Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-06-09 21:57

Re: Jong samenwonen

Geplaatst: 20-06-09 21:57

Ik ben nu 19 en woon zo ongeveer 3/4e jaar op kamers. Gewoon een kamer in een studentenhuis dus.
Verder heb ik nou meer dan 9 maanden een vriend, waarmee t heel goed gaat! We zijn heel vaak samen, ookal wonen we een uur reizen van elkaar af. Ik denk dat we elkaar toch wel 5/6x per week zien.. En toch vind ik het dan wel fijn dat ik toch zo nu en dan even naar mijn eigen kamer kan, vooral omdat ook echt van mij is. Ik denk dus wel dat het belangrijk is dat je zijn woning ook echt jou woning maakt, echt van jullie samen.

Mijn vriend en ik hadden het laatst nog wel over samenwonen. Hij studeerd en ik ga weer studeren, en we wachten dus nog wel even met samenwonen, vooral door het financiele gedeelte.

Verder ben ik wel blij dat ik sowieso eerst zelf op mezelf ben gaan wonen voordat ik evt ga samenwonen.

Succes!

**Geplaatst**: 20-06-09 22:45

Geplaatst: 20-06-09 22:45

Yelly schreef:
KiWiKo schreef:
Wat is nou het allerergste dat er kan gebeuren................. in het aller, aller ergste geval werkt het niet en dan ga je weer terug naar huis

Ligt er wel een beetje aan hoe erg ik m'n vader teleurgesteld heb Maargoed, denk dat hij me altijd wel weer thuis terug zou laten komen hoor, ik wil hoe dan ook voorlopig hier thuis ook m'n plekkie houden Ik hoop alleen dat mijn vader wel beseft dat hij hoe dan ook heel belangrijk voor mij blijft, en dat hij niet het gevoel heeft dat ik hem alleen achterlaat.. Met m'n vriend zit het allemaal wel goed denk ik

Maarja.. Mijn vader is er nu dus nog niet van op de hoogte, terwijl het plan nu al zo'n beetje is dat ik tegen het einde van augustus bij hem intrek.. Hoe kan ik het hem zo goed en tactisch mogelijk vertellen ? Hij gaat het hoe dan ook totaal niet leuk vinden, toen hij zijn vermoeden voor het eerst uitsprak zei hij ook 'je overziet de keuzes die je maakt op deze leeftijd helemaal niet, ik zou het stom vinden, maar wettelijk gezien kan ik je niet tegen houden'. Ik heb het idee dat ik overal wel goed over nadenk, en eigenlijk ben ik het verder wel met bovenstaande quote van KiWiKo eens Verder denk ik dat ik en mijn vriend het wel redden, we hebben wel een stabiele basis denk ik zelf

Vandaag hebben we er ook weer over gesproken, en wat praktische dingetjes uitgezocht enzo Hij heeft gezegd dat het hem het best lijkt als ik in het begin alleen de boodschappen grotendeels betaal, en dat we later dan wel zien hoe het uitkomt en of ik evt. nog iets meer zou kunnen bijdragen. Hij kan nu zelf ook gewoon netjes rondkomen, dus daarom zit er voor hem geen haast achter dat ik ga bijdragen aan de huur, dan kan ik beter nog wat spulletjes kopen voor in huis en boodschappen halen voorlopig. Dan weten we ook wat beter wat ik overhoud, en hoe alles loopt (tijd die ik nog over heb naast mijn studie).

Waarom er gelijk zo iets definitiefs van maken? Je kunt het ook langzaam laten gaan. Gewoon afspreken dat je bijv. op schooldagen daar slaapt, en de andere dagen bij je vader. Gaat het goed dan blijf je langer, gaat het minder of wil je meer je eigen ding dan ga je weer even naar je vader. Ik had ook zo'n soort constructie, en ben toen uit eindelijk steeds minder daar gaan slapen. Uit eindelijk is het dus ook uit

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-06-09 09:45

Re: Jong samenwonen

Geplaatst door de TopicStarter : 21-06-09 09:45

Ik slaap er meestal nu al in ieder geval meer dan drie keer per week

We zullen trouwens ook niet heel veel op elkaars lip zitten, want hij werkt fulltime, ik ben op maandag- en dinsdagavond altijd weg en hij op woensdag- en donderdagavond

Ik kan ook altijd nog een avondje of nachtje naar huis gaan, wil zoiezo ook wel af en toe met m'n vader nog eten enzo en bijpraten natuurlijk

**Geplaatst**: 21-06-09 13:56

Geplaatst: 21-06-09 13:56

@Yelly: mijn ouders waren ook niet blij toen ik met mijn ex ging samenwonen, en ze waren al helemaal niet blij dat ik zo ongeveer meteen bij mijn pasnieuwe vriendje in trok toen ik terug kwam uit het buitenland. Maarja, het is mijn keuze. Ze zijn er ook wel boos over geweest, maar ik ben eigenwijs. Het is nu over en ze zijn er nog steeds niet happy over maar ze hebben er vrede mee.

Ook ik heb recht op mijn eigen fouten

niet dat het nu zo fout gaat... integendeel. Maar stel dat ze gelijk krijgen
Bovendien waren mijn ouders op mijn leeftijd getrouwd...

**Geplaatst**: 21-06-09 17:46

Geplaatst: 21-06-09 17:46

Wij waren allebei 20 toen we samen gingen wonen we wonen nu inmiddels 2.5 gelukkig en wel jaar samen

Toen we net gingen samenwonen studeerden we beide nog, inmiddels is mijn vriend gestopt met zijn studie en werkt hij fulltime.

We hebben eerst in een inimini 2 kamer appartement gewoond, zonder echt aparte kamers omdat we de deur er uit ruimtebesparing uitgehaald hebben. Dat was best krap, zeker omdat we toen allebei nog studeerden en dus beide veel thuis waren. Inmiddels wonen we in een ruim 3 kamer appartement en ik moet zeggen dat ik die ruimte wel lekker vind. Je kan je kont veel beter keren en zit elkaar veel minder letterlijk en figuurlijk op de lip

**Geplaatst**: 21-06-09 22:10

Geplaatst: 21-06-09 22:10

Mijn vriend (21) en ik (20) hebben zojuist een nieuwbouwwoning gekocht die volgend jaar augustus opgeleverd word.

Best jong vind ik zelf, maar daarnaast zijn wij al 4 jaar samen. Zowat iedere dag

**Geplaatst**: 21-06-09 22:25

Re: Jong samenwonen

Geplaatst: 21-06-09 22:25

Werken jullie allebei Fifteen? Wij kunnen echt nog geen woning kopen nml.

**Geplaatst**: 22-06-09 06:38

Re: Jong samenwonen

Geplaatst: 22-06-09 06:38

Ik bn op mijn 17 de het huis uitgegaan met mijn nu ex heb ik toen zon 3 jaar samengewoond.
Eind dec. is dat op de klippen gelopen toen ben ik weer terug naar mn moeder gegaan de hond en 1 paard meegenomen de rest achter moeten laten,kon niet ander helaas...
Met die jongen heb ik ruim 6 jaar verkering gehad....
Nu heb een korte tijd verkering met een jongen die een eigenh uis heeft waar ik dus elke dag ben en ook slaap..
De hond gaat elke dag mee en verder doe ik wel veel in zijn huishouden.
We xien elkaar wel veel maar hebbn ook onze eigen dingen,ik mijn paard en mijn hond en hij de sportschool daarnaast werken we wel beide fulltime..
Maaar wel zodanig dat we savonds altijd samen thuis zijn..
Tot nu toe gaat het prima en sja verder s zie ik t wel...
Ik ben op dat gebied behoorlijk impulsief en doe wat mijn hart me zegt te doen..
Vertellen heb ik t eigenlijk niet tegen mijn moeder bij mijn ex ging het heel snel...
En nu ja eigenlijk sliep ik er eerst de weekenden en toen mijn hond er ook rustig bleek te kunnen slapen ben ik niet meerweggegaan en toestemming heb ik er niet voor gevraagd...
Ik word donderdag 22 trouwens...

Gr Gemma

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-06-09 22:25

Geplaatst door de TopicStarter : 22-06-09 22:25

Nou ik heb het geprobeerd te vertellen, wat een drama

Het ging over studiefinanciering, dus ik begon over uitwonend zijn en dergelijke, en heb toen gewoon het verhaal op tafel gegooid. Mijn vader begon te schreeuwen dat het 'verdomme niet ging gebeuren', dat ik alleen maar aan mezelf denk, dat ik een klein kind ben.. Er viel niks tegen in te brengen, hij was zichzelf zo aan het opfokken dat hij half ging hyperventileren

Toen moest ik het op een gegeven moment allemaal maar zelf weten, ik was ondankbaar, als ik wou gaan dan ging ik maar, maar dat zou volgens hem betekenen dat ik hem heel ongelukkug zou maken, en dat dat dan een heel bewuste keuze van mij was (om hem ongelukkig te maken dus)

Kortom, er werd me een enorm schuldgevoel aangepraat.. Ik probeerde rustig te blijven, heb hem verteld dat hij altijd het allerbelangrijkste zal bleven, maar dat het ook gewoon goed uitkomt met mijn studie en dat ik het heel graag wil. Ik heb aangeboden elk weekend nog thuis te slapen, en af en toe te blijven eten in de week, maar het maakte allemaal geen verschil.. Ik ben er zelf ook helemaal naar van, ik word gewoon compleet voor het blok gezet.. Ik wil echt graag met mijn vriend wonen, en heb het eigenlijk behoorlijk gehad nu

Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen..

Dan nog iets anders, ik ga over twee weken op vakantie met vriendinnen.. M'n hoofd staat er echter totaal niet naar, eigenlijk wil ik nu gewoon echt niet meer.. Het liefst zou ik gewoon niet meer gaan, maar dat kan niet

Zij willen echt een feestvakantie, kortom uitgaan, drank en jongens. Van mij hoeft dit eigenlijk allemaal niet meer zo, en nu staat mijn hoofd er al helemaal niet naar.. Als ik niet lekker in m'n vel zit wil ik gewoon in m'n vertrouwde omgeving zijn, lekker bij mijn vriend en vriendinnen hier.. Ik weet uit ervaring dat het anders niks wordt

Bah, ik heb het echt even gehad. Ben blij dat ik morgen wat afleiding heb.. Ik weet echt niet meer wat ik nu moet doen, bij het idee dat ik nu nog een paar jaar thuis moet wonen en moet uitstellen wat ik het liefste wil word ik helemaal naar..

**Geplaatst**: 22-06-09 22:45

Re: Jong samenwonen

Geplaatst: 22-06-09 22:45

Het klinkt mischien heel hard.
Maar ik vindt het gewoon asociaal dat je vader zo reageet hij laat duidelijk merken dat hij niet om je geeft en het hem niet uit maakt of jij gelukig bent zolang hij maar zijn zin krijgt.
En hoezoo nog een paar jaar thuis moet wonen?
Je bent toch al 18 geweest dan heben ze er niks over te zegen.
Ik had op deze manier alang mijn spullen gepakt.
Als je vader van je houdt wil hij dat je gelukig bent en is hij blij voor je.
Maar op deze manier reageren is gewoon ziek.
Dus je hoeft helemaal niet thuis te blijven alleen maar omdat je vader zijn zin wil hebben en niet wil dat je een eigen leven hebt.
Als jij het huis uit wil dan moet je dat doen en je niet tegen laaten houden.
Er zullen in je heele leven mensen zijn die dngen die jou gelukig maken van je af willen nemen en dat moet je niet zomaar laten gebeuren.
En een schuldgevoel hoef je zeker niet te heben.
Jij wil gelukig zijn en dat is heel normaal en zoals ik al zei als je vader van je houdt wil hij jou gelukig zien en is hij gelukig voor je en laat hij je gaan.
Maar dit soort gedrag bewijst alleen maar dat hij niet echtg van je houdt en niet wil dat je een eigen leven hebt.
Als jij het huis uit wil moet je dat gewoon doen.
En daarnaast als je nu zegt oke papa ik blijf thuis dan denkt hij mooi krijg ik me zin en dan zal het elke keer zo gaan en woon je over 20 jaar nog thuis.

Belachelijk gewoon dit.
Ik adviseer je om gelijk je koffers te pakken.

**Geplaatst**: 22-06-09 22:54

Re: Jong samenwonen

Geplaatst: 22-06-09 22:54

Pappa vind het gewoon wat moeilijk dat zijn kleine meisje groot word........ geef hem even tijd

maar zet wel je plan door.......

komt goed, echt waar

Tis moeilijk voor ouders om te zien dat hun kleintjes ineens groot zijn en eigen keuzes gaan maken

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-06-09 22:59

Re: Jong samenwonen

Geplaatst door de TopicStarter : 22-06-09 22:59

Tsja, ik vind het gewoon heel moeilijk nu. Ben toch bang dat mijn vader het me heel erg kwalijk gaat nemen en helemaal over de zeik is als ik het doorzet, en ik wil ook niet dat hij mijn vriend erop aankijkt.. Het scheelde niet veel of ik had mijn spullen gepakt en was er vannacht ook gaan slapen, maar waarschijnlijk maak ik het dan alleen erger. Heb nu net een kwartier op m' balkon gezeten en ben al iets minder overstuur, maar ik voel me alsnog slecht nu

**Geplaatst**: 22-06-09 23:03

Re: Jong samenwonen

Geplaatst: 22-06-09 23:03

Errlijk gezegd denk ik dat je het alleen maar erger maakt door te blijven.
Nu weet je vader dat als hij kwaad wordt en je een schuld gevoel in praat jij thuis blijft wonen.
En zodra je er weer over begint zal hij dus ook precies dezelfde reactie geven omdat hij weet dat het werkt.
Je moet hem gewoon duidelijk maken dat jij nu volwassen bent en een eigen leven hebt en natuurlijk heeft je vader daar ook een plekje in maar hij is niet degeene die nu jou leven kan en moet beinvloeden.

**Geplaatst**: 22-06-09 23:06

Geplaatst: 22-06-09 23:06

Dat ik 20 was kocht ik een huis samen met mijn vriend hij was 23 ( vanaf mijn 16 de ben ik met hem)
Ben nu bijna 27 en nog steeds happy met hem hebben ondertussen gezinsuitbreiding gehad

**Geplaatst**: 22-06-09 23:07

Geplaatst: 22-06-09 23:07

KiWiKo schreef:
Pappa vind het gewoon wat moeilijk dat zijn kleine meisje groot word........ geef hem even tijd maar zet wel je plan door.......

komt goed, echt waar

Tis moeilijk voor ouders om te zien dat hun kleintjes ineens groot zijn en eigen keuzes gaan maken

papa's hebben het daar idd moeilijk mee..
weet nog goed dat mijn moppie voor het eerst bij me zou blijven slapen zo wat heb ik moeten zeuren zeg

**Geplaatst**: 22-06-09 23:10

Geplaatst: 22-06-09 23:10

Yelly schreef:
Tsja, ik vind het gewoon heel moeilijk nu. Ben toch bang dat mijn vader het me heel erg kwalijk gaat nemen en helemaal over de zeik is als ik het doorzet, en ik wil ook niet dat hij mijn vriend erop aankijkt.. Het scheelde niet veel of ik had mijn spullen gepakt en was er vannacht ook gaan slapen, maar waarschijnlijk maak ik het dan alleen erger. Heb nu net een kwartier op m' balkon gezeten en ben al iets minder overstuur, maar ik voel me alsnog slecht nu

echt geloof me lief.......... komt pappa wel weer overheen

Het is namelijk een heel natuurlijk proces dat jonge vogeltjes uit vliegen.......

niet leuk, maar het is nou eenmaal zo

**Geplaatst**: 22-06-09 23:16

Geplaatst: 22-06-09 23:16

pianka schreef:
Waarom er gelijk zo iets definitiefs van maken? Je kunt het ook langzaam laten gaan. Gewoon afspreken dat je bijv. op schooldagen daar slaapt, en de andere dagen bij je vader. Gaat het goed dan blijf je langer, gaat het minder of wil je meer je eigen ding dan ga je weer even naar je vader. Ik had ook zo'n soort constructie, en ben toen uit eindelijk steeds minder daar gaan slapen. Uit eindelijk is het dus ook uit

Ik deed dit precies. Niet officieel, geen aankondiging. Ik zei alleen dat als ik moest werken of vroeg naar school meost (beide ong 2 km naast hem, en 15 km naast mij) bij hem sliep omdat het gemakkelijker was. Inmiddels is het eigenlijk bijna elke nacht, maar papa is er na een maand of 2 wel aan gewend eigenlijk. Hij kwam vd week zelf met het idee dat als ik iets nodig had bij m'n vriend, dat ik dat wel mee mocht nemen ed. Mijn pa kan ook erg goed alle ankers uitzetten, maar inmiddels heb ik deze tactiek gevonden. Gewoon laten wennen... Niet officieel iets meedelen, dat helpt niet... Bij mij dan.. Dan komt het als een klap.

**Geplaatst**: 23-06-09 09:56

Geplaatst: 23-06-09 09:56

denk dat je vader gewoon moeite heeft dat kleine meisjes groot worden
(mijn vader noemt ook nog steeds kruimeltje hahahaha)
In het begin had hij er ook moeite mee, maar nu hij ziet dat we het allemaal goed voor elkaar hebben is hij juist hartstikke trots! En helemaal idolaat van zijn schoonzoon (gezellig met z'n 2e shoppen in de bouwmarkt

)
Gewoon je plan doorzetten en langzaam de dagen opbouwen.

**Geplaatst**: 23-06-09 11:24

Re: Jong samenwonen

Geplaatst: 23-06-09 11:24

Mijn papa deed precies hetzelfde als die van jou Yelly

Ben nu een jaar het huis uit, heb alles gedaan zoals ik wou en hij ziet nu dat ik het echt wel zelf kan.

Mijn papa werd er echt wel leuker van toen ik het huis uit ging. Hij loopt alleen af en toe nog te proberen om mij in een studentenhuis te krijgen, maar ach. Ik kan er mee leven.

Gewoon doen wat je zelf wil, je bent immers volwassen.

**Geplaatst**: 23-06-09 13:07

Re: Jong samenwonen

Geplaatst: 23-06-09 13:07

Mijn oma deed hetzelfde als jouw vader Yelly (ik woonde toen tijdelijk bij mijn opa en oma)... Maar dan vlak voordat ik wegging, hele nacht huilbuien en ze heeft er heel veel drank doorheen gegooid. Oh wat voelde ik me schuldig! Maar idd, op een gegeven moment vond ze er ook berusting in, en ik denk dat jouw vader dat ook wel gaat krijgen. Het is in elk geval een teken dat hij heel veel om je geeft..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-06-09 14:41

Re: Jong samenwonen

Geplaatst door de TopicStarter : 23-06-09 14:41

Ik had hem vandaag aan de telefoon en hij is nog steeds woedend.. Weet niet of ik vannacht wel thuis wil slapen eigenlijk

**Geplaatst**: 23-06-09 20:28

Geplaatst: 23-06-09 20:28

Heino schreef:
Werken jullie allebei Fifteen? Wij kunnen echt nog geen woning kopen nml.

Wij werken allebei, nu een half jaar maar hebben beide wel een baan met meteen een goed startsalaris, plus van beide kanten ouders die eventueel garant zouden kunnen staan, gelukkig was dat niet nodig.

edit: Het is trouwens een nieuwbouw appartement !

**Geplaatst**: 23-06-09 21:39

Geplaatst: 23-06-09 21:39

Yelly schreef:
Ik had hem vandaag aan de telefoon en hij is nog steeds woedend.. Weet niet of ik vannacht wel thuis wil slapen eigenlijk

Pak je spullen en vertek!
Waarom jezelf loopen kwellen om een egoistische kwal te kwellen.
Het klinkt hard maar zo zie ik het en ik heb er geen goed woord voor over.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-06-09 12:38

Re: Jong samenwonen

Geplaatst door de TopicStarter : 24-06-09 12:38

Maarja, dan maak ik hem nu nog bozer en denkt hij er nooit meer normaal over na.. Ik ben benieuwd, vanavond zie ik hem weer, als hij zich idioot gaat gedragen ga ik wel weg..

**Geplaatst**: 24-06-09 12:59

Geplaatst: 24-06-09 12:59

zonnebloem18 schreef:
Ik doe niet aan apart geld, zijn geld is mijn geld en mijn geld is zijn geld en alle grote uitgaves worden gewoon overlegt.
Als het geld er is maken we een berekening en betalen we wat betaald moet worden de rest is voor boodschappen en andere spullen.
Vind dat zo'n gedoe aparte rekeningen en (in elk geval voor ons) nergens voor nodig.
Tegenwoordig houd men er in het begin al veel te veel rekening mee dat je ooit eens uit elkaar kan gaan met wat voor gevoel ga je dan in hemelsnaam een relatie in.

Helemaal eens. Ik ben op mijn 20e gaan samen wonen met mijn huidige man en we hebben gelijk de rekeningen samen gegooid en hebben gewoon 1 bankrekening en daarvan wordt alles betaald. Daar zijn nooit geen problemen over. Ook nu na 8 jaar niet. Als je mekaar in het begin al niet vertrouwd dan kan je het beter laten.