Heel leuk natuurlijk en het valt allemaal wel mee, toch? Hij is nu een jaartje lid van de Reddingsbrig en papa al langer. Hij heefte r 2 goede (iets oudere) vriendjes die vannacht wrs bij hem in de tent komen slapen. Papa is ook mee op kamp dus als het niet gaat kan hij toch bij papa liggen of naar hem toe. En ze zijn toevallig dit jaar vlakbij, kwartiertje rijden. En het zal best allemaal wel goed gaan.
Nou, wat zit je dan te zeuren zou je zeggen...?

Tsja, zoon is 8 en heeft een lichamelijke beperking. Hij is nog nooit eerder echt van huis geweest. Ja, een nachtje logeren bij opa en oma en verder met ons met de caravan op vakantie. En het is een echte stresskip. In spannende momenten flipt hij gewoon helemaal. Door zijn hersenletsel kan zoon niet rustig reageren. Hij leeft in de overtreffende trap: Boos, blij, vrolijk, verdriet. Het knalt er allemaal uit. Was dus net ook echt hyper de pieper. En hij haalt zich allerlei muisenissen in zijn hoofd en wil weten hoe alles zit. Liefst heeft hij de regie geheel in handen. En dat is niet zo op kamp. En normaal ben ik er altijd bij, bij de spannende gebeurtenissen als eerste zwemles, eerste keer school, eerste diploma halen, onderzoeken in ziekenhuis, behandelingen, therapie... En nu eerste keer op kamp ben ik er dus niet bij... dat heet loslaten geloof ik.
Hij zal het zeker leuk hebben. Morgenochtend een frisse duik in de Loosdrechtse plassen. Leuke bezigheden. Morgenavond de BBQ waar ik en zusje ook heen gaan. En dan nog een nacht en dan komt ie zondagmiddag doodmoe thuis. Denk ik. Of nog steeds hyper.
En toch is mama al net zo'n stresskip. Mijn kleine jongen van 8 op kamp... Heb het er best even moeilijk mee...
Goed: diepe zucht en zo dochter van turnen halen en lekker frietjes eten. Wij gaan ook een feestje ervan maken met zijn tweetjes!
Maar moest het even kwijt hoor.