Bokt.nl

**Geplaatst**: 03-05-04 14:01

Geplaatst: 03-05-04 14:01

Wat Arwenlune zegt moet je volgens mij maar goed over nadenken want dat is de kern van het hele verhaal. Wat voel jij als je eraan denkt dat je over 9 maanden misschien een kindje hebt?

Zoals je hebt kunnen lezen in alle reacties zijn er een hele hoop voorbeelden van mensen waarbij het één het beste was of juist het andere. Het is dus niet zo zwart-wit dat het één altijd beter is dan het andere, alleen is het jammer genoeg erg moeilijk om van te voren uit te vinden wat het beste voor jou werkt... Laat je iig niet door je omgeving beïnvloeden!

Ik dacht zelf eigenlijk hetzelfde als Ellende: zou je niet nog een overtijdsbehandeling kunnen krijgen? Dat is volgens mij relatief iig een stuk minder ingrijpend dan abortus en de keuze abortus/kind houden niet te maken. Als ik op dit moment zou merken dat ik zwanger zou zijn zou ik direct naar een kliniek gaan daarvoor omdat dat je volgens mij een hele hoop psychische stress scheelt... (maar goed, ik ben wel een heel stuk jonger dan jij, en dat scheelt ook natuurlijk...)

Wat je ook beslist: heel veel sterkte ermee!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-05-04 14:03

Geplaatst door de TopicStarter : 03-05-04 14:03

Ik ben bij mijn dokter geweest. Hij heeft mij niks verteld oven een overtijdsbehandeling. Ik ben doorverwezen naar een kliniek, maar volgens de nederlandse wet moet er eerst 5 dagen over heen gaan voordat je daadwerkelijk die beslissing maakt...

**Geplaatst**: 03-05-04 14:15

Geplaatst: 03-05-04 14:15

ojee schreef:
Ik ben bij mijn dokter geweest. Hij heeft mij niks verteld oven een overtijdsbehandeling.

Meen je dat? Het zou kunnen dat het al te laat is daarvoor (weet de termijn even niet meer uit m'n hoofd), maar anders vind ik jouw dokter toch ook wel een ****

Ik zal even googlen of ik het kan vinden...

Edit: lees net dat het tot 3 weken nadat je ongesteld bent geworden zou moeten kunnen. En de 5 dagen-tijd geldt daarvoor niet.

Overigens lees ik net Vanity's berichtje hieronder: OK dan!

dat is volgens mij ook ongeveer wat Arwenlune bedoelde en ben ik het ook helemaal mee eens.

Laatst bijgewerkt door Eliane op 03-05-04 14:28, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 03-05-04 14:16

Geplaatst: 03-05-04 14:16

Als eerste zou ik eerst heel duidelijk voor jezelf maken of je een kind wilt!!! Niet denken aan al de rest, maar dan bedoel ik puur of je moeder wil zijn, want aan het begin van dit topic zeg je dat je ook geen kinderwens had.

Als het antwoord op die vraag ja is, zou ik verder niet meer twijfelen, jij kan zo te horen al heel veel bieden en alles komt wel op zijn pootjes terecht! Er zijn echt mensen die hun kinderen met véél minder ook kunnen opvoeden!

Iig, moet je sowieso zelf beslissen en bij mij is het definitief veranderd toen ik in de abortuskliniek stond, toen wist ik wat mijn hartje wilde en ik ben nu gelukkiger dan ooit!!

Je kan me altijd pb'en als je nog met iets zit, doe niets overhaast en laat je vooral niet overhalen om iets te doen waar je zelf niet 100 procent achter staat, want dat had ik bijna gedaan! Wat je ook doet, dit zal je hele leven veranderen.

**Geplaatst**: 03-05-04 14:27

Geplaatst: 03-05-04 14:27

Zoals ik al zei, vertrouw op je gevoel. En onzeker zijn we allemaal als we voor het eerst moeder worden. Gepland of niet!

**Geplaatst**: 03-05-04 15:09

Geplaatst: 03-05-04 15:09

runningkawa schreef:
.

ik heb zelf geen kinderwens.
Maar mocht ik nu zwanger raken, dan is het kindje meer dan welkom.

idem voor mij (22,samenwonend)

**Geplaatst**: 03-05-04 16:59

Geplaatst: 03-05-04 16:59

Als je een goede baan hebt zou ik gewoon het kindje geboren laten worden, als je hem/haar toekomst kan bieden en je bent er zelf schuldig aan dan kan het toch makkelijk?

Je hebt tevens ook een mooie leeftijd ervoor, je hoeft dus niet na te denken over hoe denken mijn ouders erover, moet ik stoppen met school etc.

Voor mij zal de beslissing snel gemaakt zijn.

**Geplaatst**: 03-05-04 17:10

Geplaatst: 03-05-04 17:10

Schuldig aan? Ho wacht, moet je nou een kind krijgen als straf voor je onverantwoordelijke gedrag?

Je moet een kind een hoop dingen kunnen, maar vooral ook WILLEN bieden. Kan je het wel maar wil je het niet, dan moet je er niet aan beginnen. In zo'n situatie geboren worden is echt niet beter voor een kind dan een zwangerschapsonderbreking als het nog maar een klompje cellen is.

**Geplaatst**: 03-05-04 17:21

Geplaatst: 03-05-04 17:21

ojee schreef:
Dimmelim:
wat jij zegt vind ik inderdaad ook. Ik dacht altijd dat ik geen kinderen wilde, maar nu ik dit mee maak is mijn gevoel wel veranderd. Ik ben alleen zo bang. Hoe moet het met mijn werk? Hoe moet het met geld. Grotendeels sta ik er dus alleen voor. Ik wil absoluut niet voor de makkelijkste weg kiezen, maar ik wil mijn kind ook echt een goed leven kunnen geven... Ik weet dat ik de keuze echt zelf moet maken.

Dit zijn allemaal dingen die zichzelf oplossen, echt waar.........

Ik was 28 en alleen toen ik mn kind kreeg........ moest een huis en een baan zoeken........ en ik heb het ook allemaal voor elkaar gekregen......... moet jou ook lukken! Mijn kind heeft een geweldig leven, ze heeft een hele leuke stiefpappa gekregen. Dat je nu alleen bent hoeft niet te betekenen dat je voor altijd alleen blijft. Bij mij heeft het heel veel toegevoegd aan mn leven..........

26 is een leuke leeftijd om een kind te krijgen......... enuh eigenlijk moet je blij zijn dat je er geen man bij hebt....... is alles lekker voor jou Haha!

en het geeft heel veel rust, want jouw kind groeit ruzieloos op, geen strijd met manlief over wat wel en wat niet mag......... geweldig Haha!

**Geplaatst**: 03-05-04 17:25

Geplaatst: 03-05-04 17:25

Ja maar dat is jouw ervaring Kim, ik kan me voorstellen dat anderen dat weer anders kunnen ervaren.

**Geplaatst**: 03-05-04 17:28

Geplaatst: 03-05-04 17:28

ArwenLune schreef:
Schuldig aan? Ho wacht, moet je nou een kind krijgen als straf voor je onverantwoordelijke gedrag?

Je moet een kind een hoop dingen kunnen, maar vooral ook WILLEN bieden. Kan je het wel maar wil je het niet, dan moet je er niet aan beginnen. In zo'n situatie geboren worden is echt niet beter voor een kind dan een zwangerschapsonderbreking als het nog maar een klompje cellen is.

Nee dat zeg ik niet, maar je kan het toch zien aan komen??
Ja dat wel, maar laat ik het zo zeggen volgens mij is de situatie wel stabiel voor dat kindje, omdat ze al een baan heeft en oud en wijs genoeg is en dan heb je nog kinderwens ja, maar dat moet ze zelf beslissen

**Geplaatst**: 03-05-04 17:30

Geplaatst: 03-05-04 17:30

Tessebes schreef:
Ja maar dat is jouw ervaring Kim, ik kan me voorstellen dat anderen dat weer anders kunnen ervaren.

uiteraard, mijn ervaring hiermee is positief............. een ander zou er misschien meer moeite mee hebben.........

**Geplaatst**: 03-05-04 17:38

Geplaatst: 03-05-04 17:38

Supertje schreef:
Nog iets, het is extra moeilijk om het weg te laten halen, omdat er over het algemeen 'slecht' tegen abortus aangekeken wordt. Veel mensen keuren het alleen goed als het echt niet anders kan in hun ogen (en dat is zelden).Je hoort vaak de verhalen van mensen die ongepland zwanger raakten en die achteraf toch oh zo blij zijn met hun kind, over mensen die het weg hebben laten halen hoor je veel minder, omdat er daar nu eenmaal een taboe op rust. Trouwens, toen ik in de kliniek kwam, verwachtte ik allemaal meisjes van een jaar of 16, maar de meesten waren ouder dan ik...
Ook ken ik, uit mijn eigen omgeving, mensen die achteraf eigenlijk helemaal niet zo blij zijn met hun kind.... Natuurlijk komt dat minder vaak voor dan mensen die er wel blij mee zijn, maar toch.

Dit ben ik niet met jou eens. Ik ben juist perfect opgevangen door mij omgeving en zelfs nu als ik het aan iemand vertel krijg ik positieve reacties. Ik zou het geen 2e x meer kunnen..... Ik heb geen verdriet van de abortus maar ik ben nu wel in staat om een kind op te voeden en dat was ik 2 jaar terug niet.
ojee jij maakt de keuze.
Als jij besluit te blijven werken is je werkgever verplicht een deel van de kinderopvang mee te betalen.
En mijn broertjes en zusjes groeien ook op zonder "vader" tuurlijk missen de kinderen wel iets maar ze zijn niet minder gelukkig om. En elke moeder denk in het begin wel eens van... wat moet ik nu Verward

Das vrij logisch alles is nieuw je hebt een hele verantwoording erbij gekregen... maar wel een hele leuke

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-05-04 18:23

Geplaatst door de TopicStarter : 03-05-04 18:23

Ik ben heel blij dat ik dit topic gestart ben. Dit is natuurlijk niet iets wat je met veel mensen bespreek. Nu heb ik zoveel verschillende visies van verschillende mensen gekregen. Natuurlijk weet ik het meeste zelf eigenlijk ook wel, maar toch helpt dit...

Ik heb een huis waar gewoon plek is voor "uitbreiding". Ik heb een baan, maar ik moet dus minder gaan werken denk ik. Mijn werkgever betaalt maar een deel mee van de kinderopvang. Ik heb absoluut geen spaargeld. Ik kan nu gewoon leuk rondkomen, maar het is echt geen vetpot. Iedereen weet hoe duur het leven is. Is het wel haalbaar? Ik weet dat een kind geen geld, maar liefde nodig heeft. Het moet natuurlijk ook niet de bedoeling zijn dat "we" in de schulden of iets komen. Natuurlijk heb ik gen spullen en zo zijn er nog wel 100 dingen. Het alleen zijn en alles alleen moeten doen lijkt me ook erg zwaar...

**Geplaatst**: 03-05-04 18:26

Geplaatst: 03-05-04 18:26

In 9 van de 10 gevallen doe je als moeder toch alles. Althans dat zie ik om me heen! Zeker in het begin.

**Geplaatst**: 03-05-04 18:27

Geplaatst: 03-05-04 18:27

Ik denk dat aan het aan spullen komen altijd wel een mouw te passen is. Kijk maar eens een tweedehandswinkel of kijk bij de AH hoeveel advertentietjes er staan voor kinderwagens, boxen, bedjes etc. Ook IKEA is niet zo heel duur. Maar dat zijn meer praktische punten.

**Geplaatst**: 03-05-04 18:33

Geplaatst: 03-05-04 18:33

Kinta schreef:
Ik denk dat aan het aan spullen komen altijd wel een mouw te passen is. Kijk maar eens een tweedehandswinkel of kijk bij de AH hoeveel advertentietjes er staan voor kinderwagens, boxen, bedjes etc. Ook IKEA is niet zo heel duur. Maar dat zijn meer praktische punten.

Juist! Er zijn ook vast wel ooms/tantes/neven/nichtjes/kennissen/etc die wel oude babyspulletjes enzo hebben die je kan krijgen of lenen. Maar je zult eerst moeten kiezen hoe je er gevoelsmatig voorstaat! Het is in jouw situatie iig absoluut niet onmogelijk om een kind te krijgen (je hebt al een baan & huis) en als je daar volledig voor gaat komen alle praktische zaken daarna vanzelf wel goed.

**Geplaatst**: 03-05-04 18:34

Geplaatst: 03-05-04 18:34

Je leven en je uitgave patroon veranderd enorm als je een kind hebt....... rondkomen gaat best lukken hoor Haha!

**Geplaatst**: 03-05-04 18:56

Geplaatst: 03-05-04 18:56

Hier eef18 nog even, uiteraard snap ik dat je er anders tegenaan kijkt als je 26 bent, maar uit de oproep begreep ik al direct dat ze er niet klaar voor is...en natuurlijk kan iemand van 26, die alleenstaand is, supergoed voor een kind zorgen, maar je moet het wel zelf 500% willen...dat is mijn mening alleen maar:)

**Geplaatst**: 03-05-04 19:07

Geplaatst: 03-05-04 19:07

Mijn moeder kan met 3 kinderen rondkomen van een uitkering.... en das geen vetpot

Daarbij heeft ze nog 3 volwassen kinderen thuis wonen die hun eigen onkosten wel betalen .... maar nooit volledig natuurlijk.

Je hele uitgave patroon word anders. Normaal neem je boodschappen van een merk... nu van een huismerk. Geen albert Hein meer maar digros enz.

BTW mijn moeder gaat sinds kort zelfs naar de pedicure en laat bij een ander vrouwtje gel nagels zetten.... dit zijn haar extraatjes... als moeder zijnde verdien je dat ook je eigen soms in de watten leggen Knipoog

**Geplaatst**: 03-05-04 19:10

Geplaatst: 03-05-04 19:10

Hmm nou ik vind eerlijk gezegd dat je op die leeftijd toch wel verantwoording kan dragen... Maarja ik ben sowieso tegen abortus...

**Geplaatst**: 03-05-04 19:42

Geplaatst: 03-05-04 19:42

ojee schreef:
Ik ben heel blij dat ik dit topic gestart ben. Dit is natuurlijk niet iets wat je met veel mensen bespreek. Nu heb ik zoveel verschillende visies van verschillende mensen gekregen. Natuurlijk weet ik het meeste zelf eigenlijk ook wel, maar toch helpt dit...

Ik heb een huis waar gewoon plek is voor "uitbreiding". Ik heb een baan, maar ik moet dus minder gaan werken denk ik. Mijn werkgever betaalt maar een deel mee van de kinderopvang. Ik heb absoluut geen spaargeld. Ik kan nu gewoon leuk rondkomen, maar het is echt geen vetpot. Iedereen weet hoe duur het leven is. Is het wel haalbaar? Ik weet dat een kind geen geld, maar liefde nodig heeft. Het moet natuurlijk ook niet de bedoeling zijn dat "we" in de schulden of iets komen. Natuurlijk heb ik gen spullen en zo zijn er nog wel 100 dingen. Het alleen zijn en alles alleen moeten doen lijkt me ook erg zwaar...

Je hebt in ieder geval recht op ouderschapsverlof. Je mag dus in ieder geval minder gaan werken. Bij sommige bedrijven en instanties wordt zelfs een deel van wat je minder gaat werken vergoed. Wat de ouderbijdrage voor opvang is, hangt weer af van je inkomen. Hoe minder je verdient, hoe minder je dus ook weer zelf hoeft bij te dragen. Er zijn extra financiele regelingen voor een-ouder gezinnen.

Veelgestelde vragen over bijstand
Tekst uit brochure: verlof en uw inkomen

Als ik verlof opneem, verdien ik haast niets meer. Krijg ik dan een bijstandsuitkering of misschien bijzondere bijstand?

Als het gaat om ouderschapsverlof kunnen uitsluitend alleenstaande ouders met kinderen onder de vijf jaar een beroep doen op de Bijstandswet. Voor het recht op algemene bijstand bij het opnemen van geheel of gedeeltelijk onbetaald verlof geldt het volgende. twee-oudergezinnen kunnen de taken gemakkelijker verdelen. Zij hebben samen meer mogelijkheden om de financiële gevolgen van het opnemen van ouderschapsverlof op te vangen, zodat een beroep op de bijstandswet niet noodzakelijk wordt geacht. Hebt u dus thuis een partner, of bent u een alleenstaande zonder gezin, dan bent u als u geheel of gedeeltelijk onbetaald verlof opneemt altijd zelf verantwoordelijk voor de financiële consequenties. U krijgt geen algemene bijstand. Dat geldt ook voor de alleenstaande ouders met kinderen onder de vijf jaar die een andere vorm van geheel of gedeeltelijk onbetaald verlof opnemen dan ouderschapsverlof.

Het hangt af van uw individuele situatie of u recht heeft op bijzondere bijstand. Informeer hiernaar bij de Sociale Dienst in uw woonplaats.

Het FNV www.fnv.nl heeft ook goede brochures over werk en kinderen.

**Geplaatst**: 03-05-04 19:42

Geplaatst: 03-05-04 19:42

Toen ik mijn ex man leerde kennen wilde ik maar een ding. Een kind zonder een relatie met haar vader. Ik was 24 toen ik zwanger raakte. Nadat ik Shauni had veranderde heel veel. Ik was blij dat haar vader erbij was want alleen had ik het waarschijnlijk niet gered. Een kind opvoeden is niet alles! Hoe komt het dat je zwanger raakte? Heb je niets gebruikt dan? Ik bedoel, als je niets gebruikt had is het inderdaad je eigen schuld. Maar daar heb je nu ook niets aan. Je zal het zelf toch moeten oplossen. Alhoewel het niet echt makkelijk is, misschien zal het best wel meevallen eenmaal je het kindje hebt. Ik kan eigenlijk maar weinig zeggen maar ik wens je alvast veel sterkte toe!

**Geplaatst**: 03-05-04 19:52

Geplaatst: 03-05-04 19:52

ojee schreef:
Ik ben heel blij dat ik dit topic gestart ben. Dit is natuurlijk niet iets wat je met veel mensen bespreek. Nu heb ik zoveel verschillende visies van verschillende mensen gekregen. Natuurlijk weet ik het meeste zelf eigenlijk ook wel, maar toch helpt dit...

Ik heb een huis waar gewoon plek is voor "uitbreiding". Ik heb een baan, maar ik moet dus minder gaan werken denk ik. Mijn werkgever betaalt maar een deel mee van de kinderopvang. Ik heb absoluut geen spaargeld. Ik kan nu gewoon leuk rondkomen, maar het is echt geen vetpot. Iedereen weet hoe duur het leven is. Is het wel haalbaar? Ik weet dat een kind geen geld, maar liefde nodig heeft. Het moet natuurlijk ook niet de bedoeling zijn dat "we" in de schulden of iets komen. Natuurlijk heb ik gen spullen en zo zijn er nog wel 100 dingen. Het alleen zijn en alles alleen moeten doen lijkt me ook erg zwaar...

Als ik je vertel dat mijn moeder mijn broer en mij heeft opgevoed en vaak nog geen 20 gulden!!! per week kon uitgeven en wij toch niets te kort zijn gekomen? En wij hadden vergelijkingsmateriaal. Een kennisje dat een pleegzoontje had dat schoenen van 400 GULDEN, ja Bommels ja, kreeg. Onze leeftijd 14 jaar. Mocht niet spelen, werd alleen maar afgebekt en als zijn pleeggeld niet op tijd was dan kreeg ie een week naar zijn hoofd geslingerd dat ie kon oprotten. Geloof mij maar, geld maakt echt niet gelukkig. Laat het daar alsjeblieft niet van af hangen. Nog geen dag zijn wij ontevreden geweest ook al hadden we geen dure nike's of dure kleding. We liepen er keurig bij maar het was geen merk. Niemand die er ooit iets van heeft gezegd. Verjaardagen waren altidj goed en feestdagen ook. En reken maar dat wij respect hebben voor mijn moeder hoor. Sterker nog, ze wordt nu verwend met cadeaus omdat ze altijd zo voor ons gevochten heeft.

Echt, dat geld is echt niet alles. En schulden hadden we niet:)

**Geplaatst**: 03-05-04 19:54

Geplaatst: 03-05-04 19:54

Eef18 schreef:
Hier eef18 nog even, uiteraard snap ik dat je er anders tegenaan kijkt als je 26 bent, maar uit de oproep begreep ik al direct dat ze er niet klaar voor is...en natuurlijk kan iemand van 26, die alleenstaand is, supergoed voor een kind zorgen, maar je moet het wel zelf 500% willen...dat is mijn mening alleen maar:)

Je moet het misschien 500% willen laten komen, maar 5.000% willen laten weghalen Knipoog