Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-10 22:18

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-10 22:18

Nee ik haal haar niet naar beneden, ken haar niet dus heb er ook geen rede toe.
Tja dat geen gedag zeggen dat kon ik echt niet op dat moment zat al zo in de stress omdat ik 1 tegen het gesprek op zat omdat het hier vast over zou gaan en 2 toch ook wel wist dat ze er nog zou zijn, toen ik het huis in stapteen idd de nieuwe vriendin daar staat had echt zoiets van

en klapte compleet dicht en dat was daarna ook zo, bleef erg stil.

Het is jammer dat ze nooit even hallo heeft gezegt of mijn ex haar nooit normaal heeft voorgestelt dan was dat stukje iets makkelijker geweest, nu wil ik haar gewoon ontwijken.

Het heeft idd tijd nodig, het stomme is ik weet wel hoe of wat maar je gevoel zegt iets anders en dat is zo lastig.
Ik luister altijd naar mijn gevoel maar dat mag nu dus niet...
Door het reintergratie project ben ik assertiever geworden zeg wat sneller wat ik ergens van vind dat is wel fijn, kan mijn gevoelens weer uiten terwijl ik dit lange tijd niet gedaan heb..
Ook uit ik ze tegen mijn ex maar dan in mindere mate bedoel mijn gevoel zegt ik hou van je, maar dat zeg je natuurlijk niet tegen je ex

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-09-10 12:47

Geplaatst door de TopicStarter : 04-09-10 12:47

Pfff wanneer gaat het klote gevoel toch over, dacht ff dat het wel de goede kant op ging maar voel me nu weer zo verrot.
Wil hem zo graag een sms sturen om te zeggen wat ik zeggen wil maar aan de andere kant ben ik bang voor zijn antwoord,
het heeft geen nut om te zeggen hoe ik me voel.

Na een tijd geen tranen meer te hebben kwamen ze vandaag toch weer.
Pffffff ben er zo zat van,wil dit niet meer

hele dag lopen met weeig gevoel in je buik met tegenzin eten, slecht slapen, mijn hersenen maken overuren door al dat nadenken, mijn longen doen pijn van de teveel peuken die ik rook door de stress.

Loop in huis als een zombie doe de dingen wat moet maar denk er niet over na.

BAH BAH BAH wanneer is dit allemaal over

**Geplaatst**: 04-09-10 13:42

Geplaatst: 04-09-10 13:42

Dikke knuffel meid!
Helaas werkt het zo met up's en down's maar de up's zullen steeds langer duren en de down's steeds korter met de tijd!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-09-10 15:23

Geplaatst door de TopicStarter : 18-09-10 15:23

Blijft lastig allemaal, nu bijna een maandje en nog dat weeige gevoel enzo.
Heb hem nog 2 smsjes gestuurd maar helaas nog geen reactie op gehad, wat ik wel had verwacht.
Ik moest gewoon een sms sturen ff duidelijk laten weten hoe of wat, en het heeft mij wel wat geholpen.

Verder is hij lekker vadertje en moedertje aan het spelen ( vriendin heeft een baby van 3 maand had ik nog niet vertelt zag ik...)

Maar goed ik ben zelf een emowrak, maar de kids hebben het ook steeds moeilijker :(:)

Ze willen niet meer naar pappa, als je al zegt nog 2 dagen en dan weer naar pappa heb ik 2 van de 3 boze kinderen staan, die direct zeggen ik wil niet dan mis ik jou en daar komen de tranen. ( het aangeven wanneer ze naar pappa gaan heb ik altijd gedaan )
Vorige week was de oudste me ontzettend aan het omhelzen, liet me amper los terwijl hij normaal snel een kusje doet en mee gaat met pappa.
Vorige week was hij de maandag hier de hele middag, daarna zijn zusje ook nog eens en het liefst bleven ze gelijk.
S'avonds zag de oudste mij op het balkon staan, en nog geen 2 min later pappa aan de foon, de oudste was helemaal overstuur en wilde hierheen, wat dan ook is gebeurd.

En morgen is het weer zover,naar pappa waarvan 2 van de 3 kids dus geen zin in hebben.
Meestal is het enige wat ze zeggen dan mis ik jou, maar als ik verder door vraag komt de aap uit de mouw.
Pappa heeft geen aandacht voor ons, ik wil niet dat nieuwe vriendin daar woont, gister ging 1 van mijn dochters zo ver met k*t baby
Want pappa is daar veel mee bezig.
Alleen maar bezig met zijn nieuwe gezinnetje en zijn eigen kids laat hij links liggen, zo voelt dat blijkbaar...

Ben helemaal uitgeput, door mijn eigen gevoelens maar nu ook nog eens de kinderen.
Ze slapen ontzettend slecht, de oudste slaapt weer regelmatig bij mij in bed ( stiekum s'nachts) sinds een maandje terwijl het dus al die tijd goed ging en in zijn eigen bed bleef liggen.
s'avonds het naar bed brengen is een ramp, de oudste huilt meestal al waardoor de andere 2 ook beginnen.
Gister was het een drama en was het alleen maar huilen.
Dan is het ook alleen maar praten praten praten, positief blijven terwijl ik heel goed weet waarom ze niet willen, geef ze dan in mijn gedachten ook wel groot gelijk maar goed dat mag je dan weer niet zeggen wat ik uiteraard ook niet doe

Vind het echt verschrikkelijk om de kinderen te zeggen je moet naar pappa.

Dat ik me rot voel daar kan ik opzich nog wel mee leven maar dat de kinderen zich ook alleen maar rotter gaan voelen, dat is echt heel zwaar...

**Geplaatst**: 18-09-10 16:39

Re: Hoe ermee omgaan ? iemand dit meegemaakt?

Geplaatst: 18-09-10 16:39

ik herken me bijna helemaal in jou verhaal (behalve dat ik dus een stuk jonger ben en geen kinderen een verhaal spelen). mijn ex vond ik stiekem nog leuk maar ik wist dat het niet werkte, en hij liet eigenlijk ook merken dat hij me leuk vond. omdat het niet werkte heb ik er niks mee gedaan en ineens had hij een ander. er was een foto gemaakt waar ze heel dicht bij elkaar stonden en hij zij me dat ik niks moest denken. nouja okee. een paar dagen laten had hij het ineens met haar en stonden ze recht voor me te kleffen. ik ben de dag daarna ook zo misselijk geweest dat ik wel wilde eten maar het niet hoefde te proberen omdat ik wist dat alles er dan uitkwam. ik heb hem daarna ook verteld hoe ik me erbij voel etc. nu is dit ongeveer een maand geleden en heb ik er zo geen problemen meer mee. behalve als ik ze samen zie, foto's op hyves zie of als hij zegt dat hij met haar weg gaat. ik praat nog wel gewoon met hem maar meer ook niet.
sterkte ermee!

**Geplaatst**: 18-09-10 16:59

Re: Hoe ermee omgaan ? iemand dit meegemaakt?

Geplaatst: 18-09-10 16:59

Ik heb zelf helaas geen ervaring hiermee. Maar ik heb wel bewondering voor hoe je ermee omgaat.

Wat je zou kunnen doen is een gesprek aangaan met je ex... Zeg hem wat je kinderen jouw vertellen..
En waar jij nu tegen aanloopt.
En misschien klinkt dit wel stom vraag desnoods de nieuwe vriendin van je ex eens op de koffie. Om te laten zien dat jij een sterke vrouw bent.
(okee misschien voelt dat niet zo, maar ik vind dat je dat wel bent. Zoals jij je verhaal hier neer zet en hoe jij ermee omgaat.)
Je hoeft geen beste maatjes te worden met haar, maar ze is wel aanwezig als de kinderen daar zijn, en is het misschien ook voor jouw fijn om te weten wie er bij je kinderen is...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-09-10 17:09

Geplaatst door de TopicStarter : 18-09-10 17:09

Probleem is dat ik vooral bang ben dat het alleen maar slechter word als ik vertel wat de kids hier zeggen.
Dan ben ik de stoker in zijn ogen.
Verder heeft mijn dochter al een keer gezegt tegen pappa dat ze het niet leuk vond dat de nieuwe vriendin daar altijd was en zijn reactie was ja maar ze woont hier. daarmee was dus de zaak voor hem ook afgehandeld...
Liefde maakt blind zeggen ze dan ook wel eens, en dat merk je hier maar al te goed.
Alleen zijn hier wel de kids de dupe.
Praten met zijn vriendin ga ik niet doen, ik hoef haar verder niet te zien of te spreken, de vader is heel belangrijk en hij is eigelijk ook degene die hiermee moet omgaan, alleen hij zegt ja de kinderen zijn zo vervelend, maar gaat er verder niet op in waarom ze dat zijn.
Hij voert geen gesprekken met hoe ze zich voelen, en tja een kind kan zich moeilijk uiten als nieuwe vriendin er altijd is.
Ze gaan echt niet zeggen dat het aan haar ligt terwijl ze daar zit.

**Geplaatst**: 18-09-10 18:11

Re: Hoe ermee omgaan ? iemand dit meegemaakt?

Geplaatst: 18-09-10 18:11

Je moet wel oppassen dat de kinderen niet jouw emoties overnemen. Ik denk dat ze daar heel gevoelig voor zijn. Jij bent niet 'gelukkig' met de nieuwe situatie. Dus de kinderen merken meteen dat er iets aan de hand is. Kinderen zijn altijd super loyaal naar hun ouders (logisch!), dus iemand van buiten is dan meteen de boosdoener. Terwijl de nieuwe vriendin van je vriend er eigenlijk ook niets aan kan doen.

Misschien kan je je over je eigen emoties heen zetten en je kinderen weer met een blij gevoel naar hun vader laten gaan. Als jij uitstraalt dat het goed en fijn is bij pappa, dan zal de nieuwe situatie daar (met vriendin en baby) ook veel sneller wennen.

**Geplaatst**: 18-09-10 18:13

Re: Hoe ermee omgaan ? iemand dit meegemaakt?

Geplaatst: 18-09-10 18:13

Daar zat ik ook aan te denken Anoeska. Kinderen voelen echt heel veel aan. Je zegt dat je zijn vriendin niks kwalijk neemt dus is een kopje koffie met haar misschien dan toch niet een goed idee... al was het maar om de kou een beetje uit de lucht te halen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-09-10 09:35

Geplaatst door de TopicStarter : 20-09-10 09:35

Helaas gister de oudste weer huilend deze kant op

Ik laat niks meer merken in het begin 1 keertje gaan huilen waar ze bij waren maar dat kwam door een reactie van 1 van mijn dochters jij bent mijn moeder niet .... is mijn moeder die kwam erg hard aan.

En fijn bij pappa ik kan het wel zeggen maar het is gewoon niet leuk meer voor de kinderen daar hij is altijd maar bezig met haar en de baby gaan de 2 dagen dat ze daar zijn alleen maar op visite, en erboven op de kittens die pappa hooguit 3 maand geleden had genomen voor de kinderen zijn weg omdat nieuwe vriendin allergisch is, regelmatig hoorde ze k*t kat rot op.
Verder zei mijn zoontje dus dat pappa alleen maar boos doet.

Had nog een gesprek met hem, en op een gegeven moment ging het dus over dat babytje.
Het doet hem pijn pappa zo te zien met dat kind, daarbij wees hij naar zijn hart

De oudste wil nog steeds dat wij weer samen gaan wonen, dat is nu dus ook pas tot uiting gekomen, hij is hier nog helemaal niet klaar voor al die veranderingen.
Ze zijn iets meer dan een maand samen en vanaf het begin dat ze een relatie hebben zit ze daar en in het begin sliepen ze zelfs bij haar oudelijk huis.
Het is nieuwe vriendin voor en na, liefde maakt blind maar als pappa zo doorgaat is hij de oudste echt kwijt.

Hij zei gister nog toen hij hier was tegen pappa ja we zouden niet weggaan, en pappa zegt eroverheen je moet niet liegen

Dat deed hij ook niet want hij had wel degelijk gezegt dat ze niet weg zouden gaan..
Verder zat pappa alleen maar te mopperen, snap wel dat hij het niet leuk vind, en hij heeft wel eindelijk door dat ze het blijkbaar niet leuk meer vinden daar, dat zei hij teminste, maar doe er verdomme dan wat aan.
Ik was gister gewoon echt woest en verdrietig , mijn kind zo te zien door hem.
Het ging allemaal zo goed....

En een kopje koffie drinken met die meid, nee sorry ik heb er totaal geen behoefde aan, die 2 maken mijn kids kapot, het ging hier zo goed, en nu is het telkens huilen hangen en daarnaast dan ook nog eens het niet luisteren en brutaal.
Kijk het nog 1 week aan dus als de oudste volgende week weer naar huis wil, dan bel ik maandag jeugdzorg, kan er nog een maandje terecht en ik denk dat dit het wel goed is.
Zelf praten met mijn ex zie ik niet zitten, van jeugdzorg kregen we nog wel zulke goede complimenten dat wij het als gescheiden ouders zo goed deden, kwa overleggen enzo.
nieuwe vriendin in de picture en het is 1 klap helemaal kapot.

**Geplaatst**: 20-09-10 10:03

Geplaatst: 20-09-10 10:03

Misschien realiseren ze zich niet goed wat de gevolgen van hun relatie zijn, en ik denk niet dat je er aan ontkomt om ook eens met de vriendin om tafel te gaan zitten zij is tenslotte dus nu ook een onderdeel van jullie leven of je wilt of niet.
Door haar te blijven negeren leg je de kinderen mogelijk ook een druk op, die gaan zich schuldig voelen t.o. jou als ze aardig doen tegen de vriendin. Probeer met zijn allen in speaking terms te blijven, daar bereik je het meest mee.
Jou houding is ook ook veranderd, niet alleen die van hun en vergis je niet in de invloed die je dan onbewust hebt op kinderen al denk je niets te laten merken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-09-10 12:52

Re: Hoe ermee omgaan ? iemand dit meegemaakt?

Geplaatst door de TopicStarter : 20-09-10 12:52

Ik heb jeugdzorg gebelt en heb maandag een afspraak.
Eerst samen praten en daarna een gesprek samen met mijn ex en ga nog vragen aan de oudste of hij het fijn vind om daarbij te zijn om ook zijn zegje te kunnen doen, misschien is het prettiger als die vrouw erbij is.

**Geplaatst**: 20-09-10 13:00

Re: Hoe ermee omgaan ? iemand dit meegemaakt?

Geplaatst: 20-09-10 13:00

Ik denk aan de ene kant dat het goed is dat je de emoties van je kind zo serieus neemt. Aan de andere kant, door meteen jeugdzorg erbij te halen bevestig je wel heel erg aan je kind dat er iets mis is. Het is natuurlijk ook een hele lastige scheidslijn. Sommige kinderen kan je goed ergens door heen helpen door te zeggen 'even de schouders de onder, niet tutten en maar wennen aan de nieuwe situatie' terwijl het andere kind weer hele andere begeleiding nodig heeft.

Ik vind wel dat je moet gaan proberen om de nieuwe situatie te accepteren en aan je kinderen ook te laten merken dat dit nu de nieuwe realiteit is. Pappa heeft een nieuwe vriendin en een baby. Die gaan niet zomaar mee weg, dus daar moeten jullie allemaal op een zo goed mogelijke manier mee leren omgaan Jij, je kinderen en hun vader.

Heel veel succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-09-10 13:22

Geplaatst door de TopicStarter : 20-09-10 13:22

Even voor de duidelijkheid, we hebben een jaar lang een voogd gehad, we waren in het laatste stadium hadden geen afspraken meer maar als er wat was konden we bellen. na nu nog anderhalve maand was dat "vangnet" ook weg en moeten we het weer zelf doen.
Die vrouw die wij hebben vond het erg goed dat ik belde, daar is dat vangnet ook voor, als je ergens niet uitkomt moesten we ook echt bellen en dat heb ik nu dus gedaan, als extra steuntje in de rug zeg maar.

Ik weet echt wel dat hij mij niet meer terug wil, voel mezelf weer wat sterker voelen eet weer normaal en zit niet steeds aan hem te denken.
Zodra de kids hier zijn ben ik lekker bezig met de kinderen en denk helemaal niet aan de overkant, alleen tja het word hier wel besproken door de kids en dat maakt het zo lastig omdat ik zie hoe ze zich voelen en er niks aan kan doen eigelijk.
hun vader moet het doen en hij ziet het niet of wil het niet zien hoe ze zich voelen,
ik kan ze niet blijven troosten er moet nu echt wat gebeuren en als ik daar jeugdzorg nog voor kan gebruiken als dat extra steuntje tja waarom niet? die zijn er juist voor de kinderen en daar draait het nu dus ook om, dat het contact tussen vader en kinderen weer goed gaat lopen, dat ze weer zoals hiervoor met plezier die kant op gaan.