Moderators: Mjetterd, xingridx, Ladybird, ynskek, Essie73, Polly, Firelight, Muiz, NadjaNadja
Duutelepluut schreef:Na lang meegelezen te hebben, nu toch maar besloten om te reageren.
Ik ben 2 jaar geleden mijn moeder verloren in een zeer korte tijd.
op 10 juli 2014 is ze smorgens opgehaald met de Ambulance omdat ze extreme buikpijn had en niks meer kon.
11 juli heeft ze een scan gehad en hebben we gelijk te horen gekregen dat ze darmkanker had met uitzaaiingen in haar lever. Met chemo zouden we nog ongeveer 2 jaar samen hebben. Mijn moeder besloot daar voor te gaan, maar ze zei wel op het moment dat ik er ziek van ga worden stop ik gelijk met de chemo, dan liever korter maar zonder "ziek" zijn samen met jullie dan dat ik langer bij jullie ben maar doodziek van de chemo.
op 13 juli is ze geopereerd aan de tumor in haar darm. Hierna zou ze 6 weken moeten aansterken en dan zouden we een gesprek hebben met de oncoloog voor de chemotherapie.
Helaas mocht dit allemaal niet zo zijn. Op het moment dat we de afspraak hadden voor de Chemo was mijn moeder al te verzwakt om daar nog naar toe te kunnen.
Helaas is ze op 1 september 2014. 7 weken en 3 dagen nadat we te horen hebben gekregen dat mijn moeder kanker had overleden.
Duutelepluut schreef:Ja zoiets lees je alleen in kranten en is heel ver bij jou vandaan... en ineens is het daar ij jou... heel erg bizar... Maar ook dat je geen duidelijkheid hebt... Oke de kans is heel groot dat je moeder niet meer leeft, maar ze is nog niet gevonden dus zit je nog in een enorme onzekerheid. Leeft ze nog wel? Is ze wel overleden? Waar is ze dan? etc etc. dat lijkt mij echt heel erg moeilijk.
Ik denk heel vaak, kon ik de tijd maar terug draaien, was het nog maar zoals 3 jaar geleden, toen was er nog geen weet van wat we nu weten. Voor haar heb ik er zeker vrede mee, maar voor mezelf totaal niet. Het contact tussen mij en mijn vader is ook weinig tot niets.... En dat is wat mij het meest pijn doet. Hij heeft mijn moeder beloofd vlak voor ze overleed dat hij er voor mij zou zijn en ik voor hem, helaas waren dit woorden maar geen daden