Geplaatst 
die verhalen (speech van oa mijn opa) over haar, want ze was zo onwijs lief.. stond klaar voor iedereen en alles en had altijd lekkers in huis en extra eten voor als er iemand zou komen, en had nog humor ook.
en toen ze nog thuis woonde had ze een keer zich verslikt in een pinda, en zegt lachend; jeeetje stik ik haast in zo'n rot nootje!
die zin blijft gewoon in mijn hoofd hangen,
en ze zei ook een keer: 'noem mij maar superoma!'
ze was de laatste paar jaar onwijs erg achteruit gegaan, een paar maanden geleden lag ze op sterven maar haar zoon, ik noem hem ff W.
zei tegen de dokter geef haar dit ofzoiets (dat ze er dus weer bovenop kwam,terwijl ze eigenlijk toen al op was)
dit vond ik zo onredelijk + egoistisch van haar zoon ( mijn oudoom) W.
toen vertelde zondag mijn moeder dat mijn oma op sterven lag, maar die zondag stierf ze ook.. en maandag wist ik het want ik was bij mijn zus aan het logeren.
vandaag naar de begravenis, gatsie..
wij lopen erheen,iedereen in het zwart...
iekstoen kwamen we binnen en daar zat mijn overgrootopa (was zijn vrouw)
maar ik wou er niet heen want dan werd ik helemaal emotioneel al..
toen was ik mijn ouders kwijt..
dus liep ik achter mijn tante aan met mijn nichtje, in een kamer waar de kist lag..ik keek erin... en ieks dat was toch niet mijn oma??
spierwit,onwijs mager (was altijd een beetje een wat mollig persoon), zonder bril.. haren stijf..
echt dood
dus ik liep verstijft terug daar zag ik mijn vader zitten,daar ga ik naast zitten en even later komt mijn moeder terug en toen barste ik al zowat uit in tranen, mijn moeder zei: zag ze er anders uit? dus ik knik van ja. want mijn moeder vertelde dat ze toen ze 9 ofzo was ook bij haar overgrootoma keek in de kist en dat ze dat zo eng/raar vond..toen in een kamer, hoor je mijn overgrootopa; 66 jaar getrouwd, 3 jaar verloofd..
(was zo lang al samen met mijn overgrootoma) en toen hadden we een dienst met van die verhalen,gatsie die dominee banketstaaf maar een eind weg over de herder met schapen en alles... en mijn opa had ook gespeecht en ook nog iemand die ik verder niet kon..
en W. zat voor mij, te snikken en te schudden en te huilen dus dat is echt aanstekelijk
toen gingen we haar wegbrengen,en toen viel mijn oudoom W. omdat hij zowiezo al versleten is en snel valt en ook nog es dat ie emotioneel was, dus rolstoel voor hem gehaald (iemand die daar werkt) en toen die kist daar lag, moesten de klein kinderen en achterkleinkinderen rozen op de kist leggen, en iedereen liep met dikke tranen weer terug, mijn moeder, mijn nichtjes, mijn tante,nichtjes van mijn moeder.. en ik dus ook. ik hoorde vlak naast mij gesnik, en naast mij stond mijn broer!! ik dacht he? want hij huilt echt nooit
maar ik weet niet zeker of hij het was. en toen in de zaal was het nog wel gezellig enzo en toen gingen we weg en mijn overgrootopa echt zo van: Yentl,meissie. harstikke leuk dat je bent gekomen, hij is echt nog 100 % nuchter hij weet alles nog, maar zijn lichaam werkt niet meer zo goed.
en mijn overgrootopa is al bijna 90 dus dat vind ik wel knap.
had het er toch even moeilijk mee.. want mijn superoma is nu echt voorgoed weg.
dit moest ik ff kwijt sorry
