Ik had vannacht ineens wat inspiratie.
De titel moet ik nog verzinnen, maar dat komt wel. Hier is ie dan:
_____________________________________________
Tergend is het verdriet dat mijn hart teistert als een geest.
Het is aanwezig, je voel ‘t, maar je kan het niet aanraken.
Je weet dat ’t er is, maar je weet niet waarom.
Twijfelend is het verdriet dat mijn hart teistert als een geest.
Je voelt wanneer het komt, je voelt wanneer het afzwakt, maar je
weet nooit of het weg is of dat het terug zal komen.
Tekenend is het verdriet dat mijn hart teistert als een geest.
Het kan even weg zijn, maar het blijft altijd in je leven hangen.
Het geeft een stempel op je hart die altijd voelbaar blijft.
Vragend is het verdriet dat mijn hart teistert als een geest.
Zijn er dingen die moeten veranderen in je leven, zodat het niet
langer teistert maar over je waakt.
Gedachten die je los moet laten, zodat de rust op je neer kan dalen.
Dwingend is het verdriet dat mijn hart teistert als een geest.
Dingen vanuit een ander oogpunt gaan bekijken en voor jezelf
het daglicht wenden.
Keuzes moeten maken om een ander pad in te slaan.
Uitdagend is het verdriet dat mijn hart teistert als een geest.
Durf te veranderen, durf een ander pad in te slaan, durf te leven,
durf pijn te voelen.
Geef jezelf vrij om verdriet te voelen en het zal over je hart waken
als een geest.
_____________________________________________
En wat vinden jullie er van?
Knuf Mayo
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Mayo op 2001-02-26 15:29 ]</font>