Ik heb ook een periode in m'n leven gehad dat ik hier erg veel mee bezig was, het benauwde me gewoon.
Het leek wel een soort obsessie, om gek van te worden.
En het rare is dat ik helemaal geen doemdenker ben, sta juist best positief in het leven (al zeg ik het zelf
)Toch is het "vanzelf" weer over gegaan, op een gegeven moment was het over en het is ook niet meer teruggekomen.
En waarom ?
Geen idee, 'k weet niet hoe het gekomen is, en ik weet ook niet waarom het weer overgegaan is.
Misschien had het met m'n leeftijd te maken ('k was toen een jaar of 16 en zat nogal in een identiteitscrisis - lees: puberen) en door omstandigheden (was net een dierbare verloren), maar zeker weten doe ik het niet.
Nuttige tips kan ik je helaas niet geven, hopelijk waait de bui bij jou ook over, net zoals bij mij gebeurd is.
