Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-04-04 19:16

Geplaatst: 24-04-04 19:16

He meis kop op he.....
ik wil je heel veel sterkte wensen de komende tijd.

**Geplaatst**: 24-04-04 19:32

Geplaatst: 24-04-04 19:32

Hi, wat verschrikkelijk klote voor je!
Ik kan me goed voorstellen dat je er helemaal doorheen zit en het "ziek zijn" zat bent.....
Sterkte!

**Geplaatst**: 24-04-04 19:37

Geplaatst: 24-04-04 19:37

Heey knor je weet dat je bij mij altijd terecht kan. Ik kan me erg goed inleven in je situatie en veel dingen zijn erg herkenbaar. Maar je slaat jezelf er echt doorheen! Kop op en blijven vechten! Na regen komt zonneschijn!

**Geplaatst**: 24-04-04 20:21

Geplaatst: 24-04-04 20:21

JEmig meid. Wat een verhaal.

Wat ik vooral lees is dat jij jezelf behoorlijk wegcijfert of weggecijferd hebt. Daar zou ik eerst eens mee gaan stoppen. Zoals al gezegd denk bij alles 'wat wil IK'.

Verder denk ikd at je je moet realiseren dat je een hele lange weg te gaan hebt. Het is niet 1 stap vooruit en twee terug. 2 stappen vooruit en 1 terug alleen zie je dat nog niet zo. En dat gaat langzaam. Maar neem de tijd voor jezelf en denk ook alleen aan je zelf.

Wat je vreind betreft, tja, ik kan niet voor jou spreken maar met zo iemand zou ik niet verder kunnen. En dan kan het excuus vrienden of drank zijn. ER IS NOOIT EEN EXCUUS GOED GENOEG OM JOU TE MOGEN KWETSEN!!!! Er loopt beters rond voor jou.

Verder kan ik je alleen maar zeggen dat ik heel goed begrijp wat je bedoelt. Ook wat pesten betreft. Zelf allemaal aan den lijve ondervonden. En daarom ga ik ook geen onwaarheden zeggen wat betreft de tijd die je nodig zult hebben. Ik ben hier zo'n 5 jaar mee bezig geweest en pas nu kan ik zeggen 'ja, ik ga vooruit'. En toch realiseer ik me ook heel goed dat ik ook vast nog wel wat flinke stappen terug zal doen, maar het is duidelijk dat het goed gaat. En dat moet je voor ogen houden.

Heel veel sterkte. En verdomde knap van je dat je dit hier zo hebt durven neerzetten. Ik heb wat dat betreft alle vertrouwen in jou dat het goedkomt!!!

**Geplaatst**: 24-04-04 20:28

Geplaatst: 24-04-04 20:28

Citaat:
zulke truitjes vind ik het leukste alleen sja die hebben ze deze zomer dus alleen in maatje anorexia

Waar vind je die? Alles is altijd te groot voor me Verward

Niet proberen jezelf te willen veranderen

Je bent zoals je bent, en dat moeten mensen maar accepteren. En volgens mij, ben je best een leuke meid

Nogmaals sterkte Ach gut

**Geplaatst**: 24-04-04 20:53

Geplaatst: 24-04-04 20:53

crossmonster schreef:
ze zegt dat ik me te druk maak om dingen waar andere mensen zich niet druk om maken, dat is ook zeker wel zo, maar hoed verander ik dat ???
ik ben te perfectionisticht, hoe verander ik dat ???
ik verwacht teveel van mijn vriend,

maar hoe verander ik in hemelsnaam zoveel aan mezelf

ik weet het echt niet

Ik ga hierin mee in wat Richtje ook zegt: De mensen moeten jou nemen zoals je bent, dus voor iemand anders moet jij jezelf niet gaan veranderen.
Je moet alleen dingen veranderen die je zelf verandert wil zien... Dus als jij last van het perfectionistisch zijn hebt, moet je daar aan werken, niet omdat iemand anders er last van heeft...
Hoe je dat moet doen, is iets wat je zelf gaat moeten uitzoeken.... Maar dat gaat ook niet in 1-2-3, zoiets heeft tijd nodig...

Spijtig dat je ouders je het gevoel geven je niet te begrijpen of te geloven. Maar het is vaak moeilijk voor een 'buitenstaander' (en daar bedoel ik iemand die het zelf niet heeft meegemaakt) om zich in te beelden of voor te stellen dat het wel om echte klachten gaat en dat je er behoorlijk van in de put kan zitten...

Denk nu maar in de eerste plaats aan jezelf... dat heb je nu het meest nodig... De rest is allemaal bijzaak.

**Geplaatst**: 24-04-04 21:20

Geplaatst: 24-04-04 21:20

Ik heb je even een pb gestuurd crossmonster Lachen

Ik ben het voor een groot deel met de anderen eens, probeer op dit moment lekker afleiding te zoeken en alleen maar dingen te doen die je leuk vindt. Dingen die je niet leuk vind komen wel een andere keer als je je wat beter voelt.
Heel veel sterkte Lachen

**Geplaatst**: 24-04-04 22:04

Geplaatst: 24-04-04 22:04

Heej meis... wat is dat nu allemaal?
Weet je je moet zo denken:
'Ik heb er net zoveel recht op om op deze aardkloot te leven, als de rest van de 6miljard (gloofik) het doen. DUs kop op en laat je niet gek maken hoor! Je moet wel rusten, maar dat neemt niet weg dat je juist leuke dingen kunt gaan doen zoals: shop till you drop, ga eens een lekker weekend met een stel vriendinnen naar center parks, of een "kuuroord" laat je eens heerlijk in de watten leggen! Ga niet twijfelen aan jezelf.
Sterkte!! *bighug*

**Geplaatst**: 24-04-04 22:14

Geplaatst: 24-04-04 22:14

Lieve bregje, hoe kun je nou schrijven "sorry dat ik jullie hiermee lastig val", dit ís toch ook te veel om in je eentje aan te kunnen? En een burn out is ook niet zomaar met een maandje weg, dat heeft tijd nodig.

Ga rust nemen, accepteer van jezelf dat je nu even weinig kan, en laat het bij dat weinige. Ga geen hekel aan jezelf krijgen, maar zeg tegen jezelf dat je het goed gedaan hebt door toe te geven dat het gewoon even te veel is voor je nu. Accepteer dat.

Je vriend zou ik even op een afstandje houden, hij lijkt me nog niet klaar voor een vaste relatie, en dat kun je er nu even niet bij hebben. Denk maar even helemaal alleen aan jezelf, wat jij wil en aankan, de rest zoekt het zelf maar even uit.

Rusten, rusten en nog eens rusten, zoek afleiding (vooral bij je paarden, daar heb je altijd zoveel plezier van gehad, probeer dat plezier weer terug te krijgen), en laat de rest van de wereld maar even zijn eigen problemen oplossen.

Heel veel sterkte meis Ach gut

!

**Geplaatst**: 24-04-04 23:29

Geplaatst: 24-04-04 23:29

Attenoje, heb je dat allemaaaaaaal gekocht Haha!

.

De reactie van je ouders is heel vervelend en het maakt het voor jou nog wat moeilijker. De feiten liggen zo dat het voor jou niet belangrijk is hoe andere mensen in het leven staan, laat je dat niet aanpraten hoor. En dat jouw gevoelens jouw gevoelens zijn en dat jij daar op dit moment mee geconfronteerd wordt en dat je daardoor heel erg uit het lood geslagen bent. Derde feit is dat jij dit ook niet wilt, je zou je ook het liefste goed, sterk, dapper en de beste voelen; maar het zit je tegen en dus voel je je naar op dit moment.
Kop op meissie.

**Geplaatst**: 25-04-04 02:08

Geplaatst: 25-04-04 02:08

crossmonster schreef:
kheb net met mijn ouders erover zitten praten, zit nu alweer een uur aan een stuk te janken, smam is ziek, dus ik mag eik niet klagen, dat is natuurlijk zo.
maar ze geloven me niet ze gelooft niet als ik zeg wat mijn klachten zijn , tenminste dat gevoel heb ik

ze zegt dat ik me te druk maak om dingen waar andere mensen zich niet druk om maken, dat is ook zeker wel zo, maar hoed verander ik dat ???
ik ben te perfectionisticht, hoe verander ik dat ???
ik verwacht teveel van mijn vriend,

maar hoe verander ik in hemelsnaam zoveel aan mezelf

ik weet het echt niet

Waarom zou jij zoveel aan jezelf veranderen?
Verander alleen datgeen wat jij verandert wilt zien, de dingen waardoor jij je minder prettig gaat voelen...zeker niet de dingen die andere willen dat je verandert.

Jij bent jij...en zolang je er niemand opzettelijk pijn of kwaad mee doet waarom zou je dan iemand anders moeten zijn?

Omdat iedereen anders is zal iedereen zich druk maken om verschillende dingen, geen probleem toch?
Dit maakt iedereen tot de persoon die hij/zij is en zoals ik net al aangaf is dat goed, zolang je er niemand opzettelijk kwaad mee doet....en naar mijn idee doe jij dat niet.
Dus waarom jezelf nu zo druk maken?

Je moeder is ziek en dat is idd erg, maar dat betekent niet dat jij niet mag klagen hoor, want ieder zijn probleem is voor die persoon erg....dat kan je niet meten aan andersmans ziektes of problemen....dan zou niemand meer mogen klagen want het kan altijd erger.
Zolang jij jouw probleem even opzij kan leggen voor iemands anders ellende, ziekte of problemen heb jij naar mijn idee al het recht ook je eigen sores te hebben, en ben je een eerlijk en goed persoon.

**Geplaatst**: 25-04-04 10:09

Geplaatst: 25-04-04 10:09

Je zegt dat je niet mag klagen omdat je moeder ziek is. Het is natuurlijk hardstikke rot dat je moeder zo ziek is, maar je moet zeker jezelf daarom niet wegcijferen hoor! Daar wordt het ook niet beter van

Ik denk niet dat je jezelf moet veranderen, dat is nooit goed.
Mijn vader heeft ook een burn-out gehad, niet om je bang te maken, maar dat heeft wel een paar jaar geduurd. Maar dat kwam vooral door zijn houding daar tegenover. Hij bleef gewoon doorwerken en wilde het niet erkennen. Dan blijf je ermee zitten. Hij is toen uiteindelijk maar 's een week alleen op vakantie geweest naar Kreta, ff alles vergeten. Misschien voor jou ook een idee?

Vind het verder heel moeilijk om hier iets zinnigs over te zeggen...maar doe alsjeblieft rustig aan!! Dan gaat 't hopelijk vanzelf weer wat beter met je Ach gut

**Geplaatst**: 25-04-04 10:55

Geplaatst: 25-04-04 10:55

Hi Bregje,

Ik heb niet alle reacties gelezen, wilde graag reageren op je verhaal.
Ik weet uit mijn naaste ervaring (zus met een burn-out) hoe ver en diep een mens zichzelf kan brengen.
Wat iemand hiervoor al zei, luister naar je lijf en niet naar je (vaak rond malende koppie) het klinkt heel simpel, maar het is o-zo-moeilijk!
Wat je al aangaf in zo'n groepsgesprek, komen vaak (schrijnende) dingen naar boven, waarvan je het bestaan vergeten was, maar die diep van binnen wel energie vreten.
Vaak ben je op een gegeven moment in je leven op een punt aanbeland, dat je je leven leid, zoals je dacht dat je je leven zou moeten leiden.. maar om dan door je lijf op de noodrem gezet te worden, om te beseffen dat je helemaal niet goed bezig bent... pff dat is moeilijk om te beseffen/aanvaarden.

Mensen hebben het over, rust eens uit, ga eens leuke dingen doen, neem een maandje vrij..
Ik kan je vertellen, dat mijn zus met héle kleine stapjes, nu al anderhalf jaar bezig is.
Het gaat nu zeker de goede kant op, maar ze heeft haar hele leven op de kop gehad.
Als je eenmaal aan dingen gaat twijffelen, dan ga je ook overal aan twijffelen en het is dan moeilijk, om niet alles rigoreus overboord te gooien, maar alles èèn voor èèn in je handen te nemen en op je gemak te bekijken en te beslissen of het goed voor jou is of niet.

Het is mij ooit zo beschreven, je leven/lijf is een soort huis met kamers.
Alles wat je meemaakt zorgt ervoor dat je je huis inricht.
Er zijn een hoop dingen (negatieve) die je geen plek (wilt) geven, het doet ook vaak zo'n pijn en het is vaak iets waar je niet stil bij wilt blijven staan. Doe gooi je op een plank in een kamertje en doet de deur dicht.
Dat gaat een hele tijd goed, tot alle planken en kasten vol zitten en de deur van het kamertje niet meer dicht gaat.. Dan kan je er niet meer omheen.
Je wordt eigenlijk gedwongen door je lijf, om naar die kamer te gaan, de deur open te doen en alles te bekijken, te voelen en een eigen plekje te geven.
Het zal niet makkelijk zijn, en soms ga je rigoreuze beslissingen nemen en zal je een hele tijd boos en verdrietig zijn, maar daar ga/moet je doorheen..
Ik kan je verzekeren (ook uit eigen ervaring) dat het uiteindelijk het mooiste kado is, wat je jezelf kan geven!

Sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-04-04 20:10

Geplaatst door de TopicStarter : 25-04-04 20:10

hey allemaal!

jeetje, ik sta er echt van te kijken wat een leuke, lieve en warme reacties ik op mijn topic krijg!

ik vind het superfijn om te lezen dat er zoveel mensen zijn die me begrijpen en die me willen helpen, echt fantastisch!!!
ik probeer de tips die gegeven te worden allemaal langzaam tot me door te laten dringen

als ik even depri ben dan lees ik ze allemaal nog eens door , dat helpt me echt !

wat smam betrefd, dat is weer helemaal okej!
ik had gisteren een uur aan een stuk zitten huilen, ik kon niet meer stoppen , zelfs tijdens het eten niet .
smam verontschuldigde zich vandaag voor wat ze gisteren zei
ze meende het niet, en ze weet dat ze te snel zegt van " joh stel je niet aan "
smam is gewoon supersterk
ik heb te weinig genen van haar en teveel van paps denk ik Scheve mond

ze zei dat ik juist naar hun toe moest komen met problemen, dat ik ze meteen moest zeggen
dus dat is ook weer helemaal goed

met mijn vriend heb ik veel gepraat, ik weet alleen niet hoe het verder moet
het kan nl oook goed zijn dat doordat ik zovaak depri ben, ik het allemaal veel donkerder en moeilijker zie als dat het werkelijk is !

dus misschien is idd wat afstand nemen niet zo'n slecht idee
ik werk heb op zijn zenuwen
en dat is ook niet goed

komende week is ie naar hongarije , en terugladen in tjechie dus issie toch pas zaterdag thuis
en ikke ga donderdagavond koninginnenacht vieren , ik bedoel, ik kan wel thuis gaan zitten kwijnen , maar stappen doe ik zo graag!!
daar knap ik vast van op

nogmaals wil ik jullie echt kei bedanken voor jullie reacties OK dan!

**Geplaatst**: 25-04-04 20:45

Geplaatst: 25-04-04 20:45

jij moet het nu gewoon even allemaal lekker over je heen laten komen en alleen doen wat jij leuk vind en wat je kan!
Want reken maar dat jij voorlopig niet aan het werk bent hoor!
Mijn moeder heeft 2 jaar geleden een complete burnout gehad en dat duurde een jaar voor die weer fulltime werkte.

Die heeft toen gewoon eerst 3 maanden lang alles rustig aan gedaan, alleen gedaan wat ze zelf wilde, en op haar tempo, en nu doet ze weer alles (eigenlijk weer teveel Lachen

)

En vooral: Verander niet omdat anderen willen dat je verandert! als ze dat willen zijn ze jou niet waard, jij bent goed zoals je bent!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-04-04 21:52

Geplaatst door de TopicStarter : 25-04-04 21:52

thnx ingrid!

ik moet eik wel mezelf veranderen, nl ik pieker teveel
maak van een mug een olifant en maak me veels te druk om alles!!
en idd wat iemand zei, ik ben vreselijk perfectionistisch

probleemgevalletje dus Haha!

ohw ja enne richtje ,
bij el vita in den bosch, backstage, en op de markt trouwens ook
en ik heb n adresje bij iemand in de garage , die verkoopt ook marktkleren, daar heb ik mijn collectie broeken en werkbroeken ook vandaan
stretch broeken kosten daar 10 tot 15 euro!!
okej geen merk, en kwaliteit is niet als bijvoorbeeld levi's oid, maar ja aangezien ik een broekentic heb, krijgen ze de kans niet om te slijten Haha!

maar daar hebben ze dus ook kei veel van die leuke truitjes!
en allemaal aan de kleine maat
succes met t vinden van leuke truitjes iig Knipoog

**Geplaatst**: 25-04-04 22:30

Geplaatst: 25-04-04 22:30

Dank je!

Mocht ik ooit in de buurt van Den Bosch komen......

**Geplaatst**: 25-04-04 22:47

Geplaatst: 25-04-04 22:47

crossmonster schreef:
thnx ingrid!

ik moet eik wel mezelf veranderen, nl ik pieker teveel
maak van een mug een olifant en maak me veels te druk om alles!!
en idd wat iemand zei, ik ben vreselijk perfectionistisch

probleemgevalletje dus

Ik hen je verhaal gelezen, vind t echt heel rot voor je Scheve mond

Maar jezelf veranderen is wel erg moeilijk, ik denk dat het vooral belangrijk is door te hebben wanneer je piekerd of veel te druk maakt, meestal gaat dit gewoon vanzelf. Verbied jezelf als je het herkent om te gaan piekeren, probeer aan andere dingen te denken of ga wat leuks doen... Mischien vind je op het moment niet zoveel leuk, maar denk even echt lekker aan jezelf

Waar ikzelf altijd heel erg van opknap is me helemaal scheel winkelen, naar de zonnebank gaan of een beauty dagje doen, uit eten gaan, lekker koken enz. enz. Gewoon lekker dingen doen waar jij van opknapt, als is het maar voor even.

De volgende tekst van loesje is mischien wel toepasselijk: waarom rennen, de wereld draait toch om mij? (klein tipje, als je deze text ook zo geweldig vind als mij, koop dan de kaart (of pb je adres Knipoog

) en zet m in je kamer, iedere x dat je er naar kijkt herinner je je er weer aan!

Nou heel veel succes gewenst!!!

**Geplaatst**: 25-04-04 23:19

Geplaatst: 25-04-04 23:19

Hier nog een die waarschijnlijk hetzelfde zegt als de meeste hier maar toch. Ga dingen doen die je leuk vindt, ga beetje bij beetje met jezelf aan de slag als je je daar goed genoeg voor voelt. Neem dan 1 ding tegelijk en zeg niet dat het in 1 keer opgelost moet zijn. Neem de tijd om op krachten te komen. Ach gut

Het spijt me als ik belerend overkom dat is echt niet mijn bedoeling. Ik heb zelf vorig jaar een burnout gehad en ben langzaam aan terug gekomen en meer mezelf geworden. Kop op meid je kunt het! Je lijkt me iemand die heel sterk is maar zelfs zulke mensen moeten leren tijd voor zich zelf te nemen. Ik zeg dat nu welzo mooi maar ben er zelf erg slecht in, met als gevolg dat ik nu weer tegen een burnout aanhang. Bloos

Kop op ga genieten van de mooie dingen de rest komt later wel.
Ook mijn PB staat voor je open

**Geplaatst**: 26-04-04 00:20

Geplaatst: 26-04-04 00:20

Piekeren is een lastig ding omdat je het helemaal zelf doet. Vaak ga je over dingen nadenken omdat mensen of situaties vraagtekens bij je oproepen. Les 1 tegen het piekeren is om te proberen die vraagtekens niet bij jezelf op te lossen, maar om bijvoorbeeld aan die mensen te vragen hoe of wat. Als je bijvoorbeeld steeds 'bang' bent dat je iets verkeerd gedaan hebt, ga dan niet steeds bij jezelf redenen zoeken omdat te bevestigen, maar vraag er gewoon even naar. Stel je voor dat je mam een slechte dag heeft en kortaf is... vraag haar dan of ze boos op jou is?? Dat kan heel wat opluchting opleveren voor jou, maar ook voor je mam omdat jij toch even aandacht aan haar besteedt.
Les 2 tegen het piekeren is om gedachten te laten varen. Dus zodra je weer aan het piekeren slaat, bijvoorbeeld dat je mam boos op je is, dan ga je er gewoon op een andere manier over denken, bijvoorbeeld: 'waarom zou ze, ik heb niks gedaan'. Of je laat de gedachte gewoon gaan en je gaat juist ergens anders over nadenken, iets wat wel nuttig is voor je die dag (kan van alles zijn, als het maar positief is). Les 3 is: niet voorspellen wat je niet in de hand hebt. Dus niet doemdenken over dingen die niet gebeurd zijn. Vooruitzien op vervelende dingen is wel goed, maar moet reeel blijven. Dus stel dat het KNMI zegt dat het morgen gaat regenen, dan is het verstandig om een paraplu in je auto te gooien, maar het is belachelijk om vandaag te gaan zitten balen van de regen van morgen... snappie???

Nogmaals: neem de tijd en laat het tempo waarin je leeft niet door anderen bepalen.

**Geplaatst**: 26-04-04 08:26

Geplaatst: 26-04-04 08:26

Ik was hier al 'bang' voor gezien een eerder topic van je.
Meid, zoek alsjeblieft goede hulp !!!!!!! een burn out/depressie is niet binnen 4 weken over, geef het de tijd !!!! Misschien niet zo leuk om nu te horen, maar het kan werkelijk maanden duren.............

praten, hulp zoeken, cursussen doen om jezelf sterker te maken, oefeningen om anders te gaan denken etc !!!!!!!!!!!!!!!! JE KAN HET BREGJE !!!!!!!!!!!!

**Geplaatst**: 26-04-04 09:12

Geplaatst: 26-04-04 09:12

Ik wens je heel veel sterkte Bregje! Je komt er echt wel uit, daar geloof ik in!

Even de komende tijd aan jezelf denken en je niet zo druk maken om je werk, je vriend, enzovoorts.
Nogmaals, sterkte! Ach gut

**Geplaatst**: 29-04-04 17:32

Geplaatst: 29-04-04 17:32

Oh gut ik lees precies mezelf hierin Tong uitsteken

Altijd maar weer vinden dat andere voorgaan.
Of als ik te veel koop, me schuldig voelen god weet waarom.
Of omdat ik heel veel last heb van mijn rug waardoor ik soms echt effe een bitch kan zijn, waardoor ik soms denk, die schat van me heeft het maar te verduren met me hoor.
Ik ben ook van het type, we doen het perfect of we doen het niet. Erg lastig voor mezelf nu omdat ik die ontspanning zo nodig heb.
Raar is het wel dat je op dit soort momenten pas begrijpt waar je fouten liggen, terwijl je er anders zo langsheen denkt.
Anderzijds is het ook wel weer goed om dit ook eens mee te maken, je leert jezelf zo kennen. Dingen die fijn aan je zijn en ook dingen die helemaal niet fijn zijn leer je ontdekken.

Wat mij het meeste opvalt aan mezelf is dat genieten nog niet eens zo makkelijk gaat. Dat konstant doordoen zit me in de weg soms. Weten dat je moet ontspannen en toch kun je het niet laten om je ergens mee te bemoeien. Tong uitsteken

**Geplaatst**: 29-04-04 17:48

Geplaatst: 29-04-04 17:48

Toch goed dat je het hier geplaatst hebt.

Want je bent idd niet de enige.

Ik ben eind maart 2002 thuis komen te zitten, ontslagen, helemaal kapot van zelfverwijt, had eigenlijk de ziektewet ingemoeten, maar ik wilde niet eens meer terug omdat ik al een jaar lang over mijn kunnen heen ging omdat ik allang overspannen was.
Ik nam het mezelf zo kwalijk dat ik mijn werk niet meer aankon en dat maakte de druk, de spanning en de vermoeidheid alleen maar erger.

De huisarts constateerde burnoutklachten.
Volgens mijn ouders kon dat niet, ik was pas immers 23, te jong om zo opgebrand te raken.

Echter heb ik ook een lange voorgeschiedenis, mijn hele leven moeten knokken voor mijn eigen bestaan, knokken tegen pesten, knokken tegen de depressies en verdriet, altijd op mijn hoede moeten zijn van kindsafaan door een onveilige thuissituatie.

Nu zit ik in groepstherapie, 3 dagen in de week.
Ik heb er nu 5 maanden opzitten maar moet nog lang niet aan werk denken, daar is het ook nog geen tijd voor, moet nog zoveel dingen verwerken.

Ook ik dacht na 3 weken van hoe zit dat nou, ik zou me nu toch beter moeten voelen? Ik heb ook nog een poging gedaan om toch weer aan het werk te komen, weer in de commerciele sector, gelukkig kon ik het niet.
Toen heb ik ook een half jaar echt een winterslaap gehouden.

Ik voel me bij lange na nog niet top, maar het gaat na 2 jaar wel wat beter, heb mezelf weer wat meer terug alhoewel alles nog wat slowed down is.

Veel sterkte en sukses met jezelf en je energie weer terug te vinden, bij de een gaat dat wat sneller dan de ander, luister naar je eigen lichaam hoe moeilijk het ook is om niet meer te kunnen...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-04-04 17:55

Geplaatst door de TopicStarter : 29-04-04 17:55

holly, ik kan me helemaal in jou vinden
ik ben ook te perfectionistisch... tenminste tegenover mezelf
me kamer is altijd een rommel Bloos

maar werk en paarden moet gewoon perfect zijn ...
dat kan helemaal niet en dus stoot je je kop
ook mijn rug heb ik al twee maanden flink last van en ben ook al n aantal x bij de fysio geweest, maar het wil niet bepaald beteren Boos!

en idd is vriendlief dan de klos Scheve mond

liewella, in jou kan ik me ook vinden !
ik ben ook heel lang gepest geweest, dat maakt zoveel kapot in een mens
en idd zit ik ook in groepstherapie. die burn-out is IMO ook meer persoonlijk als werkgerelateerd
ja okej ik heb teveel mijn best gedaan op mijn werk, maar ik wilde me bewijzen tegenover de mannen !
ik wou bewijzen dat ik het net zo goed of zelfs beter kon
en daarbij ben ik erg zenuwachtig in gezelschappen, ik word heel onzeker als ik in een volle kantine zit...tenminste, sinds het laatste jaar, daarvoor had ik er veeeel minder last van. en ik denk dat dit alles me de das om heeft gedaan ....

ik zit nu al 5 weken ofzo thuis, maar ik merk geen cm verbetering.. en dat maakt het nog moeilijker
ik word steeds vaker depri , en ben nog steeds zo snel moe ...