Ik ben er wel bang voor, maar dat is iedereen als zijn/haar 'veilige' leventje bedreigd wordt, of datgene waar je je ideeen en alles op laat berusten.
Maar aan de andere kant: the only thing to fear is fear itself. Ik wil mijn leven niet laten beheersen door angst, als het gebeurt is het heel jammer, maar ondertussen zijn er genoeg leuke dingen, daar ga ik van genieten, en als ik dan misschien eens een keer in een schuilkeldertje zit en voor mijn leven moet vrezen (bang van de dood ben ik niet, maar ik wil altijd nog vanalles) dan kijk ik terug en denk ik: ik heb het gedáán. Voor mij juist een stimulans om VANDAAG nog van alles te beginnen, te doen, te ondernemen. Vandaag is er nog, en morgen is er weer een dag. Het is een beetje een ver van mijn bed show en ik hoop dat het dat blijft, maar ondertussen is het irreeël te denken dat het aan me voorbij gaat.