Bokt.nl

**Geplaatst**: 09-06-04 12:06

Geplaatst: 09-06-04 12:06

ik vraag me allereerst af wat respect te maken heeft met psychische problemen. ...........? Als iemand, WELKE LEEFTIJD DAN OOK, psychische problemen heeft, is dat heel erg !!!

En als mensen geen uitweg zien om hun pijn kwijt te kunnen, kan ik me voorstellen dat dat doorslaat in automutileren........wat heel erg is.
Maar ik begrijp het hele respect verhaal in deze niet......

**Geplaatst**: 09-06-04 12:22

Geplaatst: 09-06-04 12:22

Ik ook niet, dat soort mensen hebben steun nodig en geen opmerkingen als 'daar heb ik geen respect voor'....daar gáát het toch niet om?

Het interesseert me ook eigenlijk geen biet of er mensen zijn die het als hype doen, ik blijf erbij dat je het niet voor je lol doet, en los daarvan zijn er genoeg mensen die het als enige oplossing zien voor onverwerkte pijn. En al waren het er maar een paar, dán zou dat al erg genoeg zijn om het serieus te nemen.

**Geplaatst**: 09-06-04 12:24

Geplaatst: 09-06-04 12:24

de oorzaak hoeft inderdaad niet extreem te zijn, het kan een heel klein iets zijn wat je zoveel pijn kan doen.
Bij mij was het op zich wel een redelijk extreem iets, waar ik ook zeker nog niet overheen ben of zal komen. Ik heb hulp geprobeerd te zoeken, maar de mensen van de ggz snapten me niet, en als ze je niet snappen wordt het alleen maar moeilijker voor jezelf, want dan ga je helemaal denken dat je "gek" bent. Ik had niet het lef om te vragen of ik met iemand anders mocht praten. Volgens mij was degene met wie ik spak alleen gewend met kleine kinderen te praten, was wel te zien aan de afdeling, maar ja ik ben 17, dus nog niet volwassen, dus dan zal ik als een kind behandeld worden...

De reden dat ik ging am-en was omdat ik heel erg hallucineerde, wat onder andere met het blowen te maken had(waar ik mee gestopt ben!!), maar die beelden die ik zag leken zo erg, ik werd er zo bang van dat ik iet moest vinden om er vanaf te komen. Ook had ik heel veel angstaanvallen. Op zo'n moment was het zo fijn om iets in je handen te hebben waarmee je je hoofd weer rustig en leeg kreeg. Iets om weer terug in de realiteit te komen.
Ik ben er uit eindelijk wel me enaar mijn ouders gegaan, alleen over de angstaanvallen, niet over de hallucinaties en het snijden. Dat weten alleen een paar hele goede vrienden en jullie nu. Ben na het gesprek met mijn ouders doorverwezen naar GGz, kon ik na een half jaar terecht en toen ging het net even goed met me, en het werkte daar sowieso niet.
Een paar maanden terug op anaraden van mijn vriend naar de huisarts, daar hebben we het over een borderliner gehad en of ik evt wel aan de medicijnen wou. Heb ik toen wel gedaan, om gewoon een b-tje meer rust te krijgen. En nou ben ik 3 weken terug mijn medicijnen kwijt geraakt, en ben ook gestopt toen. Nu ben ik wel veel actiever, maar heb net de laatste paar dagen even een dip, omdat het nogal slecht gaat binnen mijn relatie en met school...

**Geplaatst**: 09-06-04 16:49

Geplaatst: 09-06-04 16:49

favorietje
"niet om gemeen over te komen ofzo hoor, maar ik vind het zo erg dat mensen vaak denken dat het om er bij horen gaat."

In de meeste gevallen is dat ook niet zo, maar ik ken ook een jongen die in zichzelf snijdt. Niet op plekken waar mensen het niet zien, nee tussen zijn vingers en op zijn hande. Dan denk ik echt van

. En dan komt ie naar me toe en dan loopt ie een beetje zielig te doen... hij snapt niet waar het om gaat. Ik wil hem best helpen, maar niet doordat hij krast en zo aandacht vraagt. Dat zijn echt dingen waar ik boos om kan worden...

radicalM; Ik denk niet dat het hierdoor komt. Kan wel, maar meestal niet. de oorzaak ligt meestal veel dieper.... En mensen die am-en hebben meestal ook niet de bedoeling om zelfmoord te plegen. Dat willen ze meestal juist niet!

IngridM; Dit heeft inderdaad niet met respect te maken. Je vraagt toch ook niet of je respect voor iemand hebt die bijvoorbeeld dpressief is. Dat snap ik ook niet...

**Geplaatst**: 09-06-04 17:25

Geplaatst: 09-06-04 17:25

Gail schreef:
Maar wat als de oorzaak misbruik is? Zie de gevolgen maar even te laten verdwijnen..

In dat geval is de oorzaak zelf natuurlijk niet weg te nemen. Maar misschien wel het vervolg van die oorzaak waardoor bijvoorbeeld geautomutileerd wordt.

Automutilatie is nagenoeg nooit een op zichzelf staand probleem. Het is eerder een symptoom van een psychische stoornis (of van het psychisch in de knoop zitten zonder dat het direct een 'naampje' heeft).

Stel dat die oorzaak misbruik is. Dan is dit misbruik natuurlijk niet meer weg te nemen. Maar er is wel een mogelijkheid dat er iets gedaan wordt aan de psychische gevolgen hiervan. Als die gevolgen zijn 'opgelost' of in ieder geval zijn verbeterd, dus de aanleiding om te automutileren verdwijnt, dan is er uiteindelijk ook geen reden meer voor.

**Geplaatst**: 09-06-04 22:15

Geplaatst: 09-06-04 22:15

Ik huil eigenlijk elke avond nog steeds, vaak huil ik me in slaap.
Ik ben zo in de war, ik weet het niet meer.
Ik wil van het snijden af, (ben ik nu ook 6 dagen) maar aan de andere kant heb ik zoiets van.. Het is een uitweg
Maar niet 1 die me bevalt.
Ik heb nou zoiets van.. was ik er maar nooit aan begonne..
Die littekens..ik schaam me er gewoon voor. Ik loop deze dagen ook met een vestje aan.. Hoe warm ik het ook heb..Ik zal eigenlijk wel moeten.
Ik ben nog te 'zwak' om mensen uit te leggen hoe ik aan die littekens kom.
Hoe moeilijk ik het ook vind, ik zal het ooit onder ogen moeten zien.Ik kan niet heel mijn leven met een vestje blijven lopen toch..?
Maar eigenlijk, (was iig bij mij het geval)
Is het gewoon een noodoplossing. Je bent zo in de war, je weet niet wat je moe doen. Je zet een kras en het voelt goed. De volgende dag nog 1, en de dagen ernaa ook, het worden steeds meer krassen. En ja.. T is net als roken.. Je raakt er aan verslaafd.. Ik kon op een gegeven moment niet meer zonder.. Het was echt gewoon erg, ik sneed een paar keer per dag.
Daarom zou ik graag (over msn) met andere mensen die dit doen (deden) in contact willen komen.
Als je wilt, mag je me toevoegen: mayoow15@hotmail.com
je Mag me ook PB'en.

Groetjes Lachen

**Geplaatst**: 09-06-04 22:15

Geplaatst: 09-06-04 22:15

_Punky_ schreef:
Ik deed het ook.. Nouja..sinds een paar dagen niet meer, ik heb hulp gezocht..

Ik deed het al een poosje, en wou er gewoon van af. Maar ik was gewoon verslaafd. Ik kon niet meer zonder. Elke dag sneed ik wel een paar keer.
Nu heb ikhet weekend doorgebracht zonder te snijden. Ik ben echt mega trots op mezelf dat me dit gelukt is. En dat ik uberhaupt de eerste stap durfde te zetten naar hulp.
Alles helaas zit mn onderarm wel onder de littekens..
Ik hoop echt dat ik het ga vol houden..
En wens de andere ook erg veel succes die het doen!
Ik weet ook uit ervaring, ik had geestelijk veel pijn en zat gewoon erg in de knoop.
Ik kan lichamelijke pijn meer verdragen, vandaar dat ik het deed. Het is echt absoluut geen aandacht trekkerij.

Succes voor de andere en als je wilt praten mag je me PB'en of toevoegen

O meis wat ben ik trots op je, toen je het me vertelde heb ik er erg slecht van geslapen, want ik wilde je zo graag helpen, maar wist niet hoe, maar nu ik je naam hier tussen ziet, denk ik Hoera, je maakt het openbaar, het gaat je lukken hoor, en je weet, je mag altijd bellen als het effe niet gaat, door zetten hoor.

**Geplaatst**: 09-06-04 23:02

Geplaatst: 09-06-04 23:02

droppie_18 schreef:
O meis wat ben ik trots op je, toen je het me vertelde heb ik er erg slecht van geslapen, want ik wilde je zo graag helpen, maar wist niet hoe, maar nu ik je naam hier tussen ziet, denk ik Hoera, je maakt het openbaar, het gaat je lukken hoor, en je weet, je mag altijd bellen als het effe niet gaat, door zetten hoor.

Heel erg bedankt Lachen

Voor uw hulp ook en voor uw begrip

Het betekend echt veel voor me.. Ik ben nog steeds in de war, af en toe gaat het wel maar dan is er maar iemand die een op merking maakt ofzo.. en dan gaat het ook gewoon mis en dan heb ik echt de nijging weer..

**Geplaatst**: 09-06-04 23:22

Geplaatst: 09-06-04 23:22

Goh ik ben helemaal stil en onder de indruk van al jullie verhalen! Wat ontzettend goed dat er over gesproken wordt, en dat jullie allemaal erover durven te praten!!!

Zelf heb ik ook geen makkelijke jeugd gehad, ivm een zwaar ongeluk, maar ik heb gelukkig nooit am gedaan. Wel heb ik erg in de put gezeten en er vaak over nagedacht... Verdrietig

op de een of andere manier ben ik er wel bovenop gekomen, nou ja eigenlijk door het weg te stoppen en er niet meer aan tedenken.

Nu ben ik maatschappelijk werkster en ik heb veel geleerd over dit soort problematieken... ook veel films gezien over verschillende werkwijzen bij dit soort problemen..
Ik den kzeker dat het belangrijk is o mover je problemen te praten, en geloof me ik weet hoe moeilijk dat is!!! Maar het helpt wel! Begin desnoods met een brief aan iemand die je volledig vertrouwd.. dat heb ik ook gedaan. DAt scheelt een hoop en daarin kun je je gemakkelijker uitdrukken is mijn ervaring!

Voor een ieder die er over wil praten of gewoon (anoniem) zijn verhaal kwijt wil ben ik altijd een luisterend oor!! gewoon omdat ik weet hoe belangrijk die steun is of kan zijn.... Ik hoop dan ook dat er meiden zijn die daar gerbuik van maken, of van de andere mensen die het aanbieden!

Ik wens een ieder die met dit soort problemen kampt veel sterkte.. en zeker mijn complimenten voor die mensen die het hebben weten te overwinnen, knap hoor! Daar heb ik wel respect voor... OK dan!

**Geplaatst**: 10-06-04 10:42

Geplaatst: 10-06-04 10:42

deze meiden/jongens hebben echt hulp nodig, scheer ze niet over dezelfde kam, maar geef hulp, een luisterd oor is vaak voldoende, maar leg niks op. Maar hebben zij de stap genomen om het aan je te vertellen , dan is dat alvast 1 stap in de goede richting. Het is een schreeuw om hulp, help dan, als je het kan uiteraad. In mij geval sta ik punky bij, ik luister en probeer advies te geven, maar zij is degene die het zal moeten doen, en ze is al een goed eind op weg. Kop op meid, het ga je lukken, en voor alle andere, niet opgeven, door zetten ook jullie zal het lukken, om van het snijden af te komen.

**Geplaatst**: 10-06-04 19:38

Geplaatst: 10-06-04 19:38

bedankt Droppie_18,

Pff het begint echt steeds moeilijker te worden om het vol te houden.
Ik krijg nou weer allemaal dingen naar mijn hoofd. Die ik eigenlijk geeneens WIL weten omdat ik het me allemaal te veel aantrek...
Dus dan krijgen we dat weer dalijk... Dat ik me weer vreslijk klote voel..
T is ook niet niks wat een vriend tegen me zei..

Maar nou voel ik me gelijk klote (hij zei t net tegen me), en ik heb zó ontzettend de neiging..
Zit gelukkig nu met Doppie_18 op de webcam, dus die houdt me in de gaten Lachen

Bedankt trouwens voor de mensen die mij hebben toegevoegt, voor hun vertrouwen en luisterend oor Lachen

( lees: Lezend oog Lachen

)!

**Geplaatst**: 10-06-04 20:46

Geplaatst: 10-06-04 20:46

ik bedoel met ingewikkeld ook niet dat het niet klein kan zijn.
wat ik vooral bij mezelf merk is dat ik het doe als ik er voor mezelf niet meer uit kan komen. of als ik weer eens vreselijk van mezelf walg. dan gebeurd het vaak, en ik denk dat dit ook vaak de rede is om jezelf pijn te doen.

**Geplaatst**: 10-06-04 20:56

Geplaatst: 10-06-04 20:56

is er dan niemand waar je mee kan praten favorietje?? zag bij google dat daar best veel forums over zijn, waar je met lotgenoten kan praten en steun kan zoeken.

**Geplaatst**: 10-06-04 21:03

Geplaatst: 10-06-04 21:03

jawel hoor, maar mijn negatieve zelfbeeld blijft. ik kom er maar niet van af, en dat is voor mij de voornaamste rede. ik maak me zorgen om van alles en nog wat en dan met name of mensen mij wel aardig vinden, of ik wel goed ben in mijn werk, of ik wel goed ben voor mijn vriendje, of ik niet te lelijk ben voor mijn vriendje, of ik mijn school wel kan zonder mijn werkbegeleider ( die gaat weg). bovendien vind ik dat ik dom ben dat ik het nooit ver ga schoppen dat ik mijn opleiding niet kan en daardoor mijn werk niet kan doen later... teveel om op te noemen. en dat is al zo lang en t gaat maar niet weg en daarom verwond ik mijzelf wel eens, niet heel erg maar toch...

**Geplaatst**: 10-06-04 21:08

Geplaatst: 10-06-04 21:08

jeeeeeee tje, maar je heb een vriendje, dus die vind jou leuk, anders ging hij niet met jou om, heb je vrienden dan zit dat toch ook wel goed, waarom ben je dom, iedereen is uniek op zijn of haar manier, je bent zoals je bent, niet dom, lelijk, stom, of raar maar uniek, jij bent jij.

**Geplaatst**: 10-06-04 21:11

Geplaatst: 10-06-04 21:11

tja... helaas pindakaas wil ik altijd perfect zijn. en dat kan niet ben gewoon bang dat ik nooit verder kan komen ofzo omdat ik mijn opleiding niet haal. maak me altijd al zorgen voordat ik ook maar iets doe, als ik een feest geef maak ik me zo druk of iedereen het wel leuk vind. enz enz en dat is zo vermoeiend hoop zo dat ik er vanaf kan komen

**Geplaatst**: 10-06-04 22:17

Geplaatst: 10-06-04 22:17

droppie_18 schreef:
jeeeeeee tje, maar je heb een vriendje, dus die vind jou leuk, anders ging hij niet met jou om, heb je vrienden dan zit dat toch ook wel goed, waarom ben je dom, iedereen is uniek op zijn of haar manier, je bent zoals je bent, niet dom, lelijk, stom, of raar maar uniek, jij bent jij.

Uniek, net zoals iedereen. Ik vind mezelf niet bijzonder, kan niks, wil niks. Ben nergens trots op, heb geen doelen, geen hoop voor de toekomst. Heb geen discipline, hoef nergens moeite voor te doen.
Tsja.

**Geplaatst**: 10-06-04 23:03

Geplaatst: 10-06-04 23:03

Tot nu toe heb ik nog niet gereageerd omdat ik niet echt iets zinnigs te melden had. Nu nog steeds niet echt, maar ok.
Ik snij mezelf dus ook. Waarom? Omdat ik mezelf haat, omdat ik mijn woede ergens kwijt moet.. als uiting dus.
Een vriendin van mij is er een keer achter gekomen en ik had al gesprekken lopen met een docente op school, dus ja, vriendin helemaal over de zeik en wij weer naar die docente. Nouja, die zat naar mijn idee ook bijna te huilen. Dan voel je je echt zo schuldig. Nu weten hun er dus niks van. Voor hun is het over en snij ik mezelf niet meer. Ik vind het eigenlijk heel erg om tegen hun te moeten liegen, maar het kan niet anders. Nouja, tuurlijk kan het anders. Maar goed, het is een lang verhaal om uit te leggen waarom ik bijvoorbeeld niet naar een dokter wil.
En verder vind ik mezelf ook echt niet bijzonder, net wat Scarlet zegt. Ik heb geen eigenwaarde geloof ik dat het genoemd wordt. Geen zelfvertrouwen. Ik ben altijd in strijd met mezelf. Vind mezelf te dik en zo kunnen we nog wel even doorgaan...

[edit: en dan vergeet ik nog te vermelden dat die docente van mij echt heel lief is, maar ze is pas 24 en heeft ook een hoop meegemaakt. Zij kan het ook allemaal niet aan, wat het vaak ook erg lastig maakt. Ze luistert naar me, maar op een gegeven moment begon ze me min of meer te dwingen om naar een dokter te gaan, wat ik overigens nooit gedaan heb. Dat wil ik niet en ik wil ook zeker niet gedwongen geworden. Maar toch snap ik haar ook wel.. ]

**Geplaatst**: 10-06-04 23:42

Geplaatst: 10-06-04 23:42

voor mij is het de laatste paar dagen weer heel erg moeilijk om het niet te doen. Vooral vandaag. Mijn vriend heeft het na 8 maanden uitgemaakt.... En ik weet echt niet wat ik moet doen nu. Ik heb een hele lange douche genomen, zit lekker tv te kijken, maar ik mis hem hier bij me... Iedere keer als iemand zijn naam noemt of me sterkte wenst barst ik weer in huilen uit..... ik trek dit zo niet meer....maar wil ook echt niet am-en.... moxht het echt niet meer willen heb ik hier medicijnen, maar die wil ik ook niet....

**Geplaatst**: 11-06-04 12:40

Geplaatst: 11-06-04 12:40

Citaat:
Uniek, net zoals iedereen. Ik vind mezelf niet bijzonder, kan niks, wil niks. Ben nergens trots op, heb geen doelen, geen hoop voor de toekomst. Heb geen discipline, hoef nergens moeite voor te doen.
Tsja.

Tsja herkenbaar Scheve mond

GeNeRaAlTjE; Ik probeerde er ook altijd over te liegen, dat ik het niet gedaan had en dat het beter ging. in het begin geloofde mijn peut het wel, maar later zei ze; mag ik je armen en benen dan eens zien Scheve mond

. Nou, nu ziet ze het altijd aan mijn gezicht als ik erover lieg...

meis_lief; Wat klote zeg. Probeer het niet te doen en ergens anders op af te reageren. Het is moeilijk, ik weet het, maar probeer het toch...

**Geplaatst**: 11-06-04 14:15

Geplaatst: 11-06-04 14:15

ik wou het doen, heb met schaar in mijn handen gestaan, maar ik kon het niet. Ik zat te denken aan de mensen waarmee ik op msn heb gespraat en die zich zoveel zorgen maakten om me...ik kon het hun niet aandoen. Ik kon hun vertrouwen niet schaden...

(hmm..zit ik met een schuldgevoel opgescheept anders, ook niet leuk)

**Geplaatst**: 11-06-04 14:24

Geplaatst: 11-06-04 14:24

Heike schreef:

Van borderline kom je niet af. Je kunt er goed mee leren leven.

Dat denk ik dus ook..
( ik heb het niet ! maar veel mensen geloven niet in die theorie.. ik wel)

**Geplaatst**: 11-06-04 14:26

Geplaatst: 11-06-04 14:26

ik weet het zeker!! het is heel goed mogelijk om er goed mee te leren leven. Je moet jezelf alleen wel vaak dwingen tot sommige dingen, zoals bijvoorbeeld een goed dagritme.

**Geplaatst**: 11-06-04 14:34

Geplaatst: 11-06-04 14:34

Je kan wel stoppen met snijden, maar hoe zet je al die negatieve gedachten stop? wie het weet mag het zeggen..
Hulp zoeken klinkt zo makkelijk en vanzelfsprekend.. maar als je je huisarts niet kan vertrouwen..?

ik heb het gevoel dat ik door mijn praat andere mensen het dal in praat..
ehm .. ik bedoel (hoe leg je dat uit)
dat als ik zeg dat ik nu even geen uitwegen zie, ik misschien andere mensen de moed ontneem.. mensen die wél zo dapper zijn dat ze iemand hun problemen durven te vertellen, die er misschien wel binnenkort uit komen, die wél hun best doen, ik wil niet dat ik hen.. ehm.. ontmoedig. (dat woord zocht ik)
Dus.. Wat ik ermee wil zeggen is: iedereen heeft andere problemen,
als je het aan een vertrouwens persoon vertelt loop je er niet mee te koop, maar doe je het juist goed. als anderen zeggen dat je alleen maar aandacht wilt, gewoon negeren, leef voor jezelf en voor je paarden..
Als je een vertrouwens persoon hbet, gebruik m dan ook, want niet iedereen heeft er 1..
Suc6

p.s Ik heb niet gezegd wat ik duidelijk wilde maken maar ik kan geen woorden vinden Verward

heb niet zo veel inspiratie.. Gaaaap

**Geplaatst**: 11-06-04 14:37

Geplaatst: 11-06-04 14:37

Ik snap wat je bedoelt, Roowz. Lachen

Ik ken dat, dat gevoel van maar niks zeggen omdat je bang bent iemand anders het 'dal' in te werken.