Geplaatst Wát je ook van hem vindt,
Nederland wordt nu beslist weer een stukje grijzer.......
Vanavond na het laatste nieuws in NOVA op NL2 :
zijn laatste interview, met Theo van Gogh, gemaakt in juni en bedoeld
om na zijn dood uitgezonden te worden.
(Edit:)
Interview uit 1998Als er één Nederlandse journalist stevig rammelt aan heilige huisjes en
hun bewoners, dan is het Willem Oltmans wel. Of je het nu met zijn
opvattingen eens bent of niet, een gesprek met Oltmans is - ook nadat
het verregaand gekuist is van krachttermen en Engelse uitdrukkingen -
áltijd goed voor een reeks prikkelende stellingen. Vooral over de duistere
wegen die geheime diensten, volgens hem, bewandelen.
"Met de Nederlandse journalistiek is het droevig gesteld"
In 1956 werkte ik voor De Telegraaf in Italië, toen Soekarno daar op
bezoek kwam. Die rotzak wilde ik wel eens interviewen, maar dat werd
me door de hoofdredactie verboden. fiets you, dacht ik, en ik ben tóch
een week lang met hem opgetrokken. Luns stelde het altijd voor alsof
Soekarno anti-Nederlands was, maar dat bleek helemaal niet waar. Hij
was eigenlijk de enige in Indonesië die nog waarde hechtte aan een
goede verstandhouding met Nederland. Het gesodemieter begon pas
goed toen ik later voor de NRC naar Jakarta ging. Ik schreef dat Nieuw-
Guinea bij Indonesië hoorde en dat Nederland daar weg moest. Vanaf dat
moment heeft de BVD mij het werken als journalist onmogelijk gemaakt.
Luns stuurde zijn mannetjes naar alle redacties en ambassades om te
vertellen dat ik staatsgevaarlijk was. En zo is het gebleven. In 1992
woonde ik in Zuid-Afrika. Maar de BVD zorgde er via een
verdachtmakingscampagne voor dat mijn verblijfsvergunning niet werd
verlengd. Zo moest ik noodgedwongen dat land verlatn. Sindsdien zit ik
drie hoog in de Jordaan, met een bijstandsuitkering. Maar de geheime
dienst hoeft er niet op te rekenen dat ik zelfmoord pleeg door al zijn
pesterijtjes. Om de zaak recht te zetten en schadeloos te worden gesteld,
voer ik nu al zeven jaar een rechtszaak tegen de Staat der Nederlanden.
Ik weet dat ik gelijk heb, dus ze krijgen mij niet klein. Ik heb goede hoop
dat mijn probleem met de staat nog voor de verkiezingen is opgelost.
Het is allemaal zo krom als de pest. Soeharto laat een miljoen Timorezen
vermoorden, en toch sturen we de koningin bij hem op staatsbezoek.
Bouterse brengt vijftien mensen om het leven, en die maken we dan de
bonte hond, een soort Saddam Hoessein. Dat vinden we stoer van
onszelf, want in Suriname is voor ons toch niks meer te halen. Als je
mensen voor het gerecht wilt slepen wegens misdaden tegen de
mensheid, dan moet je beginnen met meneer Kissinger. Die heeft
verdomme destijds heel Hanoi laten bombarderen. En McNamara, die een
invasie op Cuba organiseerde. Ik ben op Cuba geweest. Ik ken Ché, Fidel
en zijn broer Raul. Die deden geen vlieg kwaad. Ik vind het heldhaftig
hoe Castro sinds 1960 koers heeft gehouden onder de Amerikaanse
blokkade. Ook de Sovjet-Unie lag onder zo'n blokkade, maar dan veel
geraffineerder. In 1974 wilden de Sovjets al een joint venture maken met
Shell om de olie uit de Kaspische Zee te halen. Max van der Stoel kreeg
dat aanbod als eerste, maar die vertelde helemaal niks in Den Haag. Na
vier maanden schakelde ik Vrij Nederland in en verscheen er een
hoofdartikel: "Wat is er gebeurd met de Russen en Shell?" Niemand heeft
Van der Stoel ooit zo kwaad gezien als na die publicatie. Omdat het de
waarheid was natuurlijk. Hij heeft de boel gewoon besodemieterd, want
die joint venture mocht niet van de Amerikanen. Daar is hij later voor
beloond. Ze hebben hem commissaris voor de mensenrechten gemaakt,
of zoiets moois.
Ik ben zeer anti-communistisch, maar de Sovjet-Unie was een paradijs
vergeleken bij het huidige Rusland.
Het is mijn zeer diepe overtuiging dat de wereld het niet overleeft zonder
socialisme. De balans is zoek. De Amerikanen proberen de hele wereld
met hun zogenaamde democratie op te zadelen, maar die beantwoordt
niet meer aan de realiteit van nu. We moeten over op een ander
systeem, want als minder dan de helft van de bevolking komt opdagen bij
verkiezingen, kun je toch eigenlijk niet meer spreken van democratie! Wij
zeggen hier: "Als er 51 mensen gewonnen hebben dan houden die andere
49 hun bek." Maar wat is er nou in godsnaam gewonnen, als je 51 blije en
49 zure gezichten hebt? Dat is toch geen oplossing. Nederland moet zich
gauw loskmaken van Amerika, want we worden totaal vergiftigd. Eigenlijk
is het al te laat. In alles rukt Amerika op. Met het vreten, met de
televisie, met al die gemanipuleerde CNN-beelden.
We moeten ook uit de NAVO. Die Amerikaanse oliebol was nodig in de
Tweede Wereldoorlog, maar nu is het zaak met Europa verder te gaan.
Laat die Amerikanen toch in hun vet gaar koken. Is de SP voor uittreden
uit de NAVO? God, dat wist ik niet, ik had daarover eigenlijk een briefje
aan Jan willen schrijven. Nou, dat is dan opgelost.
Weet je wat ook absolute waanzin is? Een koningshuis! Het kost nog
ontzettend veel geld ook. Ik vind het psychisch ongezond dat een dame
koningin wordt, alleen maar omdat haar wiegje op Soestdijk stond.
Juliana zei eens: "Als ik geen koningin was, zou ik republikein zijn." Mijn
gouvernante was dezelfde als die van Beatrix, zo weet ik het een en
ander. Als je Juliana aansprak met "majesteit", begon ze te giechelen.
Dat vond ze absurd. Maar Beatrix wil een echte koningin zijn, met
majesteit worden aangesproken en haar paleisje voor een paar miljoen
verbouwen. In Engeland beginnen ze er nu achter te komen dat zo'n
monarchie niet meer van deze tijd is. Maar dat komt door de hysterische
reactie van het volk op de dood van Diana. Zij is vermoord door de
Engelse geheime dienst! Die kon natuurlijk niet toestaan dat de moeder
van de toekomstige koning zou gaan trouwen met een Egyptische
islamiet, wiens vader niet eens een Brits paspoort kan krijgen. Niet dat
Elisabeth belde: "Zeg, zorg eens dat ik van die schoondochter afkom",
maar dat snapt zo'n geheime dienst zelf wel. Als het koningshuis in
gevaar komt, nemen die hun eigen beslissingen. Een auto-ongeluk is dan
het makkelijkst te regelen. Het zal met de zaak-Diana net zo gaan als
met de moord op Kennedy. Beetje bij beetje komt er meer informatie
naar buiten over de werkelijke toedracht. Daar heb je nou goeie
journalisten voor nodig. Met de Nederlandse journalistiek is het droevig
gesteld. Zo'n afwikkeling van de Lockheed-affaire was alleen maar
mogelijk door die Madurodamse mentaliteit van de Haagse pers en
politiek. Iedereen kent iedereen. Beatrix zei tegen Den Uyl: "Als mijn
vader voor het gerecht komt, dan word ik geen koningin". Dat is echt
gebeurd. Geen journalist die dan nog zijn bek durft open te doen.
Behalve Wim Klinkenberg en die wordt dan de mond gesnoerd. Ik vind
die jonge mensen als Jeroen Pauw en Fons de Poel wel goed, maar
verder is het niet veel soeps. Paul Witteman is dan zogenaamd onze
grootste interviewer, maar die zal nooit buiten z'n boekje gaan. Geen
wonder dat hij Willem Alexander mag interviewen. Zonder aanziens des
persoon iemand beoordelen, dat kom je bijna nooit tegen. Ik ben de
eerste geweest die Docters van Leeuwen heeft aangeklaagd, nadat ik van
twee Kamerleden had gehoord dat hij gelogen had over het bestaan van
een BVD-dossier over mij. Dat doet geen enkele andere journalist, want
dan gaat er een telefoontje naar de redactie en houdt het op. En dan zegt
de Nederlandse Vakbond van Journalisten tegen mij, dat ze zich geneert
hoe ik hooggeplaatste personen in dit land voor schut zet. Maar dat is
verdomme juist mijn taak als journalist!
Na enkele jaren Nijenrode startte Willem Oltmans (nu 73) zijn
journalistieke loopbaan in 1953 bij het Algemeen Handelsblad. Hij
ontpopte zich tot geruchtmakende veelschrijver met uitgesproken
opvattingen. Hij kwam over de vloer bij "Bung" Soekarno, Desi Bouterse,
de Club van Rome en de Russische uitdragers van de perestrojka.
Oltmans' laatste werk heet "De Staat van Bedrog" en gaat over zijn
eeuwige conflict met de Nederlandse Staat en de BVD.
Bron: http://www.sp.nl/nieuws/tribune/9804/intrview.stm
