnekort in vervulling zal gaan ...

**Geplaatst**: 10-04-03 10:14

Geplaatst: 10-04-03 10:14

Ik heb in het begin van je topic ook gereageerd en verteld over de oma
van mijn vriend. Zij zat 16 jaar in het verzorgingstehuis en is gistermiddag om 15.00 uur overleden.
Voor haar is het veel beter zo, ze wilde al heel lang niet meer.

Mickey hoe gaat het nu met jou opa??

**Geplaatst**: 10-04-03 15:27

Geplaatst: 10-04-03 15:27

Tranen in mijn ogen... Al van kinds af aan vraag ik me af hoe ver mensen moeten gaan met het ingrijpen in de levensloop van andere mensen. We kunnen tegenwoordig zoveel op medisch gebied, maar of je er altijd blijer van wordt... Neem nou een veel te vroeg geboren baby, hij/zij wordt niet voor niets te vroeg geboren. Toch wordt het vaak in leven gehouden, maar waarom, en wat is de kwaliteit van het leven dat dat kindje daarna heeft? Dezelfde moeilijkheid is er bij oudere mensen die niet meer willen leven. Het lijkt wel volgens het principe "we kunnen het, dus we doen het" te gaan, zonder dat er gekeken wordt naar wat mensen zelf willen.

Veel sterkte, voor iedereen

**Geplaatst**: 10-04-03 22:48

Geplaatst: 10-04-03 22:48

wmijn schreef:
We kunnen tegenwoordig zoveel op medisch gebied, maar of je er altijd blijer van wordt... Neem nou een veel te vroeg geboren baby, hij/zij wordt niet voor niets te vroeg geboren. Toch wordt het vaak in leven gehouden, maar waarom, en wat is de kwaliteit van het leven dat dat kindje daarna heeft? Dezelfde moeilijkheid is er bij oudere mensen die niet meer willen leven. Het lijkt wel volgens het principe "we kunnen het, dus we doen het" te gaan, zonder dat er gekeken wordt naar wat mensen zelf willen.

Hier loop ik dus regelmatig tegenaan ook al zit ik pas in het eerste jaar van mijn studie...sommige ingrepen zijn gewoon zo zinloos!
En als ik dan het verhaal van Mickey hoor dan grijpt dat me gewoon aan. Je kan iemand niet dwingen om te leven. Iemand met diabetes die na een weloverwegen beslissing geen insuline meer spuit en dat zwart op wit op het nachtkastje heeft liggen moet je in mijn ogen ook geen injectie meer geven als hij of zij dan wegraakt...(al is dat wettelijk nog steeds erg moeilijk=passieve euthanasie)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-04-03 21:04

Geplaatst door de TopicStarter : 13-04-03 21:04

Even een update

Opa kan nu zelf in en uit bed komen.
Ook kan hij met behulp van een looprekje lopen.
Zitten lukt hem ook al.

De doktoren in het ziekenhuis heeft besloten dat hij terug naar het bejaardentehuis kan. Dinsdag gaat hij dus weer terug. En ik ben benieuwd hoe dat dat allemaal verder zal gaan ...

**Geplaatst**: 13-04-03 22:39

Geplaatst: 13-04-03 22:39

Maar hoe gaat het mentaal met hem ?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-04-03 22:42

Geplaatst door de TopicStarter : 13-04-03 22:42

Craignethan schreef:
Maar hoe gaat het mentaal met hem ?

Daar zit weinig verandering in...

**Geplaatst**: 13-04-03 22:46

Geplaatst: 13-04-03 22:46

Triest.

Kan hij de confrontatie met z'n 'sparringpartner' wel aan ? Of hebben ze het uitgepraat.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-04-03 22:52

Geplaatst door de TopicStarter : 13-04-03 22:52

Craignethan schreef:
Triest.

Kan hij de confrontatie met z'n 'sparringpartner' wel aan ? Of hebben ze het uitgepraat.

Als het goed is wordt dat allemaal door het personeel van het bejaardenhuis geregeld. Tenminste dat hebben mijn ooms en mijn moeder wel aangegeven.

Dus ik hoop ook maar dat dat gebeurt, anders gebeuren er nog wel meer ongelukken vrees ik.