Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
pmarena schreef:Dat is toch duidelijk
Je bent liever alleen dan bij hem , je verlangt niet naar hem , hebt het niet naar je zin met hem....hij hoeft helemaal niet te veranderen , hij is goed zoals hij is , alleen val je niet op hem en passen jullie niet bij elkaar.
Als je niet van hem houdt en niet graag bij hem bent , dan IS er niks tussen jullie.
HouVanUtopia schreef:TJa het gevoel wat ik nu heb idd is..
wat nou als ik hem toch ga missen over een lange tijd? Als ik ga beseffen dat ik hem echt kwijt ben...
Want hij is gewoon heel leuk en lief.
Maar gewoon die jaloursheid, en dat ik niets mag zonder hem dat brengt zoveel te weeg.
Waardoor je op alles gaat letten en alles wordt een ergenis heb ik het idee..
BraveSpots schreef:HouVanUtopia schreef:TJa het gevoel wat ik nu heb idd is..
wat nou als ik hem toch ga missen over een lange tijd? Als ik ga beseffen dat ik hem echt kwijt ben...
Want hij is gewoon heel leuk en lief.
Maar gewoon die jaloursheid, en dat ik niets mag zonder hem dat brengt zoveel te weeg.
Waardoor je op alles gaat letten en alles wordt een ergenis heb ik het idee..
Das een risico die je moet nemen denk ik.
Wat jij nu wilt is een eigenlijk geen relatie maar wel de optie om later toch nog weer mee te beginnen. Zo werkt het (helaas) niet.
Hou je eigenlijk nog wel van hem (ondanks de ergernissen), zie je een toekomst in jullie tweetjes?
HouVanUtopia schreef:Bedankt meiden.
Ik bedenk me net nog iets. Wat me laatste half jaar vooral opviel.
Ik heb altijd buikpijn als hij hier is. En heb bijna nooit buikpijn als ik alleen ben...
Als hij er was dan lag ik soms dubbel jankend van de buikpijn.
Ik vraag me af is dat toeval is puur stress wat me dan dwars zit?
maessie schreef:Heel herkenbaar dit! Ik heb ook 4,5 jaar verkering gehad (nu ex ) en vond het heel moeilijk om er een eind aan te maken. We hadden ook geen ruzie oid, mocht ook wel gewoon naar de paarden ed, maar was mezelf niet meer. Kreeg idd ook last van buikpijn van de stress als ik daar was. Wij hebben ook wat heftigs samen meegemaakt, en dan is eerst ook alles anders dan normaal, maar het werd ook niet meer richting normaal zeg maar. Uiteindelijk heb ik de stap genomen om het uit te maken, en damn wat heeft me dat goed gedaan! Achteraf besefte ik pas hoe erg ik mezelf niet meer was! Een echte vriend zal ook niet een probleem van je hobby maken, dat je 'stinkt" als je terug komt van de paarden (ruikt lekker toch?! ) dat weet je na 2x zeggen ook wel, maar dat hoeft er ook niet ingewreven te worden. Ik heb nu een nieuwe vriend die me wel de vrijheid laat om mijn eigen dingen te doen, vind ie niet altijd leuk maar hij zeurt er ook niet over!! Meid veel sterkte en wijsheid bij je keuze!!!