Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-02 21:00

borstkanker en hoe ga je daar mee om

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-02 21:00

Tja ik heb lang getwijfeld of ik dit topic wel moest plaatsen.
Zou het het liefst anoniem doen zodat er geen enkele mogelijkheid is dat mensen weten over wie ik het heb maar ja dat gaat nu eenmaal niet zo makkelijk.

Dus dan maar zo.

Iemand die me behoorlijk na staat is er al jaren geleden achter gekomen dat borstkanker en baarmoederhalskanker in de familie zit.
Nadat een familielid op zeer jonge leeftijd hier aan gestorven is, heeft ze besloten om genetisch onderzoek te laten doen.

Hier is uitgekomen dat ze zo'n grote kans loopt om borstkanker te krijgen dat ze besloten heeft om zich preventief te laten opereren.
Dus eerst nu zeer binnenkort worden beide borsten afgezet en over een aantal jaren wordt dan ook haar baarmoeder verwijderd.

Ze staat zelf heel positief tegenover alles en ze is ook zo onzettend sterk hierin!
Ze is net begin 30 en dan al zo'n beslissing moeten nemen.
Nu zijn er nog een aantal andere dingen op persoonlijk vlak met haar gebeurd echt zo erg allemaal....

Ik probeer er zoveel mogelijk voor haar te zijn maar eigenlijk weet ik ook niet altijd wat ik moet doen/laten/zeggen.

Aan de ene kant wil ik me ook niet opdringen maar aan de andere kant is het misschien wel fijn voor haar als ik het initiatief neem....

Ik laat regelmatig even wat van me horen (gewoon een hart onder de riem) en ik heb in een diep gesprek met haar ook gehoord dat ze dat wel degelijk heel erg op prijs stelt.

Toch blijft het een moeilijke situatie. Kan het niet zo goed uitleggen omdat ik dan misschien teveel ga vertellen.
Er is een kans dat iemand dan herkent over wie ik het heb, en dat is niet de bedoeling.
Weinig mensen weten dit ook van haar, veel mensen weten wel van haar andere problemen maar hebben geen idee wat er verder allemaal nog achter zit.
Dus ik kan het ook niet echt met veel mensen bespreken.

Ga in ieder geval nu een lekker verwendagje voor haar regelen, samen met wat andere mensen dus gewoon een gezellig dagje, zonder dat er al teveel zware gesprekken uit hoeven komen.

Iemand nog bepaalde ideeen misschien?
Vind het wel moeilijk om te bepalen of ze zit te wachten op een verzetje (dus even de zinnen ergens anders op zetten) of juist wel in een goed gesprek.
Ik denk eerlijk gezegd dat eerste want gelukkig heeft ze steun genoeg van familie en vrienden.
Maar toch je weet het maar nooit.

**Geplaatst**: 12-11-02 21:06

Geplaatst: 12-11-02 21:06

Jeetje wat erg ........
Ik zou haar idd is een keer lekker verwennen en zorgen dat ze niet aan die ziekte hele tijd denkt ! Het is vervelend als je zo ziek bent maar als je er hele tijd aan denkt dan wordt je nog meer ongerust.

**Geplaatst**: 12-11-02 21:08

Geplaatst: 12-11-02 21:08

Moeilijk hoor. Mijn buurvrouw heeft ook borstkanker en net dr eerste chemo achter de rug. Ze houdt zich verschrikkelijk sterk en heeft veel steun van dr man, helaas niet van dr kinderen die ongeveer mijn leeftijd zijn. Die zullen nooit een keertje koken voor dr bijvoorbeeld, terwijl dat haar veel moeite kost om te doen. Dus biedt mijn moeder aan om het te doen, maar dat hoeft volgens mn buurvrouw ook weer niet. Je moet zowat t werk uit dr handen trekken zeg maar. Maar ze vindt t wel ontzettend fijn als ze wat minder kan doen, dus gebeurt het zo.
Ik vind t al super wat je voor haar doet!!

**Geplaatst**: 12-11-02 21:10

Geplaatst: 12-11-02 21:10

ja haar verwennen en haar laten merken dat je altijd voor haar klaarstaat
ik kende ook iemand die dat ook heeft gehad en zij vond het altijd fijn om ergens anders heen te gaan dan thuis zitten
gewoon een dagje uit daar knapte zij heel erg van op
maar wens haar maar heel veel sterkte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-02 21:15

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-02 21:15

Nou ze heeft dus nog geen borstkanker maar ze heeft meer dan 86 procent kans dat ze het krijgt, en een nichtje van haar (was net zo oud als zij) is er onder de 30 jaar al aan gestorven.

Ze weet dus eigenlijk zeker dat ze het krijgt, vandaar dat ze zich binnenkort preventief laat opereren.
Een moeilijke beslissing om je borsten te laten weghalen terwijl je nog niets hebt.
Maar ze heeft echt heel duidelijk gekozen voor: ik wil verder leven.

Heb echt diepe bewondering voor hoe ze met deze situatie omgaat.
Het klinkt zo makkelijk, ik laat alles wel gewoon weghalen.
Ook heeft ze besloten dat ze absoluut geen kinderen meer wil (ze heeft 1 kindje) ze wil dit absoluut niet overbrengen.
En wat ook heel moeilijk is, ze heeft al een meisje en ze voelt zich enerzijds nu ook schuldig tov haar dat ze het waarschijnlijk heeft doorgegeven enz.

Maar bedankt voor de reacties!
Ik ga haar zeker eens lekker verwennen.

**Geplaatst**: 12-11-02 21:58

Geplaatst: 12-11-02 21:58

De moeder van een vriend van me (spreek hem nooit meer) die heeft een tijd geleden gehoren gekregen dat ze borstkanker had, ze is eraan geopereerd, maar nu heeft ze onlangs te horen gekregen dat dat wsch niet voldoende is, nu wordt ze elke dag bestraalt en wordt binnenkort haar borst weggehaald. Onverstelbaar, wat een kl o te ziekte is kanker. DAt hele gezin gaat er aan onderdoor.

**Geplaatst**: 12-11-02 22:03

Geplaatst: 12-11-02 22:03

Jeetje zeg, ik ben er stil van.
Hoever is het bekend dat het verwijderen van borsten en baarmoeder echt betekend dat ze nooit kanker zal gaan krijgen? Neemt ze nu geen ontzettend grote stap voor iets dat toch niet af te wenden is?

Ik vindt het heel moeilijk en zou niet graag in haar schoenen willen staan.

**Geplaatst**: 12-11-02 22:41

Geplaatst: 12-11-02 22:41

wel moeilijk hoor, zou niet graag in haar schoenen willen staan, petje af!
zorg dat je er altijd voor haar ben en laat merken dat je haar steun en weet ik het nog meer dingen voor haal wilt doen, lekker verwennen! geniet er van!

**Geplaatst**: 12-11-02 22:59

Geplaatst: 12-11-02 22:59

Mijn tante had hetzelfde en die heeft haar borsten ook preventief laten verwijderen. Die is nu ontzettend opgelucht dat ze die stap heeft genomen. Elk jaar zat ze in onzekerheid als ze moest wachten op de uitslag van het jaarlijkse onderzoek.
Ik vind het goed van je dat je er voor haar bent en ik weet zeker dat zij het op prijs stelt!

**Geplaatst**: 12-11-02 23:16

Geplaatst: 12-11-02 23:16

Mijn moeder voelde een knobbel en heeft de onmiddelijk laten verwijderen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-02 23:31

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-02 23:31

Cassidy schreef:
Jeetje zeg, ik ben er stil van.
Hoever is het bekend dat het verwijderen van borsten en baarmoeder echt betekend dat ze nooit kanker zal gaan krijgen? Neemt ze nu geen ontzettend grote stap voor iets dat toch niet af te wenden is?

Ik vindt het heel moeilijk en zou niet graag in haar schoenen willen staan.

Ik weet niet in hoeverre dit betekend dat ze nooit kanker zal krijgen maar ze heeft deze beslissing zeer weloverwogen genomen.

Een familielid heeft op zeer jonge leeftijd (twintiger) borstkanker gekregen.
Gelukkig in een vroeg stadium ontdekt, en na een borstbesparende operatie was het gevaar voorlopig geweken.
Twee jaar later is het helaas toch weer teruggekomen ondanks alle controles waren ze te laat.
Ze is toen overleden aan borstkanker.

Vandaar dat ze nu zelf geen risico's wil nemen.
Als ze haar borsten preventief laat verwijderen dan heeft ze nog 1 à 2% kans op kanker tegen bijna 90% nu.

Het blijft natuurlijk een hele moeilijke beslissing maar ze staat er voor de volle honderd procent achter.

**Geplaatst**: 12-11-02 23:38

Geplaatst: 12-11-02 23:38

ongeveer 13 jaar geleden kreeg mijn moeder te horen dat ze kanker had .... Ze is 10 juni jl overleden Huilen

Het heeft bij mij ongeveer een jaar of 2 , 3 geduurd voor "het kwartje viel" Ik bedoel je moeder wordt toch niet ziek.... en als zich al ziek voelt is ze zo weer beter.....

Mijn moeder zei altijd dat kanker een eenzame ziekte is.... Mensen zien het niet (tov iemand met bijv. dwarsleasie) en begrijpen het niet dat je de ene dag alles kunt en de volgende dag niets.... nog maar niet te spreken over de chemokuren..... De ziekte werd verzwegen (je praat er toch niet over.....)

ook in mijn familie komt kanker voor, zowel aan vaderskant als aan moederskant.... maar is niet erfelijk volgens de geleerden (tenminste niet met hun huidige methodes te ontdekken)

Mijn gyneacoloog stelde voor om jaarlijks een mamografie (foto's van de borsten) te doen en 2 X per jaar een uitstrijkje... Ik heb dit geweigerd.....
Om de reden dat mijn moeder elk 1/2 jaar een uitstrijkje liet maken en toen opeens was het er.... en de tumor had een grote omvang....
Daarop heb ik beslist (egoistisch mischien) om dit niet te doen.... Mijn moeder heeft de laatste 13 jaar van haar leven praktisch geen leven gehad.... Het begon met een operatie en eindigde in een nierstoma, stoma op de dunne darm en een wondstoma (incl lekkages) Daarop heb ik besloten dat ik het wel krijg te horen of merk dat er wat mis is....

Wat betreft jouw kennis, blijf met haar praten en negeer haar ziekte niet, je zult best wel eens iets "verkeerds" zeggen, maar verzwijg haar ziekte niet tijdens een gesprek....Doe niet net of er nites aan de hand is.... Laat haar praten en luister, maar vertel zelf ook, en heb je vragen, stel ze....
Ik wens haar en ook jouw veel sterkte...

**Geplaatst**: 13-11-02 00:11

Geplaatst: 13-11-02 00:11

Inderdaad, negeer haar ziekte niet! Ik denk dat ze het nooit erg vind dat je erover praat, en vind ze dat wel, dan zegt ze dat wel. Waarschijnlijk is ze eerder blij dat je erover durft te beginnen. Het gebeurt namelijk vaak dat als iemand iets ergs overkomt de omgeving het onderwerp angstvallig gaat ontwijken. In ieder geval heel veel sterkte!

En over dat dagje uit: is een kuuroord geen leuk idee? Een dagje Efteling? Zoiets?

**Geplaatst**: 13-11-02 01:36

Geplaatst: 13-11-02 01:36

Cassidy schreef:
Jeetje zeg, ik ben er stil van.
Hoever is het bekend dat het verwijderen van borsten en baarmoeder echt betekend dat ze nooit kanker zal gaan krijgen? Neemt ze nu geen ontzettend grote stap voor iets dat toch niet af te wenden is?

Ik zit in een vergelijkbare situatie: Mijn oma had borstkanker (is inmiddels gestorven, maar dat was niet alleen door de kanker, ze was ook al 83!), mijn moeder heeft 13 jaar geleden borstkanker gekregen (en leeft gelukkig nog steeds Lachen

!), m´n nichtje heeft met 25 borstkanker gekregen en is met 29 gestorven. Mijn vader had darmkanker en is ook gestorven. Ook ik heb me laten testen en ja, ook bij mij is het risico dat ik borstkanker krijg aanwezig Scheve mond

. In tegenstelling tot Alana, laat ik wél ieder jaar een mamografie maken. Ook de uitstrijkjes laat ik braaf 2 x per jaar maken.
Ik maak mezelf niet gek, met de gedachte dat ik nu ook ieder ogenblijk kanker kan krijgen, maar ik vind dat ik ook m´n kop niet in het zand moet steken!
Al zou ik zelf niet voor de beslissing van je vriendin kiezen, begrijpen doe ik het wel!! Bij mijn moeder is 13 jaar terug een borst afgezet (ze was toen eind 50) en zij zegt ook altijd dat het een enorme impact op een vrouw heeft, dat ze zich nooit meer kompleet heeft gevoelt Verdrietig

. Ik kan me voorstellen, dat dat voor zo´n jonge vrouw, nog veel moeilijker moet zijn!!
Ik wens je vriendin héél véél sterkte en veel steun en begrip uit haar omgeving! Iig heeft ze al een hele lieve vriendin, die veel áán en óver haar na denkt, hardstikke goed hoe je dat doet!!! ook jij sterkte toegewenst!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-11-02 11:40

Geplaatst door de TopicStarter : 13-11-02 11:40

Sterre wat erg voor je.

Zij staat nu ook voortdurend onder controle maar de kans is zo levensgroot aanwezig dat ze het risico niet wil nemen.
Ze heeft echt heel bewust de keuze gemaakt.

Als het mij zou overkomen weet ik ook niet wat zou doen.
Het blijft natuurlijk een hele moeilijke beslissing.

Maar goed iedereen bedankt voor alle lieve reacties.
Ik weet dit nu ongeveer een half jaar en ik wilde het eens van me afschrijven.
Ben blij dat ik het gedaan heb.

**Geplaatst**: 13-11-02 12:21

Geplaatst: 13-11-02 12:21

Ik vind het heel dapper van haar dat ze zich heeft laten testen. Borstkanker komt ook in mijn familie voor maar ik heb nog niet de moed gehad om deze test te laten doen. Ik denk dat het belangrijk is dat iemand weet dat je er bent of het nou voor een simpel praatje is of een zwaar gesprek. Probeer dat regelamtig duidelijk te maken zodat ze het gevoel heeft dat ze altijd bij je terecht kan.

Alane ik vind je reactie wel een beetje naief. Ik begrijp het opzich wel maar jij hebt een par jaar gehad om aan de ziekte van je moeder te "wennen", ik heb niet die tijd gehad omdat er niet optijd getset is bij mijn moeder. Juist door regelmatig onderzoek heb je hele goede kansen als er kanker ontdekt wordt in een vroeg stadium. De wetenschap is inmiddels ook wel een stuk verder dan 13 jaar geleden vergeet dat niet.

**Geplaatst**: 14-11-02 01:13

Geplaatst: 14-11-02 01:13

Ik ben absoluut niet naief, ik doe ook niets ondoordachts.....

Mijn moeder liet zich "braaf" testen op baarmoederhals-, eierstok-, en weet ik niet watvoor kanker, welke door een uitstrijkje te zien zou moeten zijn.....
Ze was een getest en negatief bevonden, een 1/2 jaar later positief en in ver gevormd stadium....
Dus mij zeggen die uitstrijksjes niet zo veel, daarbij komt dat mijn moeder het "geluk" heeft gehad dat op het moment dat de HA een uitstrijkje genomen heeft er "sporen" mee gekomen zijn, 2 weken na de uitslag van de HA heeft ze wederom een uitstrijkje gehad bij de specialist waarbij deze "schoon" was......

Daarbij heeft een mamografie voor mij weinig zin, om de reden dat op elke foto "wat " te zien is doordat ik een operatie gehad heb... (had ik verzuimd te vertellen)

Dan komt nog het erfelijksonderzoek:
Ben met een tante en 3 nichtjes van mij naar het VU geweest, oa voor uitleg of erfelijk en de consequeties van een postieve uitslag, etc....(dit was begin 95)
Ik ben er nadien nooit weer geweest.
Ongeveer een jaar na dato kreeg ik een brief thuis, erfelijk was na aanleiding van de bloedonderzoeken niet aangetoond met de huidige onderzoeksmethodes.....+ dat mijn mamografie er positief uit zagen, dit is onmogelijk.... Dit was medio 96 vlak voor de geboorte van mijn zoontje..) Ik heb daar nooit een mamografie laten maken (de enige die er gemaakt is was 4 jaar daarvoor en daar waren schaduwen op te zien) en daar nooit bloed laten prikken en ook hier geen bloed laten prikken voor erfelijksonderzoek (nagevraagd bij de HA of het mogelijk was dat ze "oude" bloedproeven daarvoor zouden kunnen gebruiken , nee dus.. alleen met toestemming en/of op medische indicatie...).
Eind 97 een telefoontje gehad van mijn gyneacoloog... nav een brief van het VU over kanker, erfelijk etc.... Hij had exact dezelfde brief als ik (en trouwens de rest die meegeweest is destijds naar het VU) alleen de datum was recenter....

Kijk ik heb 3 kids, als ik morgen een bloedtest zou laten afnemen en men zou mij vertellen dat de soorten kanker erfelijk zouden zijn, dan hoef ik er niet lang over na te denken om preventief voorzorgsmaatregelen te nemen (alhoewel het erfelijk is en jij het zou kunnen krijgen kunnen ze niet vertellen wanneer, qua leeftijd. Je kunt dan nog een antuurlijke dood sterven op hoge leeftijd zonder ooit kanker te hebben gehad/gekregen)

Maar ik heb het met mijn moeder meegemaakt, en dat wil ik absoluut mijn kids niet aandoen (hoewel mijn moeder tot hte laatst positief is gebleven, zonder "zeuren" etc. Heeft ze wel geleefd maar niet in die hoedanigheid als hte een moeder betaamt, dit klinkt kort door de bocht maar bij je moeder komen en dan horen: Ik ben zo moe... dan weer vloekend en scheldend vanwege lekkages van de stoma enz.) Liever kort en gelukkig dan lang met deze ziekte....

En aan die ziekte wennen doe je niet als buitenstaander, ook al is het je moeder, bij deze ziekte ben en blijf je een buitenstaander....

**Geplaatst**: 14-11-02 10:22

Geplaatst: 14-11-02 10:22

bij mij zit borstkanker helaas ook in de familie. mijn oma heeft het gehad, die heeft een bort laten amputeren en dat gaat goed. mijn tante heeft het gehad, die is helaas overleden, en toen kreeg, tot mijn grote schrik, mijn moeder het ook. ze waren er bij haar gelukkig erg vroeg bij, ze werd namelijk elke 3 maand gecontroleerd. ze heeft die borst laten amputeren en de lympheklieren weg laten halen en alles gaat super met haar! iets meer dan een jaar daarna heeft ze preventief haar baarmoeder en eierstokken weg laten halen. ze wou toch geen kinderen meer.
mijn nicht is nu 24 en die is nu ook al een paar keer gecontroleerd, niets te zien nog.
als ik 21 ben moet ik daar ook aan geloven...

**Geplaatst**: 14-11-02 22:30

Geplaatst: 14-11-02 22:30

Katja schreef:
Juist door regelmatig onderzoek heb je hele goede kansen als er kanker ontdekt wordt in een vroeg stadium.

Dat is het kl*tege met een ziekte als (borst)kanker; ook mijn moeder is regelmatig naar de controles gegaan. De laatste keer voordat er borstkanker werd geconstateerd was in dec. ´88. Pinkster-zondag ´89 (mei), werd ze ´s ochtends wakker, met een borst die erg gloeide en waarbij vocht uit de tepel kwam. Ze is zelf een verpleegster in hart en nieren en weet dus wel het een en ander op medisch gebied. Ze heeft toen de huisarts opgebeld en die zei al meteen dat hij dit niet vertrouwde en dat ze nu eerst een anti-biotica voor de onsteking kreeg en de dinsdag daarop meteen naar het ziekenhuis voor onderzoek moest.
Nadat er een biopt was gemaakt, was het meteen duidelijk dat ze een tumor had. Goed- of kwaadaardig kon de chirug pas tijdens de operatie vaststellen. Een week later was ze haar borst kwijt.....
Mijn moeder had gewoon het vette geluk, dat ze die borstonsteking had gekregen; daardoor werd al meteen duidelijk dat er iets niet in orde was! De tumor zat vrij dicht achter de tepel, dus gelukkig niet "achterin" de borst!

Citaat:
De wetenschap is inmiddels ook wel een stuk verder dan 13 jaar geleden vergeet dat niet.

Gelukkig maar! Ik ben ook absoluut vóór regelmatige controles!! Natuurlijk kan je de pech hebben, dat je in Jan. altijd naar de controle gaat en dat je in okt. (borst)kanker hebt, maar toch... Borstkanker is één van de tumoren, die als het vroeg genoeg ontdekt wordt, het beste te genezen is!

**Geplaatst**: 15-11-02 11:41

Geplaatst: 15-11-02 11:41

Mijn moeder liep al twee jaar met klachten voordat de diagnose gesteld werd. Als er eerder onderzoek gedaan was dan had ze nog best een goede kans gehad nu was alles al uitgezaaid en was het vooraf al een verloren strijd. Daarom ben ik erg voor controle in een vroegtijdig stadium. Daarbij zouden huisartsen dergelijke klachten iets vaker serieus moeten nemen, bij mijn moeder werd gezegd dat de klachten psychisch zouden zijn hetzelfde is gebeurt bij de moeder van een vriend van me ook zij werd pas na twee jaar serieus genomen en toen was het ook al te laat. Lips are sealed