Geplaatst Ik werd weer ongesteld, veel bloed verliezen, en dus erg zwak.
Daarnaast gebeurde er wat met Peter.
Behalve de burn-out waardoor hij al een week thuis zit, kreeg hij maandagavond ineens vreselijk last van duizeligheid.
De duizeligheid was zó erg dat hij alleen maar kon zitten op de bank, niet meer lopen, dan viel hij om, niet meer liggen of bewegen, dan werd het nog erger (voor zover mogelijk).
Ik belde de huisartsenpost en maakte een afspraak om 23.00 uur 's avonds. (Het was al half 11).
Toen belde ik mijn ouders om te vragen of ze Peter met de auto erheen konden brengen.
Mijn ouders kwamen naar ons toe, maar mijn moeder (=verpleegkundige) zag al gauw dat dit wel heel erg was:
Hoe kregen we een Peter van twee meter lang en meer dan 100 kilo in de auto?
Stel dat-ie in de gang onderuit zou gaan... niemand die hem op kon vangen!
Dus met moeite de huisartsenpost-mevrouw gebeld, dat de dokter toch echt HIER moest komen.
Mijn moeder krijgt zoiets toch wel voor elkaar, ondanks de bezuinigingen, want dat is een zakelijke tante.
Ze zei heel stellig:
"Nee wij gaan op deze manier de nacht NIET in!
Mijn dochter moet morgen weer een chemokuur, en loopt op haar laatste tenen, Peter kan niet lopen of staan en wij krijgen hem alleen het bed niet in, maar hij kan ook niet slapen, alleen maar huilen.
Nee mevrouw, zo gaan wij de nacht NIET in!
Ik ben verpleegkundige, nee, ik kan zo wel zien dat hier een dokter nodig is, en wel meteen.
"Toen werd die mevrouw aan de telefoon ineens vriendelijker en zou er een dokter komen...
De dokter zelf was gelukkig heel aardig, en even over Peter:
Peter blijkt last te hebben van zijn evenwichtsorgaan.
Dit gaat over, veel rust en medicijnen, is nu al een stuk beter
, en het feit dat hij een burn-out heeft, heeft de boel wel verergerd zeg maar, dus daar ligt de oorzaak gedeeltelijk ook.Nu doet hij elke dag samen met mij een middagslaapje.
Ik heb wat minder dekbed
maar het is ook wel weer erg gezellie! 
Mijn ouders en zijn ouders helpen ons met koken enz.
Gelukkig hoefde ik dinsdag geen chemokuur:
ik had te weinig witte bloedlichaampjes, was dus lichamelijk te zwak om de kuur aan te kunnen.
De kuur is nu uitgesteld voor een week, dinsdag opnieuw naar 't ziekenhuis. Ik kan dus ff goed uitzieken van die ongesteldheid, heb erg veel buikkrampen gehad...
Vandaag mijn vriendin Menda opgebeld, die was zo lief om Cerise te doen, zodat ik morgen weer ga.
Ik mocht van mijn moeder niet naar Cerise omdat ik zo wit zag: Peter en ik hebben dus vanmiddag 2 uur geslapen...
Tot zover de update, klinkt allemaal minder geweldig, maar we hebben een fantastisch weekend met Kim en Mike achter de rug en leuke foto's op ITP (maar liefst vier topics van Nimber!
) dus dat maakt veel goed.Alles komt weer goed, maar jah, verplicht thuis zitten is ook niet alles.
Gelukkig heb ik Bokt!!!
. 
