Begrijp me niet verkeerd hoor: het is niet zo dat ik ontevreden ben, nee helemaal niet. Ik ben heel erg blij met mijn paarden, heb een leuk huis, eindelijk de droomauto die we altijd wilden, ontzettend leuke en lieve man, dus wat wil je nog meer?
En dat ik moet werken om al deze dingen te kunnen bekostigen is me ook meer dan duidelijk, moet er trouwens ook niet aan denken om niet meer te werken...maar soms knaagt er iets en ik kan er eerlijk gezegd niet de vinger opleggen wat dat nou is
Heb gewoon soms het gevoel dat ik hier in het werk wat ik doe niet op mijn plaats ben, en dat je jezelf soms voorbij holt zonder de echt mooie en leuke dingen van het leven te zien.