Bokt.nl

wendytjeG schreef:

Mijn vader is overleden toen ik 15 was. nu ben ik 25. Soms vind ik het wel heel jammer dat mijn vader mijn vriend nooit gekend heeft, dat zijn de momenten die ik het moeilijkst vind.
Laatst had ik het er nog over met mijn moeder, we hebben allebei het idee dat hij meekijkt en trots op ons is

Rianneke schreef:

ik hoop ook dat mijn vader een beetje trots op mij is! en ik moet zeggen ik heb er veel van geleerd dat hij overleden is! klinkt misschien stom maar vraag me ookw el eens af hoe het geweest zou zijn als ie nu gewoon in de kamer zat ofzo...

wendytjeG schreef:

Zo'n ervaring heeft volgens mij een enorme invloed op hoe je tegen de dingen aan kijkt. Het heeft mij ook gevormd als persoon!
Ook heeft het veel invloed gehad op de band met mijn moeder en zus. Familie is gewoon ontzettend belangrijk, ze gaan nooit meer weg en het is dus wel zo handig om de band goed te houden en daar tijd in te steken.
Vrienden komen en gaan, familie blijft.

Ik vertel ook niet snel dat mijn vader overleden is. Meestal komt op een gegeven moment wel de vraag: je hebt het altijd over je moeder en zus, maar hoe zit dat eigenlijk met je vader?
Als je het wilt vertellen kun je altijd beginnen over familie natuurlijk

Lianne007 schreef:

Ik ben er wel harder door geworden,sommige mensen kunnen zo zeuren,terwijl ze het zo mooi hebben maar zien ze zelf niet,dan denk ik echt van; wees toch blij dat je alles nog hebt.
Of sommige mensen die van elk klein pijntje iets vreselijks maken,daar ben ik heel hard in en denk al snel dat ze zich niet moeten aanstellen.

_Inga schreef:

Mijn zusje zit nu vooral emotioneel in de knoop.. Ze had zelfmoord gedachtes en alles.. Woede uitbarstingen..

wendytjeG schreef:

_Inga schreef:

Mijn zusje zit nu vooral emotioneel in de knoop.. Ze had zelfmoord gedachtes en alles.. Woede uitbarstingen..

Dat heb ik ook gehad dus.
Je kunt er ook niks aan doen, zij moet er zelf uit komen, maar ondertussen is het wel erg moeilijk voor de omgeving

Urielle schreef:

x_shirley_x schreef:

er is nu btw een rechtszaak, voor naamsverandering..hij gaat niet akkoord..Maar wij winnen het toch want hij heeft afstand getekent!

Dat zal wel lukken ja
Ik heb ook de naam van mijn moeder aangenomen, net als mijn broer en mijn zus. Mijn vader wilde nl. betaald worden voor de weekenden bezoekregeling want hij vond dat hij 'de oppas' was dan. Nou ja, graag of niet dan he....

Kobus17 schreef:

mijn moeder is overleden toen ik 18 was ben er nu 31.

Iemand vroeg hoe het zat met school. Mijn moeder was op een zondagochtend overleden ( november) en ik had op maandag een tentamen , fijn dat de school niet mee werkte , natuurlijk heb ik dat tentamen niet gehaald,vond de school nogal vreemd , kon ik het jaar erop dat tentamen nog een keertje overdoen, moest dan wel even een heel jaar schoolgeld betalen, dat dacht ik dus even niet. Ben dus van school gekomen met 23 certificaten en mis er dus 1 om een diploma te hebben.
Ben toen wel 1 week erna thuis geweest. school kon me op dat moment een beetje gestolen worden.

Maxielover schreef:

Ik was 10 jaar, mijn ouders waren al een tijdje uit elkaar en ik woonde met mijn broer bij mijn moeder.

Als meisje van 10 jaar is dat natuurlijk een enorme schok, je denkt er gewoon niet aan. Ik kan het me nog herinneren als de dag van gisteren, staat in mijn geheugen gegrift.

Mijn vader was alcoholist, hij rookte en zorgde niet goed voor zichzelf. Zijn vriendin was ook net weg en hij had een ander, die ik nooit heb gezien. Hij was altijd erg moe. Voor hij overleed, lag hij op zijn bed tv te kijken. Toen is hij ingeslapen...