tja dat dacht ik toen ook. nu lijkt dat alles gewoon voor niets te zijn. uiteindelijk toch weer alleen door deze periode heen te moeten. je niet even lekker kunnen terugtrekken bij iemand die om je geeft om wie je bent. als het er van opaan komt, word je dus gewoon aan de kant gezet. dan mag je het ineens zelf uitzoeken. zelfs de hulpverlening schiet dan te kort. helaas is er geen zonnig strand. telkens als ik plannen wil maken worden die keihard de grond ingestamp, en ik heb de kracht niet meer om die weer op te pakken.