Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-11-02 22:29

Geplaatst: 01-11-02 22:29

ik vind dit wel/niet egoistisch
ik weet niet ik kan geen keuze maken
een jongen uit oudenbsch een paar dorpen verder is iemand voor een trein gesprongen
maar diegene doet hiermee wel veel mensne pijn want de hele aula van die hogere school een paar dorpen verdr zat te huilen bijna iedereen de leraren en leerlingen
maar ik weet niet of het wel of niet egoistisch is

**Geplaatst**: 01-11-02 23:43

Geplaatst: 01-11-02 23:43

Van Dale schreef:
ego´ïst (de ~ (m.))

1 iem. die alleen zijn eigen belang op het oog heeft

En ja, dan is de persoon die zelfmoord pleegt hoogst waarschijnlijk egoistisch. Maar, of dat dan ook meteen negatief is, dat is denk ik eerder het punt van discussie. Oftewel, kun je het iemand kwalijk nemen dat die egoistisch is met betrekking tot zijn of haar leven. Ik denk dat je in het geval van deze Opa het hem niet kwalijk kan nemen. Wat je hem eventueel wel kwalijk kan nemen is de manier waarop. Daarin wil ik me aansluiten bij Lot.

Nerves, ik weet niet of het van toepassing is op jou, maar het is IMO zo dat mensen heel erg goed kunnen 'toneelspelen'. Daarmee bedoel ik dat het best mogelijk is dat het voor de buitenwereld lijkt alsof je problemen niet zo erg zijn. Je zult waarschijnlijk heel hard moeten zeggen "Ik heb een probleem" voordat mensen het doorhebben. Hardop zeggen dat het niet goed gaat is heel erg moeilijk, maar volgens mij een goede stap in de richting van hulp zoeken.

**Geplaatst**: 02-11-02 00:11

Geplaatst: 02-11-02 00:11

Tuurlijk is zelfmoord plegen egoistisch. Ten eerste doe je dat zeker niet voor de mensen om je heen maar puur voor jezelf. Verder is iedereen puur egoistisch, de manier waarop je dat uit verschilt alleen. Ook iemand die zichzelf helemaal in dienst stelt van anderen doet dat uiteindelijk voor zichzelf, omdat deze persoon zich er zelf goed bij voelt. Zelfde met zelfmoord, dat doe je voor jezelf, niet (primair) voor een ander.

Is het een probleem dat zelfmoord plegen egoistisch is? Nee, vind ik niet. Over zelfmoord ben ik de afgelopen jaren behoorlijk anders gaan denken. Vroeger (toen ik nog naiever was) dacht ik dat zelfmoord iets wat dat zo ongeveer verboden zou moeten worden en dat het iets is dat je echt met alle macht moet proberen te voorkomen of uit moet proberen te stellen. Na wat gesprekken met m'n vader heb ik m'n standpunt daarover behoorlijk bijgesteld. M'n vader heeft overigens zelf geen depressies of zelfmoordneigingen, hij is vooral erg nuchter Haha!

Het is simpelweg zo dat zelfmoord een oplossing is, hoe banketstaaf en hard dat ook is. Voor sommige mensen is het de enige optie die overblijft. Een extreem vervelende oplossing voor de mensen om die persoon heen en ook een verre van eenvoudige optie. De menselijke hersenen draaien voor het overgrote deel om twee dingen, voortplanten en overleven. Zelfmoord is iets dat tegen beide basis principes van de mensen ingaat, eenvoudig is het dus zeker niet.

Aan de andere kant is zelfmoord IMO zelden 'nodig', er kan tegenwoordig enorm veel gedaan worden met medicatie en therapie, zeker als de persoon hier zelf ook achter staat. Het kost een hoop moeite en energie maar IMO is het dat ook waard, ik vind het leven iig zeker de moeite waard, het is alleen zo ontzettend jammer dat dit niet voor iedereen zo is. Een hoop mensen die vooral in een groot zwart en (schijnbaar) uitzichtloos gat zitten Verdrietig

Nerves, dat je omgeving niets door heeft is heel goed mogelijk. Aan de ene kant zijn mensen erg goed in toneelspelen (zoals wmijn al zei), ook onderbewust. Aan de andere kant willen de mensen om je heen vooral zien dat het goed met je gaat, dingen die daarmee niet overeenstemmen worden erg gemakkelijk gebaggetalliseerd of helemaal genegeerd. Als je dus niet lekker in je vel zit zal je hier echt zelf iets aan moeten doen. Geef duidelijk aan waar je mee zit of hoe je je voelt of ga zelf op zoek naar hulp! Erg zonde om in een depressie te blijven zitten en ook erg zonde om te proberen alles helemaal in je uppie op te lossen... Sterkte!

**Geplaatst**: 02-11-02 13:39

Geplaatst: 02-11-02 13:39

Als zelfmoord de enige optie is die overblijft als oplossing is zelfmoord dus ook de weg van de minste weerstand....

Is zelfmoord egoistisch?
Ja...... op dat moment denk je alleen aan jezelf en kom je in mijn ogen om van zelfmedelijden.... je vraagt geen hulp aan je omgeving, omdat jij het allemaal wel zelf kunt....(dan bedoel ik dus het hier besproken "geval" van zelfmoord en niet die van mensne met een psychische neiging tot zelfmoord)

Is zelfmoord moedig?
Ja, je hebt er moed voor nodig om familie en vrienden achter te laten met hun pijn en vragen...

Ikben van mening dat wanneer je zelfmoord pleegt omdat je echtgenoot/maatje overleden is, er iets schort in de relatie met de rest van de familie...

Mijn moeder is helaas deze zomer overleden aan kanker, het laatste jaar moest mijn vader intensief zorg verlenen aan haar (hij wilde dit ook zelf... hij was en is van mening dat wanneer hem dit was overkomen mijn moeder hetzelfde voor hem had gedaan)
Na het overlijden van mijn moeder, hebben mijn broertje en ik mijn vader "bezig" gehouden (hij had kwamen we achter slaaptabletten van mams achter gehouden en wij vreesden ook voor zelfmoord).
Ik heb mijn angst uitgesproken tegen kennissen ed. En die hebben ook al het mogelijke gedaan om mijn vader te steunen en "bezig" te houden, en niet op een manier van controle ed (is een beetje moeilijk uitleggen)
We hebben langzaam aan hem meer "vrijheid" gegeven (klinkt een beetje cru, maar zolas gezegd een beetje moeilijk uit te leggen)
Mijn vader is helaal op gebloeid, staat met beide benen in het leven, gaat shoppen bij Ikea, is een logeer/studeer kamer aan het inrichten voor mijn kids....
Helpt mijn dochter met verzorgen van de pony's (als ik niet kan....) en is gewoon een fijne vader en opa, vriend en kameraad .....

Ik heb onlangs ook die vrees uitgesproken tegen mijn vader (zelfmoord) en hij beaamde dat hij daar over diep nagedacht had om het te doen...
Maar omdat iedereen belangstelling toonde, een luiserend oor had, hij bezig was enz. Heeft hij het toch maar niet gedaan... (klinkt een beetje simpel zoals ik dit hier neer schrijf, maar was een lang gesprek en zeer emotioneel...)

Had hij zelfmoord gepleegd, had ik er absoluut geen begrip voor op kunnen brengen.... Ik had me dan door hem verraden gevoeld en was dan in mijn ogen niet "echt" zijn dochter geweest....
Is dit achteraf gepraat? Ja, misschien wel, hij heeft het niet gedaan... maar ik had het verwacht en dit was een terechte verwachting hij heeft het zelf toegegeven dat hij met het idee liep.....

**Geplaatst**: 02-11-02 14:31

Geplaatst: 02-11-02 14:31

Er is niet 1 soort van zelfmoord, mensen kunnen zelfmoordpogingen doen om aandacht te trekken (dit zijn vooral mensen met persoonlijksstoornissen). Hoewel ze ziek zijn, zijn dit toch de mensen waar je boos op zou kunnen zijn. Zij doen vaak pogingen waarvan ze weten dat ze toch niet lukken: zoveel pillen nemen dat je duf wordt maar niet dood gaat, pillen slikken als je weet dat er zo iemand langs komt enz.

Mensen die verschrikkelijk depressief zijn denken niet meer realistisch. Ze zien het gewoon als een uitweg. Soms zijn de familieleden de reden om een zelfmoordpoging te laten, maar bij sommige depressies komen ook bijna psychotische ideeen voor en denken ze bijvoorbeeld dat het de familie niks kan schelen.
Als iemand die depressief is een gelukte poging doet vind ik dat heel jammer. Een depressie kan genezen! Maar als iemand chronisch depressief is en alles is al geprobeerd en diegene ziet er echt geen gat meer in, dan kan ik er wel vrede mee hebben. Vaak is het een doordachte poging (niet zoals bij aandacht trekken) en willen ze het dus echt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-11-02 17:52

Geplaatst door de TopicStarter : 02-11-02 17:52

Alane schreef:
Ikben van mening dat wanneer je zelfmoord pleegt omdat je echtgenoot/maatje overleden is, er iets schort in de relatie met de rest van de familie...

Dit was dus niet het geval, iedereen is hem zo vaak als ze konden op gaan zoeken, en hij was van 's morgens tot 's avonds bij ons thuis om te helpen bij het bedrijf van mijn vader, de tuin bij te houden, en gewoon voor de gezelligheid. En er was echt niemand die dat erg vond, in tegendeel.. We hebben gevraagd of hij bij ons wilde komen wonen toen mijn oma was overleden, maar dat wilde hij niet. Hij had zelf het idee dat hij in de weg liep, wat absoluut niet zo was, hij was een hele grote hulp. Het bij ons komen wonen wilde hij niet omdat hij niet wilde dat er moeite voor hem gedaan werd, en hij wilde zoals hij zelf zei niet meer de pijn meemaken van iedere nacht alleen in slaap vallen....

**Geplaatst**: 02-11-02 18:32

Geplaatst: 02-11-02 18:32

Zie mijn topic: [JH] Marijn, ik ga je missen jochie! +FOTO
Is net zoiets.

**Geplaatst**: 03-11-02 01:15

Geplaatst: 03-11-02 01:15

Ik wil en wilde jou geen schuld gevoel aanpraten of zo...
Ik heb hier mijn mening weer gegeven en mijn ervaring verteld.... En niet met de bedoeling om te zeggen dat ik het goed heb gedaan en jij en je familie niet.... absoluut niet.
Voorhetzelfdegeld had mijn vader wel zelfmoord gepleegd....en ik had in mijn ogen alles mogelijke gedaan, ik had die verwachting dat hij het zou willen doen (heeft hij ook toe gegeven) en de hulp in geroepen van kenissen en vrienden....
ik ben geen held, geen helderziende, of wat dan ook...ik heb gedaan wat in mijn ogen mogelijk was om HET te verhinderen, of het mij gelukt is of dat mijn vader tot inkeer is gekomen is iets wat ik of wie dan ook nooit te weten zal komen...
Mijn vader is niet depressief en kwam ook niet zo over (het alarmbelletje ging rinkelen toen ik zag dat hij een grote voorraad slaaptabletten had, van mijn moeder)

even op het bericht over psychische stoornissen...
Hoe meer boeken en lezingen er worden gehouden hoemeer stoornissen er zijn....(met alle respect...)
Het probleem van de mens is: voor alles moet een verklaring zijn of gevonden worden en/of er moet een schuldige zijn....
Als er een ongeluk gebeurd en voor dat ongeluk is geen verklaring moet er iemand voor verantwoordelijk zijn.... is dit dan nuchterheid...of onwetenheid (mischien een idee voor een nieuw topic..)
Wil het qua verduidelijking simpel houden (even toepasselijk en om het simpel te houden over paarden):
mijn paard wil niet op de trailer...dus hij zal wel iets engs meegemaakt hebben...
We hebben hier een probleem, een verklaring en een schuldige...
probleem= niet op de trailer gaan
verklaring= iets engs meegemaakt hebben
schuldige= iedereen behalve jijzelf....

volgende voorbeeld (weer paarden):
paard draait om in de box en heeft trapneigingen, ..hij zal wel mishandeld zijn..
probleem: niet uit de box kunnen halen
verklaring: mishandeling
schuldige: iemand anders....

En zo zie ik dat bij heelveel, noem het maar, denk problemen...
zelfmoordneigingen door psychische problemen:
probleem: zelfmoord neiging
verklaring: psychische problemen
schuldig: denk probleem

De werkelijke schuldige is alles en iedereen behalve jijzelf..... en wat ik in mijn eerdere bericht bedoelt heb met psychische neiging = mensen die overgaan tot die keuze om het leven te beeindigen omdat ze bijv. kanker of een andere ongeneeslijke ziekte hebben....waarbij ik geen geestesziekte bedoelde(heb me in dat eerder gegeven antwoord niet goed uitgedrukt....)

**Geplaatst**: 03-11-02 11:07

Geplaatst: 03-11-02 11:07

Wat een vreselijke ervaring zeg! maar egoistisch vind ik een te groot woord. Misschien voelde hij zich zo wanhopig en rot dat hij maar 1 uitweg zag. Ik heb dat wel vaker gezien dat mensen zo overhoop met zichzelf zitten. Maargoed ik ken ook de hele situatie niet dus dan ist moeilijk ordelen. Verdrietig

cc

**Geplaatst**: 03-11-02 11:58

Geplaatst: 03-11-02 11:58

Heel moeilijk. In theorie is het een egoistische daad, maar zeker in dit geval mag iemand naar mijn mening voor zichzelf kiezen. Dit is niet een geval van een depressie, maar iemand die al een beetje dood is gegaan door het sterven van zijn vrouw. Dat hij is gevonden door zijn eigen dochter vind ik wel een verkeerde manier, maar voor de trein springen eigenlijk ook.
Verder vind ik iemand die zelfmoord pleegt helemaal niet laf, maar juist moedig door de laatste stap (dus van de stoel af stappen, de pillen doorslikken of voor de trein te springen) te nemen.
Overigens zegt iedereen heel makkelijk dat je hulp moet zoeken, maar dat is hier in Nederland ook niet echt alles. Een goede vriend van ons heeft zelfmoordideeen, is heel onzeker van zichzelf en heeft eigenlijk helemaal geen lol in het leven, is niet gelukkig. Hij is al bij verschillende instanties geweest (RIAG, huisarts, diverse psychiaters enzo) maar volgens hun was er niets aan de hand bij hem. Pas bij de laatste is gebleken dat hij depressief is. Hij heeft nu wel medicijnen, maar had die pas een paar dagen niet ingenomen. Nadat hij een nacht wakker had gelegen (en over zelfmoord had gedacht) is hij weer naar het ziekenhuis gegaan en naar huis gestuurd met slaappillen. Niemand die hem serieus neemt, terwijl wij toch bang zijn dat er echt eens iets gebeurd. We kunnen er zelf weinig aan doen, behalve zorgen dat we er voor hem zijn, met hem praten, gewoon goede vrienden zijn. Maar mocht hij ooit de beslissing definitief nemen dat hij niet verder wil, zal ik het heel erg vinden, maar wel respecteren. Het is wel zijn eigen leven, waar hij eigenlijk nooit echt plezier in heeft gehad.