Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-05-04 10:51

Ik weet het niet meer, hoe hier mee om te gaan?

Geplaatst door de TopicStarter : 07-05-04 10:51

Een tijd geleden dacht ik dat ik een vriendin had en ik weet zeker dat ik die ook had. Maar nu ben ik daar niet zo zeker meer van. Er is veel gebeurd, ik heb het moeilijk gehad en zij ook en we hebben nu beide nog alle kracht nodig om niet nog een keer onderuit te gaan. Ik heb veel met haar gedeeld en zij ook met mij. Toen wij vriendinnen werden was ik net bezig weer omhoog te klimmen uit een diep dal, dus ze heeft van die tijd weinig mee gekregen, ik ben sowieso al niet iemand die d’r problemen snel met anderen deelt, maar ik heb haar wel in grote lijnen verteld hoe ik me heb gevoeld toen.En nu zij het moeilijk heeft probeer ik er voor haar te zijn. Voor mij is dat heel moeilijk, ze komt vaak naar mij toe om dingen te vertellen, goede en slechte dingen. In het begin dacht ik haar wel te kunnen helpen, maar daar vergiste ik me lelijk in. Het is met de tijd alleen nog maar erger geworden. Ik heb haar ook verteld, ik ben er voor je als je me nodig hebt, maar wees asjeblief eerlijk, niet alleen voor mij, maar ook voor jezelf. En ik weet dat ze dat ook heeft geprobeerd, maar naarmate de problemen erger werden weet ik zeker dat ze ook dingen heeft verzwegen, en het erge is niet dat ze dat tegenover mij niet vertelde, maar ik weet zeker dat ze dat ook niet tegenover haarzelf heeft toegegeven. Ik zie het steeds slechter gaan. Ik weet ook niet meer wat er in haar omgaat. En hoewel we nog steeds veel met elkaar optrekken heb ik het gevoel dat ze steeds verder van me af gaat staan… Er zijn momenten waarop ik denk, ja dit is mijn vriendin. Maar er zijn ook steeds meer momenten waarop ik denk… dit kan haar niet zijn. En het is moeilijk te bepalen wie ze nou echt is. Het ene moment weet ik dat de vriendschap wederzijds is, maar er zijn nu steeds vaker momenten waarop ik me afvraag of het écht wederzijds is… En ik wijt het tot nu toe maar aan haar problemen. Want ik weet zelf hoe het is om problemen te hebben met jezelf. En in die tijden moet je nou eenmaal jezelf voorop stellen, dat weet ik. Maar ik heb er meer problemen mee dan ik dacht, dat ze vaak alleen maar aan zichzelf denkt, haar eigen hachje. En dan niet alleen in emotioneel opzicht, maar met alles. Het is een schreeuw om aandacht en ik probeer er mee om te gaan. Ik ben er voor mezelf weer redelijk bovenop gekomen, maar ik moet nog wel oppassen dat ik mezelf niet weer wegcijfer en/of me mee laat slepen in een ander zijn/haar problemen. Ik ben net weer sterk genoeg om mezelf boven water te houden.
Maar haar schreeuwen om aandacht zijn moeilijk voor mij te ontwijken en ik heb er ook moeite mee, om er mee om te gaan. En met sommige dingen vindt ik haar gewoon ronduit onredelijk, maar ik kán haar er niet op aanzien. Met sommige acties of opmerkingen o.i.d raakt ze gevoelige snaren bij mij, dan voel ik me echt gekwetst, maar ik kán en wíl haar er niet op aanspreken. Het is moeilijk om er mee om te gaan, maar ik wil haar niet laten vallen, omwille van de leuke tijden die we samen hebben gehad en misschien ooit weer komen. En ik hoop echt dat die ook weer gaan komen!. Al is het soms moeilijk in haar ‘genezing’ te blijven geloven… En ik wil zelf ook niet weer mee de afgrond worden getrokken, ik ben soms bang, dat als ik me te veel op haar focus ik mijn andere sociale leven laat voor wat is (wat dat ook mag zijn Scheve mond

) en dat ze straks nog veel verder afzakt en er misschien nooit meer bovenop komt. Of in ieder geval nooit meer zo word als dat ze was…Ik probeer in haar te geloven, maar het is zo moeilijk. Maar als zij straks nóg verder wegzakt en het écht niet meer goed komt, als ik me dan teveel op haar heb gefocust en zij dan ineens helemaal wegzakt, dan ben ik bang dat ik ook in een zwart gat terecht kom…

Ik hoop dat jullie mijn verhaal een beetje snappen en dat jullie misschien tips hebben voor me, want ik weet echt even niet meer wat ik moet doen nu.

(ps. Dit een schaduwaccount, nogal logisch want zij komt ook wel op bokt en het zou pijnlijk zijn voor haar om zo’n verhaal te lezen…)

**Geplaatst**: 07-05-04 13:48

Geplaatst: 07-05-04 13:48

Om eerlijk te zijn, heb ik je verhaal snel gelezen, omdat het zo'n grote lap tekst is, mssn voortaan wat enters gebruiken Knipoog

Vriendschap is iets moeilijks, mooi maar ook moeilijk. Je moet elkaar ook ruimte kunnen geven, en af en toe een kaartje ofzo sturen, om te laten merken dat je die persoon nog niet bent vergeten Lachen

En verder gewoon doorgaan met je leven, het komt echt wel goed!

Als ik het goed begrijp heeft jouw vriendin nu ook problemen, en ben je bang meegesleurd te worden? Als het zo erg is... sja, dan kan je of proberen haar toch te helpen en er zelf sterker van worden, of mbt dat juist afstand nemen. Dat is jouw keuze... die kunnen wij niet voor je maken Lachen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-05-04 11:39

Geplaatst door de TopicStarter : 08-05-04 11:39

Ik wil wel graag wat meer afstand nemen, maar ik wil haar niet laten vallen. Bovendien zie ik dr ook bijna elke dag wel, daar kan ik ook niet omheen.
Het gaat me er vooral om dat het zo moeilijk is omdat ze zoveel aan dr zelf denkt nu en daarbij kwetst ze anderen, het is nu zo dat ze niet alleen maar aan dr zelf denkt maar gewoon ook helemaal geen rekening meer houdt met anderen. En aan de ene kant neem ik t haar niet kwalijk, maar aan de andere kant denk ik, ik voel me ook gekwetst of aan de kant gezet soms door dingen die ze zegt of doet.
En deze situatie houdt ook nog wel een tijdje aan denk ik. Ze heeft wel hulp, en misschien komt ze wel weer over dr problemen heen, maar of ze ooit weer zo wordt zoals ze was?
Ik wil mezelf ook niet meer wegcijferen, de dingen die ze nu soms doet en zegt kan ik echt kwaad om worden. Maar ik wil haar er niet op aanspreken.. Eerlijk gezegd durf ik het ook niet, bang voor de confrontatie denk ik, misschien bang dat ze zich dan (mede door haar manier van denken door de problemen die ze nu heeft) tegen me keert.
Dat ze denkt dat ik haar de rug toe keer, want dat is niet wat ik wil. Ik wil dr graag helpen, ik wil graag dat het weer zo word als dat het was voor al haar problemen. Maar niet ten koste van alles..
Eigenlijk vind ik het ook wel moeilijk om dit toe te geven, want uiteindelijk is zij degene met problemen. En ik zit hier maar te zeuren over de kleine dingen die mij dwarszitten. Terwijl ik weet hoe moeilijk het is om zo met jezelf overhoop te liggen.. Ik wil haar ook gewoon helpen maar ik weet niet of ik dat kan.. En ik schaam me nog het meest voor de gedachte dat ik nu graag, nu ik mn eigen problemen bijna achter me heb gelaten (na 5 jaar), ook weer wil genieten van het leven zonder me druk hoeven te maken over weer nieuwe en andere problemen. Ik wil graag genieten, feestvieren, nieuwe mensen ontmoeten.. maar tegelijkertijd wil ik haar niet laten vallen, dat kán ik niet doen en dat wil ik ook niet. Ze is een hele goeie vriendin van me, eigenlijk mn beste vriendin. Dus ik wil dr helpen, maar ik weet niet hoe, zonder daarbij mezelf weg te cijferen...