Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-12-17 11:43

Geplaatst: 28-12-17 11:43

Jeetje wat zijn er hier een hoop jonge mensen die een ouder verloren zijn zeg..

Ik ben vorig jaar mijn moeder verloren, zij was op dat moment 57 jaar en ik 32.

Na een ziekteperiode van 3.5jr was mijn moeder vanaf begin 2016 langzaam achteruit aan het gaan. Ze was regelmatig ziek, veel braken en weinig inname van van voedsel. Drinken ging wel goed.
Eind juni zijn mijn ouders samen naar Zweden gegaan voor de jaarlijkse vakantie samen met mijn oom en tante in hun huisje daar. Ze hadden de vakantie wel al ingekort omdat mijn vader het al niet helemaal vertrouwde en bij thuiskomst moest mijn moeder behoorlijk bijkomen van de vakantie.
Een aantal dagen later was ze wat in de war en onderzoek wees uit dat ze behoorlijk koorts had. Nou had mijn moeder een drain in de lever die wel vaker voor wat problemen zorgde dus daarom het ziekenhuis gebeld en we mochten komen. Via de huisarts een ambulance besteld, normaal gingen we altijd met eigen vervoer maar mijn moeder was echt niet fit en kon eigenlijk alleen maar liggen.
De chauffeur was gelukkig een bekende van mij vanuit mijn werk en die vond het de normaalste zaak van de wereld dat ik daar heel hard stond te janken toen ze kwamen voorrijden.
Eenmaal op de brancard vond mijn mama toch wel dat er nog een paar foto's bij de ambulance gemaakt moesten worden voor mijn zoontje.
Ik ben meegereden met de ambu en mijn vader wilde wel met eigen vervoer. Onderweg heeft mama lekker liggen kwekken met de pleeg en het laatste stukje heeft ze geslapen.
In het ziekenhuis hebben ze de drain gewisseld wat al een heel eind opknapte maar ze bleef koortsig dus ze moest blijven.
In de dagen na de drainwissel knapte ze wat op om vervolgens keihard weer in elkaar te storten. 6 dagen na de drainwissel kon ze haar bed niet meer uitkomen en lag ze eigenlijk de hele dag te slapen. De volgende dag hadden we een gesprek met de artsen en toen we met een steen in onze buik het ziekenhuis binnen kwamen lopen zat mijn moeder tot onze verbazing aangekleed en wel naast haar bed een van haar lievelingspuzzels te maken en was ze prima aanspreekbaar.
Helaas was het bericht van de artsen er niet beter op, mijn moeders organen en in het bijzonder de lever was ermee aan het stoppen en de vooruitzichten zijn dan niet heel best.
Vol verdriet zijn we naar huis gegaan.
De volgende ochtend heeft mijn vader een mail gemaakt voor onze naasten waarin de huidige stand van zaken werd uitgelegd en die heeft hij verstuurd waarna wij weer naar Amsterdam zijn gegaan. Die avond kregen wij bericht van de broer van mijn moeder in Australie of hij mocht komen om afscheid te nemen, donderdagavond hebben wij hem daarvoor groen licht gegeven, natuurlijk was hij welkom!
Ook hebben we donderdagavond via de thuiszorg nog wat spulletjes kunnen regelen om het verblijf van mijn mama thuis zo comfortabel mogelijk te maken dus kwam er vrijdagochtend een hoog laag bed en kregen we bij thuiskomst van mijn moeder meteen thuiszorg.
Mijn moeder is per ambulance thuisgebracht en lekker in bed gaan liggen.

Na een paar intieme dagen waarin wij als gezin heel dicht naar elkaar toegegroeid zijn is mijn moeder 4 dagen na thuiskomst in het bijzijn van ons allemaal overleden. Er was toen nog een heel dierbaar familielid uit Australie overgekomen en we hadden sinds de nacht ervoor verpleging in huis die ons fantastisch heeft bijgestaan. Na het overlijden hebben mijn vader en ik haar samen verzorgd en aangekleed waarna ze nog een weekje thuis bij ons in de kamer in haar bed heeft gelegen en wij allemaal rustig afscheid konden nemen.
In de dagen na het overlijden zijn wij fantastisch verzorgd door onze Australische familie, iets wat zo ontzettend waardevol is dat het bijna niet te beschrijven is.

Na het overlijden van mijn moeder ben ik ruim 6mnd thuis geweest, de dagen voor het overlijden was er bijzonder weinig begrip op mijn werk toen ik mij afmeldde voor de periode die eraan zat te komen waardoor ik genoodzaakt was om mij ziek te melden en wat mijn herstel ook niet bevorderd heeft.
Uiteindelijk heb ik het roer omgegooid en na dat half jaar ontslag genomen omdat ik het niet meer naar mezelf kon verantwoorden om voor een bedrijf te blijven werken wat voor mijn gevoel mijn moeder zo ontzettend verraden had.
Na wat kleine omwegen ben ik nu zelf werkzaam in de spoedzorg op de huisartsenpost als chauffeur en visite assistent en daarnaast geef ik nog een paar dagen rijles voor de auto/motor/bromfiets.
Mijn leven staat met enige regelmaat nog behoorlijk op zn kop en ik heb goede en ook hele slechte momenten. Gelukkig heb ik heel veel lieve vriendinnetjes die dag en nacht voor me klaar staan en voor de echte klotedagen heb ik medicatie van de huisarts en zo rommelen we een beetje door.

Dit is overigens de ingekorte versie van een nog veel langer verhaal.

**Geplaatst**: 28-12-17 11:52

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 28-12-17 11:52

Wat een warm gevoel geeft het om over je Australische familie te lezen. Weet zelf als geen andere hoe niet vanzelfsprekend het is en hoeveel het kan beteken. Slechte dagen mogen horen erbij, fijn dat je gelukkig veel steun hebt. Heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst**: 28-12-17 12:01

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 28-12-17 12:01

Ik wil jullie allemaal sterkte wensen, vooral tijdens deze dagen :(:)

Heel aangrijpend om jullie verhalen zo te lezen. Het gemis moet verschrikkelijk zijn.

**Geplaatst**: 21-01-18 23:39

Geplaatst: 21-01-18 23:39

Hoe gaat het ondertussen met iedereen na alle feestdagen?
Voor mij is het ondertussen alweer 6 weken geleden dat mijn vader is overleden, de tijd gaat snel.
Verder kan ik er niks mooiers van maken dan dat ik mijn vader ontzettend mis. Het begint door te dringen dat dit niet voor eventjes is, maar voor de rest van mijn leven en dat is zo moeilijk om mee om te gaan..

**Geplaatst**: 22-01-18 07:44

Geplaatst: 22-01-18 07:44

Nottinghill schreef:
Hoe gaat het ondertussen met iedereen na alle feestdagen?
Voor mij is het ondertussen alweer 6 weken geleden dat mijn vader is overleden, de tijd gaat snel.
Verder kan ik er niks mooiers van maken dan dat ik mijn vader ontzettend mis. Het begint door te dringen dat dit niet voor eventjes is, maar voor de rest van mijn leven en dat is zo moeilijk om mee om te gaan..

Dat heb ik na 19 jaar nog steeds.. Uiteraard beheerst het niet al mijn dagen maar ik heb regelmatig zo'n moment. Zeker ook bij dingen zoals een diploma uitreiking, rijbewijs halen en eerste eigen auto zoeken, klussen in eigen huisje.. Dan heb ik het moeilijk want daar had hij bij moeten zijn. Weet dat ik het ook erg moeilijk ga krijgen als ik ga trouwen, kinderen zou krijgen.

Ik vind het aan de ene kant ontzettend vervelend maar aan de andere kant ook wel weer 'mooi' dat hij niet vergeten wordt en nog altijd in mijn leven is.

**Geplaatst**: 22-01-18 11:55

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 22-01-18 11:55

Herkenbaar, ik heb na 6 jaar ook nog steeds zulke momenten. NIet meer elke dag, maar zo af en toe.

Voor de rest de feestdagen goed doorgekomen. Tuurlijk papa ook gemist, maar het was wel gewoon gezellig en hebben veel lol gehad.

**Geplaatst**: 12-02-18 16:31

Geplaatst: 12-02-18 16:31

Ik zie dat het alweer even geleden is dat er hier wat gepost is, maar de tijd gaat ook zo snel...
Dit jaar is het ook alweer 4 jaar geleden dat mijn vader is overleden, en ondertussen zijn er al weer heel wat dingetjes gebeurd.
Mijn vader heeft niet mogen meemaken dat ik zwanger ben geweest, en dat vond ik best heel rot. Gingen we naar mijn moeder toen we het pas wisten, met een echofoto, en ze was heel erg blij voor ons natuurlijk, maar ik vond het heel erg dat mijn vader er niet bij mocht zijn..helaas hebben we maar ongeveer bijna 3 maanden van de zwangerschap mogen genieten en kreeg toen een miskraam.
Zo zijn we nog 3x daarna zwanger mogen zijn, wat elke keer weer eindigde in een miskraam, tot vorige week aan toe. En dan baal ik dat hij er niet meer is. Zodat ze me allebei kunnen troosten, en zij elkaar weer, als ik niet bij mijn moeder ben...

**Geplaatst**: 12-02-18 16:34

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 12-02-18 16:34

Ach jeetje Durante! heel, heel veel sterkte

Ik weet gewoon niet zo goed wat ik zeggen moet. Knuffel

**Geplaatst**: 12-02-18 16:59

Geplaatst: 12-02-18 16:59

Ladybird schreef:
Ach jeetje Durante! heel, heel veel sterkte Ik weet gewoon niet zo goed wat ik zeggen moet. Knuffel

Dankjewel...ook hier komen we wel weer overheen, maar op dit moment vliegen de emoties mij euhm enorm heen en weer, ook dankzij die hormonen

**Geplaatst**: 12-02-18 21:54

Geplaatst: 12-02-18 21:54

Heel veel sterkte Durante, ik kan me niet voorstellen hoe moeilijk dit wel niet voor jullie moet zijn. En dan hakt het verlies van je vader er inderdaad nog harder in. Y;(

**Geplaatst**: 12-02-18 23:15

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 12-02-18 23:15

Sterkte allemaal :(:)

20-02 is mijn mams twee jaar geleden. Kijk erg tegen de datum op. Mis haar op dit moment vreselijk. Continu huilbuien.

**Geplaatst**: 13-02-18 10:29

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 13-02-18 10:29

Ach Durante heel veel sterkte!

Mijn moeder is in mei alweer 6 jaar overleden, maar afgelopen weekend is mijn vader weer opnieuw getrouwd. Heel blij voor hem natuurlijk, maar zo dubbel allemaal!!

**Geplaatst**: 13-02-18 10:45

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 13-02-18 10:45

Heel veel sterkte Durante,

Ik merk de laatste tijd dat ik zou willen dat mam ineens binnen komt lopen. Soms mis ik ineens de gesprekken, zo was ik afgelopen week onze berichtjes aan het terugzoeken. Ik raakte helemaal in paniek tot ik me bedacht dat ik vorig jaar een nieuwe telefoon gekocht had omdat de andere kapot was gegaan. Wat zou ik veel doen om gewoon een berichtje van haar terug te kunnen lezen.

**Geplaatst**: 14-02-18 15:40

Geplaatst: 14-02-18 15:40

Sterkte Durante, wat een nare tijd...

Heel toevallig scheelt jouw boktnaam 1 letter met de achternaam van mijn overleden moeder, apart is dat.

Vandaag heb ik het allerlaatste geregeld en mijn moeders rekeningen stopgezet. Dat is het dan... Toch vreemd dat ze nu ook administratief gezien niet meer bestaat. Haar pinpasje bewaar ik wel als aandenken, net als alle kleding, schoenen enz. Weet niet of ik er ooit aan toe ben om het allemaal weg te doen.

Oef Naath dat lijkt me ook wel onwijs heftig zeg. Hoe was die dag zelf voor jou?

**Geplaatst**: 14-02-18 15:52

Geplaatst: 14-02-18 15:52

Ach gats, wat rot! Leven is soms echt niet eerlijk Durante... :oo

**Geplaatst**: 14-02-18 16:19

Geplaatst: 14-02-18 16:19

Caitlin_K schreef:
Sterkte allemaal

20-02 is mijn mams twee jaar geleden. Kijk erg tegen de datum op. Mis haar op dit moment vreselijk. Continu huilbuien.

Kan het me heel goed voorstellen dat je ertegenop ziet :(:)

Het is nog maar zo kort geleden...

**Geplaatst**: 14-02-18 16:29

Geplaatst: 14-02-18 16:29

Wijslander schreef:
Sterkte Durante, wat een nare tijd... Heel toevallig scheelt jouw boktnaam 1 letter met de achternaam van mijn overleden moeder, apart is dat.

Dat is erg toevallig ja

Vandaag heb ik het allerlaatste geregeld en mijn moeders rekeningen stopgezet. Dat is het dan... Toch vreemd dat ze nu ook administratief gezien niet meer bestaat. Haar pinpasje bewaar ik wel als aandenken, net als alle kleding, schoenen enz. Weet niet of ik er ooit aan toe ben om het allemaal weg te doen.

Dat is heel naar, die laatste dingetjes regelen, en dat was het dan

Ik heb van mijn vader een hele mooie vest.Mijn moeder was mijn vaders kast wat aan het opruimen, niet weggooien ofzo, maar gewoon wat dingen sorteren wat bijvoorbeeld eerst even naar de zolder kon, en de rest hield ze gewoon nog in haar kledingkast, en zo zocht ik mijn vaders lievelingsvest uit, en die hangt nu tussen mijn kleren. Heb hem nooit aan, want hij is mij toch te groot, maar zo zie ik hem wel hangen.

Oef Naath dat lijkt me ook wel onwijs heftig zeg. Hoe was die dag zelf voor jou?

**Geplaatst**: 14-02-18 16:41

Geplaatst: 14-02-18 16:41

CoonArt schreef:
Ach gats, wat rot! Leven is soms echt niet eerlijk Durante...

Nee inderdaad, maarja...
Ik probeer steeds afleiding te zoeken, en ben s'ochtends aan het werk, en heb net weer even hardgelopen, het zonnetje schijnt, en dat deed me best wel even goed.
Gisteren naar het ziekenhuis geweest, om te kijken of mijn baarmoeder leeg was, maar dus nog niet helemaal, maar mijn lichaam is goed bezig, en doet het gelukkig zelf. Tijdens mijn 1e miskraam was ik bijna 3 maanden zwanger, wou niet alles eruitkomen, en moest ik voor curretage, dat was best heftig. Mijn vriend en mijn moeder waren mee naar het ziekenhuis, maar op dat moment had ik toch best heimwee naar mijn vader.
Maargoed, dit is weer geweest, en hoop dat het nu gauw achter de rug is, en we weer leuke dingen kunnen gaan doen, en gelukkig gaan we weer richting het voorjaar.

**Geplaatst**: 14-02-18 17:06

Geplaatst: 14-02-18 17:06

Wijslander schreef:
Sterkte Durante, wat een nare tijd... Heel toevallig scheelt jouw boktnaam 1 letter met de achternaam van mijn overleden moeder, apart is dat.

Vandaag heb ik het allerlaatste geregeld en mijn moeders rekeningen stopgezet. Dat is het dan... Toch vreemd dat ze nu ook administratief gezien niet meer bestaat. Haar pinpasje bewaar ik wel als aandenken, net als alle kleding, schoenen enz. Weet niet of ik er ooit aan toe ben om het allemaal weg te doen.

Oef Naath dat lijkt me ook wel onwijs heftig zeg. Hoe was die dag zelf voor jou?

Van kleding kun je ook een kleed laten maken.
Mijn moeders kleren heb ik nog, wel wat geselecteerd wat mijn herinnering gaf, en ligt hier eigenlijk te wachten tot ik de stap zet om een kleed te laten maken.
Mijn moeder is 4,5 jr geleden overleden , ik mis haar altijd , soms ook zou je graag willen bellen, die neiging had ik in het begin heel vaak, nu bij bijzondere dingen denk ik ja, en dan nee oliebol, kan niet.

Sterkte voor ieder hier, met een verlies van een ouder :(:)

**Geplaatst**: 14-02-18 17:28

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 14-02-18 17:28

Die kleding bewaren ken ik. Ik heb papa zijn sloffen zn schoenen die hij het liefst droeg ook nog in mijn kast, zijn lederen Jack en de hemden die hij vaak droeg met bijhorend pulletjes en een jeansbroek. Alles heb ik niet meer. Maar die kleine Edingen. Zijn bril, zijn telefoon en zijn portemenee, die liggen in een glase etalagekast bij zijn foto.

Papa is sinds vorige maand alweer 4 jaar dood. De tijd gaat zo snel. Ik was toen net 16, hij heeft mij nooit met de auto zien rijden, hij heeft mij nooit zien afstuderen aan de middelbare school, als ik later een vriend heb zal hij dit nooit zien. Het zijn die dingen die gewoon pijn blijven doen.
Ook een bepaalde film die we gepland hadden om te gaan kijken in het weekend (hij is midden in de week gestorven), heb ik mezelf nog altijd niet kunnen brengen die film te kijken Ookal wilde ik die film toen echt graag zien (en hij ook), dat is gewoon nog te pijnlijk.

**Geplaatst**: 18-02-18 12:31

Geplaatst: 18-02-18 12:31

M'n hond is vrijdag ook nog eens overleden, pas 9 jaar. Zo ontzettend oneerlijk. M'n allerbeste maatje is gewoon weg.

En papa zou volgend weekend jarig zijn op zaterdag. Eerlijk gezegd wordt het me allemaal een beetje te veel.

**Geplaatst**: 18-02-18 13:02

Re: Bokkers die een ouder of ouders zijn verloren..

Geplaatst: 18-02-18 13:02

Nou, het is officieel: graf van mams is geruimd.

End of an era...

**Geplaatst**: 20-02-18 14:01

Geplaatst: 20-02-18 14:01

Nottinghill schreef:
M'n hond is vrijdag ook nog eens overleden, pas 9 jaar. Zo ontzettend oneerlijk. M'n allerbeste maatje is gewoon weg.
En papa zou volgend weekend jarig zijn op zaterdag. Eerlijk gezegd wordt het me allemaal een beetje te veel.

Heel veel sterkte met het verlies, best nog wel jong...totaal onverwachts?
En dat zijn altijd moeilijke dagen, de verjaardagen van een dierbaar iemand, die overleden is..weet hoe jeje voelt :(:)

**Geplaatst**: 20-02-18 14:04

Geplaatst: 20-02-18 14:04

CoonArt schreef:
Nou, het is officieel: graf van mams is geruimd. End of an era...

Da's best heftig CoonArt... heb je nog wel een plek waar je heen kan, ergens waar je moeder ook graag heenging? Ik weet een paar plekken waar mijn vader graag wandelde, en als ik daar dan wandel denk ik ook aan vroeger terug, aan de mooie jaren dat we daar wel eens samen liepen...of ik zat op mijn eerste pony, met mijn vader lopend naast me...

**Geplaatst**: 27-04-18 08:33

Geplaatst: 27-04-18 08:33

als ik tijd heb ga ik dit topic even goed doorlezen. Ik ben zelf geen ouder verloren, maar mijn echtgenoot afgelopen december en mijn kindjes van 7, 4, 3 en 1,5 zijn dus wel hun vader verloren. Ik ga even lezen om te kijken of er dingen zijn die ik nog extra kan doen (nu of in de toekomst) waarmee ik de kinderen extra kan ondersteunen nav jullie ervaringen.

Heel veel sterkte en een knuffel voor iedereen die hem wel kan gebruiken, groetjes Lisette