Ik ken niet echt zo'n praat iemand, en ben zelf ook niet echt een prater. Ik zet het redelijk makkelijk op papier, praten over zulk soort dingen doe ik eigenlijk niet veel, ook omdat ik daar gewoon niet de juiste personen voor ken.
Ik kan zelf niet echt een aanwijsbare reden vinden... Het verdriet van Genderose is nu wel over... Natuurlijk mis ik haar wel, maar heb het al een plekje kunnnen geven. Ik heb het idd moeilijk gehad met Gennies dood, en na dat heb ik ook een tijd last gehad van nachtmerries en dromen, maar die zijn uiteindelijk weer verdwenen...
Naar de dokter gaan zou ik ook niet zo snel doen. Wat moet ik dan zeggen? "Meneer, ik kan niet zo goed slapen, en heb steeds dezelfde dromen". Betekenis ervan lijkt me duidelijk, en heb ik inmiddels ook een aantal maal weer terug gevonden als ik om betekenissen zocht. Al zou ik zelf niet kunnen weten wat het zou kunnen zijn. Ik denk dat ik dan ook enkel een of ander medicijntje ervoor krijg...
Maar ik kan het wel ter sprake brengen, ik moet binnenkort toch even richting huisarts, en kan ik het altijd bij mijn 'klachten-lijstje' voegen
Ik ben juist eindelijk weer wat stabiel, niet depresief, zit redelijk lekker in m'n vel (dat is wel anders geweest)... Enkel de onrust... Een reden dat ik dat nu heel veel heb, kan waarschijnlijk ook liggen aan het feit dat ik nu heel weinig doe... Hiervoor heb ik 3 jaar dag in dag uit, elke dag weer, hele dagen in de weer geweest met paarden. Nu zit ik de hele week thuis, en kom ik enkel op zaterdagen bij paardne. NIet dat ik me verder dood verveel, en nooit buiten kom. Ik doe veel aan fietesen