NOu ja we hebben er dus al over gepraat. Kijk het punt is gewoon dat hij niet heel erg veel te geven heeft en als ie geeft dat ie dat vooral in het weekend dan hoef ik echt niks te doen, dan doet hij alles, behalve koken want op dat gebied moeten we allebei nog veel leren en hij nog iets meer als ik.
Ik ben wel benieuwd wat jullie zouden doen, als je vriend 's morgens om half 5 is opgestaan en 's avonds om 6 uur weer thuis is, wie kookt er dan als er afgesproken is?? Het lijkt mij niet meer dan logisch dat ik dat doe, ik werk niet zo veel en ben vaak een dag of middag vrij.
Kijk als wij elkaar door de week zien is het ook zo dat we samen eten, hij gaat vroeg naar bed, dus ben ik er liever ook zo vroeg mogelijk. Vanaf het moment dat hij binnen komt van zijn werk, staan we gezellig te kletsen en gaat het koken ineens samen, en na het eten doen we het ook samen. Als we samen zijn is het dus ook zo dat alles samen gebeurd en ik sta niet alleen te afwassen ofzo. Het is alleen dat uurtje in de week dat ik even zijn huis schoonmaak en af entoe doe ik wat meer.
Het ging er dus vooral om dat ik het niet leuk vind dat hij ondankbaar is, tegen iedereen die wat voor hem doet. Ik ben bang dat hij dan straks niet meer hoeft te rekenen op hulp van iemand anders als hij toch nooit dankbaar is, maar alleen red je het ook niet en zeker mijn vriend niet daar is hij psygisch te onstabiel voor. Hij snijd zichzelf in de vingers en dat probeer ik hem duidelijk te maken maar het dringt niet tot hem door. Zijn moeder en zus hebben het ook al geprobeerd maar hij wil/kan er gewoon niet aan.
En begrijp me niet verkeerd, het is echt een hele goede jongen die altijd voor me klaarstaat als ik hem nodig heb, alleen heb ik hem niet zo vaak nodig, ik ben veel onafhankelijker opgevoed als hij en daar schuilt het probleem een beetje. Ik moest vabn mijn ouders het zelf oplossen als ik een probleem had oid, maar zijn ouders lossen het voor hem op en dat doen ze nu nog steeds.