Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-05-04 09:44

rond de 30 en dan..verandering???

Geplaatst door de TopicStarter : 06-05-04 09:44

Ik ben net 29 geworden en ben ineens helemaal de weg kwijt.
In zoverre dat ik me afvraag of ik wel op mijn plek zit nu, niks bevalt me meer.
Ik kom er ineens achter dat op 17 jarige leeftijd een vaste relatie (dus nu 13 jaar!!!!!!!!!) wel erg jong was en dat ik toch een hoop gemist heb (wat ze toen al zeiden, maar ik vond het onzin... Ach gut

).
Ik los het nu op door veel te stappen met vrienden en ik vermaak me opperbest.
Toch leek het me nuttig eens bij een psycholoog de dingen op een rijtje te zetten, heb het gevoel dat ik op een kruispunt heen en weer ren en niet weet welke afslag ik eens zal gaan nemen.
Nou kreeg ik gisteren braaf een verwijzing, maar mijn huisarts zei er wel bij dat het een heel normale leeftijd is om in zo'n fase te komen.
Nu ik erover nadenk zijn veel vriendinnen van mij rond de 30 gaan scheiden, of op een andere manier een andere richting aan hun leven gaan geven.

Herkennen jullie dit?

Groetjes Suzanne

**Geplaatst**: 06-05-04 09:48

Geplaatst: 06-05-04 09:48

Dan hebben die het ook niet lang volgehouden... Als je nagaat dat je in je leven gemiddeld zeker nog 4 tot 5 van die periodes hebt... zou dat dan ook betekenen 4 of 5 scheidingen?
Ik snap echt niet wat er tegenwoordig aan de hand is... zoveel mensen die gaan scheiden, het wordt mensen gewoon veel te makkelijk gemaakt... daarnaast denken mensen er ook te makkelijk over en handelen de meeste mensen veel te impulsief!

**Geplaatst**: 06-05-04 09:49

Geplaatst: 06-05-04 09:49

ja... Ik ben 27 en word over een paar maandjes 28 en ben ook heel druk bezig mijn leventje te overdenken... Wat wil ik, hoe wil ik verder met mijn leven... Hobby's, vrienden, relaties, kinderen? toch maar weer een studie?
Erg moeilijk nu... Blijf in kringetjes rond draaien en probeer er nu stap voor stap iets mee te doen. En ondertussen blijven genieten!
Gaan wedstrijden rijden is 1 van die dingen die ik altijd al had willen doen en er nooit van kwam... Dat doe ik nu eerst, dan als ik daar van genoten heb, zien we wel wat we met het studie idee gaan doen Haha!

En Sypheron... Tegen de tijd dat je zo'n 8 à 10 jaar een relatie hebt, waarvan je er al een heel aantal samenwoont... Dan heb jij zelf hoogstwaarschijnlijk ook wel zo'n periode meegemaakt...
In een relatie heb je twee mensen, en als je elkaar heel jong leert kennen en dan samen blijft, dan groei je allebij nog heel erg in je persoonlijke ontwikkeling. Eerst studeer je nog, je krijgt een baan, gaat werken, krijgt nieuwe interesses, eventueel kinderplannen of zelfs kinderen waardoor je weer tegen allerlei nieuwe dingen aanloopt, en tegen nieuwe kanten van je partner die je eerder minder merkte of er nog niet waren... Dan kan het heel goed dat je op een gegeven moment steeds sterker voelt dat je allebij een andere kant op bent gegroeid en dat het niet meer klikt. Dat diegene waar je voor gekozen hebt er niet meer is en er een ander persoon voor in de plaats is gekomen, of dat jijzelf zo bent veranderd dat je andere dingen zoekt in een partner...

Ik denk dat je dan beter kunt beslissen apart verder te gaan, dan ongelukkig samen te blijven. en dat zal echt niet een makkelijke beslissing zijn als je al zoveel jaren samen bent en zoveel samen hebt opgebouwd en meegemaakt... Vind het jammer dat sommige mensen zo lang wachten dat ze echt met ruzie uit elkaar gaan... Je hebt immers wel van die ander gehouden...

Laatst bijgewerkt door joyce B op 06-05-04 09:57, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-05-04 09:57

Geplaatst door de TopicStarter : 06-05-04 09:57

Nou Sypheron, ik denk dat je niet kunt oordelen over de situatie van een ander. Oa een vriendin van mij die onder de plak zat en bovendien wilde haar man absoluut geen kinderen, en zij wel. Als je dan vanaf je 15e samen bent en rond je 30e is er nog geen compromis, dan kun je besluiten om ermee te stoppen....op je 40 is het wat laat om nog aan kinderen te beginnen.
Ik vind dat als je niet gelukkig bent in een relatie, en je hebt van alles geprobeerd, dat je dan beter voor je eigen geluk kunt kiezen, dan de rest van je leven ongelukkig zijn. Die keuze zal nooit makkelijk zijn, zeker niet met kinderen in het spel.
Maar de keuze om te blijven...daar verkijk je je ook nog op.

Ik denk dat een relatie verbreken nu makkelijker gaat dan vroeger, omdat de normen en waarden veranderd zijn...het is tegenwoordig geoorloofd om voor jezelf te kiezen....

Maar dan nog, het gaat niet alleen om relaties verbreken, maar ook dingen die Joyce beschrijft.

Ik heb ineens het stappen ontdekt, dat heb ik nooit gedaan en ik vind het geweldig. Nu snap ik dat ze destijds zeiden dat ik zoveel zou missen enz.
Voor de rust en orde hoop ik wel dat het snel weer overwaait, maar voorlopig waai ik maar met de wind mee, ik weet het anders ook niet...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-05-04 09:58

Geplaatst door de TopicStarter : 06-05-04 09:58

alleen...NOG 4/5 van die periodes????
Mijn god.... Haha!

**Geplaatst**: 06-05-04 10:00

Geplaatst: 06-05-04 10:00

Ik denk dat veel vrouwen rond hun 30e al in een midlife crisis belanden met het gevoel "is dit het"? die heb ik al meer gesproken hoor, alleen draaide het dan meer om hun werk. het gevoel dat je dat voor de rest van je leven moet blijven doen. Dat schrikt wel af ja. Dat was bij mij ook zo. En vaak het gevoel hebben dat je geen andere richting meer uit kunt.

Je leeft eigenlijk vooral voor je paarden, maar die kosten geld en die moet je samen met je hypotheek onderhouden. Een opleiding doe je daarom niet zomaar, ook niet naast je werk.

De meeste vrouwen voor de 30 komen eerder voor beslissingen te staan, heel typerend zoals hierboven gezegd: ga ik kinderen krijgen, wanneer, met wie etc. Mannen kunnen dat allemaal lekker uitstellen, mogen langer jong zijn dan vrouwen. Zij kunnen wel veel later aan een gezin beginnen, en ook nog eens met een jong vrouwtje. Dit dilemma kennen zij daarom niet.

Maar jij bent dat voorbij Suzanne. Jij hoeft die keuzes niet meer te maken, je hebt al kinderen. Misschien is dat stappen een fase die ook weer overgaat. Ik heb het wel volop gedaan vroeger, en ik ben het nu voorbij, vind er geen bal meer aan en ben blij als ik lekker op de bank kan gaan zitten.

**Geplaatst**: 06-05-04 10:37

Geplaatst: 06-05-04 10:37

Ik moet zeggen dat ik Sypheron wel begrijp hoor... ik geloof alleen niet dat dat voor jou op gaat Suzanne. Haha!

Ik vind jouw gevoel heel begrijpelijk... hoe leuk je man en kids ook zijn, ik kan me voorstellen dat je toch een aantal fases die de gemiddelde persoon doorlopen heeft 'gemist' hebt. Ik denk dat je er heel goed aan doet om de boel met een beetje hulp eens even lekker op een rijtje te zetten want er is niets zo belangrijk als lekker in je vel zitten. Ik zit overigens in een heel andere situatie... Knipoog

Ik ben nu 31 en woon sinds een half jaar voor het eerst samen... heb de fases van stappen, op vakantie gaan met vriendinnen etc. allemaal doorlopen en vind het heerlijk om lekker met mijn vriend thuis te zitten... (maar ik vind het ook geweldig om lekker samen op vakantie te gaan...een filmpje te pakken of uit eten te gaan... het belangrijkst is misschien gewoon dat je dingen kan doen waar je plezier in hebt en waar je de nodige ontspanning in vindt... en tijd voor jezelf is ook heel belangrijk he Lachen

. (Ik ga in maart zonder mijn bf op vakantie Knipoog

) Overigens snap ik Sypheron's reactie ook... ik heb bij zoveel mensen (niet bij jou btw, staat los van dit topic) het idee dat ze geen reeele verwachtingen hebben van een relatie... dat ze denken dat alles 'vanzelf' moet gaan... nou moet dat voor een groot deel wel, maar voor een klein stukje moet je er ook tijd en energie insteken imo. Verliefdheid is nou eenmaal over het algemeen niet blijvend, dat verandert in een ander (imo belangrijker) gevoel, maar bij sommige mensen (in mijn omgeving) heb ik het idee dat ze wel erg snel afhaken als de verliedheid weg ebt... en tsja, die mensen kunnen wel bezig blijven, daarvan denk ik echt dat ze op zoek zijn naar iets dat niet bestaat...

**Geplaatst**: 06-05-04 10:44

Geplaatst: 06-05-04 10:44

vikki schreef:
Overigens snap ik Sypheron's reactie ook... ik heb bij zoveel mensen (niet bij jou btw, staat los van dit topic) het idee dat ze geen reeele verwachtingen hebben van een relatie... dat ze denken dat alles 'vanzelf' moet gaan... nou moet dat voor een groot deel wel, maar voor een klein stukje moet je er ook tijd en energie insteken imo. Verliefdheid is nou eenmaal over het algemeen niet blijvend, dat verandert in een ander (imo belangrijker) gevoel, maar bij sommige mensen (in mijn omgeving) heb ik het idee dat ze wel erg snel afhaken als de verliedheid weg ebt... en tsja, die mensen kunnen wel bezig blijven, daarvan denk ik echt dat ze op zoek zijn naar iets dat niet bestaat...

Hier ben ik het ook mee eens... Soms heb ik het gevoel dat mensen zo snel opgeven, omdat ze denken dat het allemaal wel vanzelf komt... En ach, ouder worden is nooit leuk Lachen

**Geplaatst**: 06-05-04 10:44

Geplaatst: 06-05-04 10:44

Suzanne, sorry dat ik het misschien niet goed heb verwoord... ik bedoel het meer in het algemeen. Natuurlijk zijn er huwelijken die beter verbroken kunnen worden. Maar aangezien je het over: veel van mijn vriendinnen had, dacht ik er even in het algemeen op in te gaan. Mijn excuses voor de onduidelijkheid. Lachen

Laatst bijgewerkt door Sypheron op 06-05-04 10:46, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-05-04 10:44

Geplaatst door de TopicStarter : 06-05-04 10:44

Ik denk Vikki, achteraf gezien, dat een situatie als die van jou ook veel gezonder is, als bv die van mij.
Ik woonde op mijn 18e verjaardag samen en op mijn 21e kreeg ik een tweeling. Mijn nichtje is vorig jaar op haar 20 bevallen van haar dochter en ik dacht echt serieus: jee...zo jong?!?!! En toen dacht ik: huichelaar...kijk naar jezelf.
Maar ja, toen dacht ik de wijsheid in pacht te hebben, ondanks dat de rest van de wereld het anders benaderde.
Het verschil is wel dat mijn nichtje daarvoor alles heeft gedaan wat god verboden heeft... Haha!

Ik denk dat het gezonder is eerst wat rond te experimenteren, voor jezelf te zorgen en dan kom je in de fase van vaste relatie.
Na alles wat we de afgelopen twee jaar hebben meegemaakt weet ik dat ik absoluut voor mezelf kan zorgen, daar ben ik niet bang voor.
Blijft er 1 fase over....en die maak ik nu door.
Daarna zie ik wel weer. Ik hoop dat een gesprek met een onafhankelijk persoon mij kan helpen alles op een rij te krijgen, want ik herken mezelf niet eens... Verward

Laat staan dat ik duidelijke beslissingen kan nemen, die voor iedereen enigzins goed zijn. Want op mijn 21e is met de komst van twee kleine mannen ook de periode afgesloten dat ik alleen aan mezelf kon denken...

Dat zou kunnen Sypheron. Maar dat is niet allemaal tegelijk gebeurd hoor Haha!

Maar meer bij toeval dat ik het erover had met vriendinnen en die zeiden dan...o, ik was ook zo oud toen we uit elkaar gingen. Allemaal relaties van minimaal 6 jaar. En momenteel ken ik 7 mensen die de afgelopen 3 mnd uit elkaar zijn gegaan!!!! Volgens mij is relatiehoppen ook een beetje een trend momenteel?

**Geplaatst**: 06-05-04 11:12

Geplaatst: 06-05-04 11:12

Het is goed dat je nu ziet dat het niet goed gaat....
Ik zag het niet aankomen en ik ben op koninginnedag heel erg verliefd geworden op iemand anders..(Mezelf kunnen beheersen hoor)
Ik dacht dat het speciaal om die dag ging en om te veel wijn maar ik kan hem nog steeds niet uit mijn hoofd krijgen....

OK dan!

Succes met je beslissing en denk vooral aan wat voor jezelf het beste is....

**Geplaatst**: 06-05-04 11:13

Geplaatst: 06-05-04 11:13

Ik word dit jaar 29, maar zie nu al tegen de 30 op. Scheve mond

Ik probeer gewoon van het leven te genieten en er zoveel mogelijk uit te halen.
Als je betrokken raakt door een verkeersongeval, krijg je toch wel een hele andere kijk op het leven.

**Geplaatst**: 06-05-04 11:13

Geplaatst: 06-05-04 11:13

Suzanne, het valt mij op dat men tegenwoordig niet zozeer denkt dat alles maar vanzelf moet gaan, maar dat men ook teveel het perfecte als uitgangspunt heeft. Het moet allemaal perfect en zonder strubbelingen verlopen, anders is het niet goed genoeg... zo'n gevoel krijg ik soms. Wat Vikki zegt past daar wel bij, men is tegenwoordig al snel te lam om te vechten ergens voor. Het kiezen voor jezelf is 'in', maar ik denk dat het wat doorslaat de laatste tijd. Je leest hier en daar (in de bladen) ook al vaak 'adviezen' om relaties maar te laten eindigen, vaak omdat de egootjes wat erg vooraan staan.

Jij (Suzanne) hoort niet echt bij die groep volgens mij, als ik denk aan je verhalen van de laatste paar jaar. Jullie hebben een hoop meegemaakt en ik denk dat je moe (ruime zin des woords) bent en dat je er daarom geen gat meer in ziet, misschien.

**Geplaatst**: 06-05-04 11:20

Geplaatst: 06-05-04 11:20

Lovely schreef:
Suzanne, het valt mij op dat men tegenwoordig niet zozeer denkt dat alles maar vanzelf moet gaan, maar dat men ook teveel het perfecte als uitgangspunt heeft. Het moet allemaal perfect en zonder strubbelingen verlopen, anders is het niet goed genoeg... zo'n gevoel krijg ik soms. Wat Vikki zegt past daar wel bij, men is tegenwoordig al snel te lam om te vechten ergens voor. Het kiezen voor jezelf is 'in', maar ik denk dat het wat doorslaat de laatste tijd. Je leest hier en daar (in de bladen) ook al vaak 'adviezen' om relaties maar te laten eindigen, vaak omdat de egootjes wat erg vooraan staan.

Onder het motto: "Beter ongelukkig in je eentje dan met twee"

Veel mensen hebben altijd het idee dat het ergens ander of dus bij iemand anders beter is. En hebben dan ook geen idee wat ze willen oid.
Ik weet niet wat dat is.
Ken ook een vrouw die eerst een relatie had met een hele drukke man, daarna getrouwd met de rustheid zelve, gescheiden omdat hij zo saai was en nu weer samen met man nr 1 en na 3 maanden zwanger en weer getrouwd. Ik snap dat echt: wat wil je nu?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-05-04 11:29

Geplaatst door de TopicStarter : 06-05-04 11:29

En daarom kan het nuttig zijn eerst helderheid in je hoofd te krijgen, voor je beslissingen neemt die niet meer terug te draaien zijn...
In al deze hectiek, probeer ik mijn kop er nog enigzins bij te houden, maar ik kan je vertellen..dat is niet makkelijk. En ik ben normaal aardig nuchter.

Maar het is wat Lov zegt, in mijn geval is er heel wat voorgevallen de laatste jaren. Ik heb er zelfs geen emoties meer over. Het kan me niet meer boeien en interesseren, laat alles maar gebeuren, ik blijf wel staan. Waar ik voorheen slapeloze nachten van had, slaap ik nu als een blok. Ik ben gewoon emotieloos, de laatste weken. Van een emotionele achtbaan, met name van jan-apr ben ik nu gewoon afgevlakt. Lijk wel onder invloed ofzo..Zo van: O, is dat zo....nou, en?!? Boeien!!!!

Dus..rijp voor de psych...wie had dat ooit gedacht..

**Geplaatst**: 06-05-04 11:34

Geplaatst: 06-05-04 11:34

Rijp voor de psych.. ik ken je niet, maar ik denk dat dat wel meevalt.
Je lichaam is een ingewikkeld iets. Ik ben geen psych, maar ik denk dat het zeker mogelijk is dat je lichaam een soort van zelfbescherming heeft.
Het voelt dat dat het meer emoties niet meer aan kan en dus boeit het je allemaal wat minder.

Dit kan trouwens ook door medicijnen komen. Weet niet of je die slikt.
Mijn oma heeft ook wat kalmeringsmiddelen en je merkt er niet veel van.
Alleen als er iets ergs gebeurt (ziekte oid) dan weet ik dat ze zonder medicijnen een wrak zou zijn. Met medicijnen lijkt het net of het niet helemaal duidelijk binnen komt. Het duurt allemaal even voordat ze het beseft. Lijkt wel of het pas echt doordringt als het weer voorbij is.
Ook een soort van zelfbescherming vind ik dat.

**Geplaatst**: 06-05-04 11:41

Geplaatst: 06-05-04 11:41

Ik word in juni 30, maar heb deze periode eigenlijk een heeeeeeeel stuk vroeger gekregen, ik denk dat ik rond de 23 was. Had het helemaal gehad, was dit nou het leven etc etc..........Terwijl ik nu eigenlijk de laatste tijd eigenlijk stukken beter in m'n vel zit dan heel wat jaartjes hiervoor, voor mij word het dus beter naarmate ik wat ouder word !

**Geplaatst**: 06-05-04 11:49

Geplaatst: 06-05-04 11:49

Ik denk inderdaad dat je gewoon een beetje moe bent Suzanne, na allemaal tobben voorafgaande jaren. En dat komt er nu uit.

ik denk ook dat mensen te hooggespannen verwachtingen hebben aan relaties, die nooit uit kunnen komen. Teleurgesteld raken voor niets.... Misschien moeten we eerder tevreden zijn. Ik ben het wel in dat opzicht. Ik hoop mijn vriend ook.

**Geplaatst**: 06-05-04 11:50

Geplaatst: 06-05-04 11:50

suzanne schreef:
Maar het is wat Lov zegt, in mijn geval is er heel wat voorgevallen de laatste jaren. Ik heb er zelfs geen emoties meer over. Het kan me niet meer boeien en interesseren, laat alles maar gebeuren, ik blijf wel staan. Waar ik voorheen slapeloze nachten van had, slaap ik nu als een blok. Ik ben gewoon emotieloos, de laatste weken. Van een emotionele achtbaan, met name van jan-apr ben ik nu gewoon afgevlakt. Lijk wel onder invloed ofzo..Zo van: O, is dat zo....nou, en?!? Boeien!!!!

Het kan twee kanten op met dit gevoel, of je bent inderdaad koeler en niet zo snel meer onder de indruk. Of alles stapelt zich ongemerkt op tot de laatste druppel... Het is maar goed dat je een psych hebt om hierover te praten, die kan je goed helpen in hoe je hier nu over moet denken.

**Geplaatst**: 06-05-04 11:56

Geplaatst: 06-05-04 11:56

"rijp voor de psych"... zo klinkt het wat dramatischer dan nodig is hoor... Knipoog

Ik denk dat bijna iedereen wel eens baat zou kunnen hebben bij een paar (goede) gesprekken met een (goed) psycholoog... dat is niet leeftijdsgebonden en daar hoef je ook niet gek voor te zijn. Lachen

Soms is het voor een objectieve buitenstaander nou eenmaal makkelijker om een situatie te analyseren met met mogelijke oplossingen te komen... zelf zit je nou eenmaal zo lang in die vaste routine dat het misschien moeilijker lijkt om die te doorbreken/veranderen/aan te passen zodat je zelf weer lekkerder in je vel komt te zitten dan het lijkt. Een buitenstaander ziet dan vaak net even wat makkelijker een paar (voor de hand liggende) dingen die je voor jezelf kan doen. Dus stel je zelf er gewoon voor open, gek ben je niet iig dus het komt ongetwijfeld allemaal weer op zijn pootjes terecht. Misschien moet je gewoon weer even leren dat Suzanne net zo belangrijk is als de kids en je man dat zijn en dus even lekker wat tijd en aandacht in jezelf investeren.

**Geplaatst**: 06-05-04 12:08

Geplaatst: 06-05-04 12:08

Beter iets willen dat je niet hebt, dan iets hebben wat je niet wilt....

**Geplaatst**: 06-05-04 12:09

Geplaatst: 06-05-04 12:09

mijn vriend, die wordt bijna 31, die herkent dit ook wel volgens mij!

hij heeft 3 lange vaste relaties gehad, op zn 27e was ie ineens vrijgezel, is zich toen flink gaan uitleven(wat ik dus altijd heb gedaan tot aan mn 18e) en daarna op zn 28e leerde ik hem kennen op het werk, ik had toen een vriend, maar dat was nogal een eikel en dat was dus regelmatig uit, maar ik ging dus veel met hem op stap, en toen kregen we wat, dat is nu 2 jaar en 4 maanden geleden

ben wel blij dat ie zich vlak voor we wat kregen een goed jaar flink heeft uitgeleefd qua stappen en meisjes versieren, en dat ik dat altijd heb gedaan en pas op mn 18e voor het eerst een vaste relatie kreeg, die op mn 19e uit ging, waarna ik nog fftjes wat rond heb gefladderd Knipoog

en toen wat met hem heb gekregen

weet nu nml dat we niet uit elkaar zullen gaan omdat we altijd een vaste relatie hebben gehad en ons nooit hebben kunnen uitleven

maar hij is nu soms ook wel wat in de war wat ie wil, hij had t laatst al over kinderen Bloos!

ik ben 21, bijna 22 en moet er nog niet aan denken, dat snapte ie gelukkig wel
maar we gaan nu ons 1e huis kopen en wat huisdieren erbij, en dat is iets wat hij nu wel erg graag wil, en ik ook, al ben ik bijna 9 jaar jonger!

ook qua hobby en sport zit ie in de knoop met zichzelf, ivm 2x kapotte meniscus+kruisbanden mag ie niet meer voetballen, wat vroeger zn lust en zn leven was, dus moet ie iets nieuws zien te vinden(paardrijden was helaas geen optie Schijnheilig

)
maar hij zit nu een stuk beter in zn vel dan op zn 27e toe ie ineens weer vrijgezel was(en dacht dat voor altijd te blijven Ach gut

) en dan toen ie net 30 werd, in zn eente in belgie zat en geen hobby had
nu gaan we in bergeijk wonen, waar zn familie+vrienden ook wone, gaat ie vaak mountainbiken in t bos samen met mij en mn paard en nu voelt ie zich veel beter in zn vel zitten

een gesprek met een psych heeft ie niet gehad, wel veel met mij en met een vriend van hem, en tijd voor jezelf nemen, dat is heel egr belangrijk!
t wordt weer steeds mooier weer, dat scheelt vaak al veel, neem lekker wat tijd voor jezelf dan voel je je vast een stuk beter!

**Geplaatst**: 06-05-04 12:15

Geplaatst: 06-05-04 12:15

Ik ken je niet en ik ken je gevoel ook niet, maar het lijkt me inderdaad een goed idee om alles eens op een rij te zetten en over na te denken. Iedereen gaat hier vooral op het relatie aspect, maar het is toch het geheel van je leven zoals het eruit ziet waar je over zit te tobben? Het lijkt me een prima idee om dit met een psycholoog te doen.
Misschien is het ook een goed idee om er een paar weken tussenuit te gaan. Gewoon helemaal weg van de dagelijkse sleur. En dan niet een enorme feest vakantie, maar een vakantie waarbij je bijvoorbeeld wel beziggehouden wordt, maar ook de kans hebt om rustig na te denken. Ik noem maar wat: een georganiseerde wandelvakantie in een groep.
Als je alleen weg bent van huis, dan kun je alles van een afstandje bekijken en misschien zelf ook wat oplossingen bedenken. En je zult zien dat je daarna je leven misschien wel weer een stuk meer kunt waarderen. En misschien moet je de veranderingen niet zozeer in je persoonlijke leven zoeken, maar meer in de werk-sfeer?

Ik zou in jouw situatie proberen één van je dromen (waar het nooit van gekomen is) te realiseren. Zo heb je een uitlaatklep voor die onrustige gevoelens.

Succes!

**Geplaatst**: 06-05-04 12:26

Geplaatst: 06-05-04 12:26

Ik heb ook sinds een maand mijn relatie verbroken, maar dat had weinig met mijn leeftijd (29) te maken. De relatie was al een poosje poedersuiker.
Maar ik had wel heel erg het gevoel dat ik nu 'bijna' 30 ben en eens orde op zaken moest stellen.

**Geplaatst**: 06-05-04 12:41

Geplaatst: 06-05-04 12:41

Ik ga nu, op mijn 25e, een nieuwe fase door. Ik wil gelukkig zijn en de regie van mijn eigen leventje in handen hebben. Ik ben me gaan focussen op waar ik nu echt gelukkig van word, wat me goed doet voelen. Ik lees veel boeken over hoe met situaties/ problemen/ het leven om te gaan en woon regelmatig workshops bij over dit onderwerp. Ik voel me beter dan ooit. Ik heb mijn vriendenkring doorgespit en mensen die enkel energie namen en nooit gaven zijn nu vriend(in) af.
Ik weet wat ik wil en ik werk eraan om mijn doelen te bereiken. En mijn doelen komen steeds meer dichterbij.