snik snik, gisteravond is de hond van mijn vriend en schoonmoeder ingeslapen.
De lieverd was gewoon op.
Mijn schoonmoeder liep van de week al te huilen omdat ie zo slecht op stond en bij de trap stond piepen (wonen 1 hoog moet 1 trap op en af).
Hij was al 12 en had artrose vanaf zijn 1ste levensjaar. Z'n achterhand was gewoon te zwak en hij had ook een hoop vocht in zijn buik.
Alleen haar DA vond het nog wel meevallen. Ik had voorgesteld om een 2nd opinion te halen bij mijn DA en toen die het verhaald hoorde zei hij dat het alleen maar erger zou worden en dat het het eerlijkst was tegenover de hond om hem in te slapen. Dat heeft ze dus ook gedaan.
Wat een rotavond was dat zeg...
Een gedichtje voor Roy:
We missen je aanwezigheid en altijd kwispelende staart,
maar je ging achteruit in een trein vaart.
Om je veel lijden te besparen, hebben we je laten varen.
Het zijn de kleine dingen die het gemis zo erg maken,
je voerbak, je kleed het zijn opeens allemaal dingen die ons heel erg raken.
Als er een hemel is zul je daar zeker goed kunnen leven,
we zijn je dankbaar voor alle liefde die je ons hebt gegeven.
Rust zacht lieve Roy, we zullen de mooie herinneringen blijven koesteren en aan je terug denken als dat vrolijke maatje wat je altijd voor ons geweest bent.
Trotse mamma van Damian Jeremy en Noëlia , geboren 11 juni 2010 & 2 oktober 2013
Quincy - Malibu Sundance - A Sundance Sorpreza