Ik heb een neef die autistisch is,ik zie hem eigenlijk zelden. Maar ik ben Z- verpleegkundige, ik werk dus in de verstandelijk gehandicaptenzorg.
Jantina, wat jij zegt merk ik ook veel bij mij op het werk. Mensen vinden het eng, of praten tegen ons(personeel), terwijl de persoon in kwestie ook gewoon kan antwoorden.Maar we krijgen ook hele leuke reacties, vooral van jonge kinderen.Die vragen gewoon wat ze willen weten. "waarom heeft hij een slang in zijn neus?" (sondeslang). Dat is vaak erg leuk. Hoewel ouders vaak het kind proberen bij zich te houden, wat helemaal niet nodig is. Ook een leuke opmerking van een klein meisje (ongeveer 4 jaar die dacht dat het meisje in de rolstoel een pop was):"is dit een echte?" Ouders schamen zich dan vaak (wat ik me ergens ook wel kan voorstellen), maar wij lachen en leggen haar uit hoe het zit.