Het is absoluut geen oplossing om je waardigheid aan wel of niet eten op te hangen. Sterker nog: dat is iets wat je NOOIT waar kunt maken en daarom eigenlijke en beetje dom.
Eten is namelijk een levensbehoefte. Dat heeft iedereen nodig. Op dit moment kun je juist trots zijn op het wél eten, maar da's wel een beetje krom.
En waarom zouden mensen het niet begrijpen? Wat zouden ze dan niet begrijpen? Goed, waarom je het doet kan ik ook niet begrijpen, maar ik ben zo iemand die de hele dag door kan eten. Wil dat dan zeggen dat ik niet begrijp dat je met jezelf in de knoop zit? Misschien wel, misschien niet, maar ik ben toch ook geen professionele hulpverlener? Die mensen zitten dagelijks tussen de anorexia-patiënten en hebben daar behoorlijk wat ervaring mee. Of ze je nou begrijpen of niet heeft er denk ik niet eens zoveel mee te maken, als ze jou maar kunnen helpen je beter te voelen en trots te kunnen/durven zijn op pietluttigheden. Geloof me: er bestaat niets leukers!