Ik plaats dit hier omdat niemand op dit forum mij of mijn vriend echt kennen en dus ook geen beïnvloed antwoord kunnen geven.
Ik werk in een elektrozaak waarvan 50% van de collega's mannen zijn. Nu heb ik alweer het geluk dat er geen enkele aantrekkelijke kerel tussenzit
Helaas denkt die vent van mij daar anders over <)Hij heeft het er moeilijk mee als ik met een mannelijke collega in lunchpauze ga (kan ik zelf niet kiezen, iedereen heeft zo zijn uur) en hij verwacht dan maar dat ik mezelf buiten de winkel ga zetten om te eten. Ik mag geen contacten leggen met andere mannen of hij raakt geïrriteerd. Zo kan ik het bevoorbeeld goed vinden met een jongen van mijn eigen leeftijd, terwijl al de rest daar toch een paar jaar ouder is dan mij. Die jongen gaat verder studeren en we zullen hem dus amper tot nooit meer zien. Kreeg ik van die jongen een smsje: we zullen er nog wel eens eentje op gaan drinken! Resultaat: vriend over de zeik omdat hij schrik heeft dat er wel eens iets zou kunnen gebeuren...
En als ik dan vraag waarom hij zo moeilijk doet krijg ik steevast hetzelfde antwoord: 'ik ben bang om u te verliezen aan een ander, wat als er iemand met meer geld u komt afpakken?'
En ja, daar barst bij mij het bommetje
Hij heeft een moeilijke jeugd achter de rug, met zijn ouders is het scheef gegaan toen die net getrouwd waren. Zijn vader bedroog zijn moeder en mijn vriend wist dat maar werd onder drang van zijn vader verplicht te zwijgen etc. Het bleek om een dame te gaan die er warmpjes bijzat. Mijn vriend is dus jarenlang heen en weer gesleurd tussen ruzies en er is ook gigantisch veel gezegd en gebeurd...
Hij heeft mij ten huwelijk gevraagd omdat hij voor altijd bij mij wil blijven, maar toch heeft ergens schrik dat het bij ons net zo gaat draaien als bij zijn ouders.
Ik leg het nu allemaal heel kort uit, wie het volledige verhaal wil mag het steeds vragen via pb want het is enorm lang...
Hoe kan ik hem zijn onzekerheid wegnemen? Vind het best spijtig omdat dit voor mij toch echt wel de mooiste tijd van mijn leven is maar hij kan er niet van genieten...
Of zullen we ergens toch hulp moeten gaan zoeken voor hem... Hij is zeer intensief bezig het huwelijk tot in de puntjes perfect te plannen, maar vanbinnen vreet hij zich echt op.
