Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
carien schreef:Jij bent eindelijk zover dat je er over kan praten zonder (alweer?) emotioneel te worden. Dat is een goed teken: je bent bezig het een plaats te geven in je leven.
Het is best mogelijk dat ze van jou verhaal geschrokken is. Misschien heeft ze nooit iets ernstigs meegemaakt en dan is jou verhaal behoorlijk indrukwekkend. Waarschijnlijk heeft ze gewoon even de tijd nodig om eraan te wennen dat niet alles om ons heen 'die heile Welt' is.
Je kan haar in een volgend gesprek duidelijk maken dat je genoeg tranen hebt gelaten en je wanhopig hebt gevoeld en dat je blij bent dat je er normaal over kon praten met haar. Als ze dan nog steeds geen contact meer wil, is dit misschien ook beter voor jou, want als zij het niet echt accepteert, zitten jullie toch niet op eenzelfde golflengte.
Sterkte en succes met je gesprek met haar.
vikki schreef:Ja... laat ik nu eens zeggen dat ik het in dit geval niet met Desiree eens ben... niet omdat ik haar standpunt niet snap, maar omdat ik het meisje niet ken en haar dus het voordeel van de twijfel geef. Wellicht zit er in haar verleden wel iets waardoor zij het heel moeilijk vindt om met dit soort situaties om te gaan... misschien vind ze het sowieso heel moeilijk en trekt ze zich dingen teveel aan (daar had ik vroeger echt een handje van ). Ik vind het natuurlijk heel flauw voor jou en het was natuurlijk aanzienlijk leuker geweest als ze er geen punt van zou maken maar zo is de situatie helaas niet. Ik heb echter wel respect voor haar eerlijkheid ook al kan ik het persoonlijk niet begrijpen omdat jij immers niet verantwoordelijk bent voor de ziekte van je moeder. Ik vind het knap dat ze eerlijk heeft gezegd dat ze om deze reden liever niet intens met je om wil gaan... het is niet leuk nee, maar het is wel heel eerlijk en eerlijkheid is iets waar ik wel veel waarde aan hecht. Dus laat de dingen lekker op zijn beloop gaan, wie weet komt het ooit tot een leuke vriendschap en zo niet, dan kan je toch beter vage kennissen zijn en elkaar gewoon gedag kunnen zeggen dan ruzie krijgen of maken niet waar. Sterkte iig en sowieso petje af voor de manier waarop jij bezig bent met de ziekte van je moeder om te (leren) gaan.