Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-12-01 17:16

vriendin?

Geplaatst door de TopicStarter : 20-12-01 17:16

Toen ik een jaar of 14 was had ik een verzorgpony. De schoondochter van de eigenaar had altijd een paard gehad, en had M2 gereden, maar had haar paard in moeten laten slapen wegens Hoefkatrol. Ik ging mijn verzorgpony inrijden, en af en toe gaf ze eens advies. Ondanks dat ze 10 jaar ouder was dan mij (zoiets) klikte het goed, en groeide we naar elkaar toe.
Ze bood aan om me les te gaan geven, vond ze leuk, hoefde niks te kosten.
Later kocht ze zelf ook een weer een paardje, die ook hier gestald werd. Het ene paardje werden er steeds meer, en al snel mocht ze zich eigenaresse van een mini manege noemen.
Mijn verzorgpony werd verkocht, ik zat in het examen jaar, we zagen elkaar dus minder, maar we belden regelmatig.
Toen kwam de tijd ( zo'n 5 jaar geleden ofzo) dat het mis ging. Ze liet me meerdere keren zitten met afspraken, en had altijd een excuus (paard kreupel, auto stuk, etc etc)
Elke keer dat we elkaar spraken was ik diegene die het initiatief nam.
De grootste pijn deed ze me aan (ze was mijn beste vriendin) toen ze zonder boe of bah niet op mijn trouwerij verscheen. Er gingen 2 weken voorbij, zonder telefoontje, zonder kaartje, niks....
Er was iets gebeurt waardoor ze niet kon komen (weet niet meer wat) en nu durfde ze niet te bellen.
Hoe weet ik niet, maar ik heb het haar vergeven.
Weer een jaar modderde we aan, ik kwam bij haar, zij kwam op verzoek bij mij. Ze gaf een paar x les (op een paard van haar, of op honey). We hadden een prijs afgesproken, maar elke x als ik gereden had, en wilde betalen was het, laat maar zitten.
Ze hielp me voor een deel van mijn angst af, ik heb in de 7 jaar dta ik haar ken heel erg veel van haar geleerd (op paardengebied) ik kon haar altijd overal voor bellen, maar, ik was diegene die belde, niet zij..
De tijd brak aan dat ik er een paardje bij ging kopen, zij, als mijn steun en toeverlaat op paardengebied zou mee gaan, en mij helpen de juiste beslissing te nemen.
Het 1e paardje was niet goed, de 2e was ze niet bij, omdat ze niet kon.
Het 2e paardje was dus jamaica.
Ik heb haar op 4 augustis gekocht, de woensdag ervoor zijn we wezen kijken bij haar.
Straks, 4 januari is het een half jaar geleden dat ik jamaica kocht, hiermee is het ook een half jaar geleden dat ik mijn "vriendin" voor het laatst heb gesproken. Ze heeft Jamaica nog nooit gezien, en dat doet me pijn.
Jarenlang heb ik me ingezet voor onze "relatie"
Jarenlang heb ik haar gewaarschuwd "jou manier van leven (druk druk druk) kost je straks nog eens je vrienden"
En, tada, ik had kennelijk gelijk,
maar toch zit het me dwars.
Misschien is het een soort van gemis, ik weet het niet, maar de laatste tijd denk ik zoveel aan haar.
Maar, is het me de moeite waard om haar weer te bellen? Dat het initiatief dus weer van mij uit komt?
Er is absoluut geen ruzie in het spel, jalouzie lijkt me ook stug, ik heb 2 pony's, zij heeft 2 paarden, en 3 pony's (althans, toen...)
Ik weet het gewoon niet...

**Geplaatst**: 20-12-01 17:22

Geplaatst: 20-12-01 17:22

moeilijk is dat he? Ik heb ook zo'n vriendin. vreselijk vond ik het altijd zei ze ik bel wel en ik hoorde dan maanden niets totdat ik maar weer belde de laastte keer was ik het zo zat dat ik d'r ruim 1.5 jaar niet meer heb gesproken. Ik wilde wel maar ik wou gewoon niet weer diegene zijn die achter haar reet aan zat te bellen/ schrijven.

Ondertussen vroeg ik me zeker een paar keer in de week af hoe het met haar zou zijn en ik miste echt dat close contact van vroeger.
Inmiddels hebben we weer een redelijk goed contact na die 1.5 jaar was zei diegene die mij mailde.
Gelukkig want ik heb haar altijd erg gemist maar het moet gewoon van 2 kanten komen.

**Geplaatst**: 20-12-01 17:27

Geplaatst: 20-12-01 17:27

Wat een rot situatie zeg... Tja, of je er nog veel aan kunt doen weet ik niet. Ik heb ook ooit geprobeerd na een paar maanden een vriendschap weer op te pakken, maar het lukte gewoon niet. je bent zo uit elkaar gegroeid, van elkaar vervreemd...
Ik snap ook volkomen dat je haar, juist nu, hard nodig hebt. En dat je steun zoekt bij iemand waar je vroeger altijd steun bij kon vinden.
Maar of dat na zo'n lange tijd nog lukt? Zou je jezelf nog kunnen laten gaan bij iemand die je zo heeft laten zitten...??? Ik niet in ieder geval. Ik zou het niet eens meer willen...

1 tip, blijf niet bij haar hangen. Afscheid nemen van een goede vriendin is zwaar, maar het is nog veel harder als je je er helemaal voor inzet zonder dat het nog iets wordt. Dat doet pas pijn....
Denk eraan, er zijn meer mensen die je willen helpen..

Succes meis.
Liefs Kim

**Geplaatst**: 20-12-01 17:43

Geplaatst: 20-12-01 17:43

Tsja...ik denk hier toch een beetje anders over...natuurlijk vind ik het leuk als mijn vriendinnen Escala komen bewonderen en bekijken...maar ik hecht veel waarde aan mijn goede vriendscahppen en heb me er bij neer gelegd dat het niet altijd zo werkt als je zou willen...zo heb ik een hele goede vriendin die dol is op paarden maar door haar drukke agenda heeft ze al in geen tijden (lees: minimaal 2 jaar) kans gezien om bij mijn puk te komen kijken...en ik hecht genoeg waarde aan onze vriendscahp om respect te hebben voor haar drukke agenda (want ik weet dat ze die heeft) en als ik dan in dat geval af en toe een stapje meer moet doen dan vind ik dat niet erg, dat heb ik voor onze vriendschap over omdat ik weet dat die toch echt wel goed en echt is. En er komt heus wel eens een dag dat ze wel die tijd kan vinden, ik voel me niet gepasseerd als dat een tijdje duurt. Want als we afspreken is het altijd super gezellig, dat ga ik daar dus echt niet voor opgeven. Zo heb ik ook vriendinnen die bijvoorbeeld geen "bellers" zijn...dat houdt dus altijd in dat de eerste stap om weer eens af te spreken altijd van mijn kant komt, maar dat maakt het niet minder gezellig. Ik respecteer dat zij zo zijn en zij vinden het fijn dat ik het snap. Kortom, als jij zelf toch nog waarde hecht aan die vriendschap zou ik me om dit soort dingen geen zorgen maken hoor Stef!!! Mensen komen nou eenmaal in heel veel soorten en maten en soms moet je ook aan je vriendschappen blijven werken. Maar van enkele vriendinnen met wie ik dit soort situaties ook ken weet ik wel dat als er echt eens iets aan de hand is ik desnoods midden in de nacht aan mag komen bellen en dan zijn ze er voor me. Dus accepteer ik andere dingen waarvan ik het wellicht leuk zou vinden als het soms anders zou zijn, maar ja, zo werkt het denk ik niet.

**Geplaatst**: 20-12-01 19:17

Geplaatst: 20-12-01 19:17

pb me maar even ik heb hier veel ervaring mee maar zo erover praten gaat niet echt dus als je wil praten stuur me maar een pb!
groetjes + sterkte van marije

**Geplaatst**: 20-12-01 19:31

Geplaatst: 20-12-01 19:31

HeHo Stef,

k ben weer een deel bekend met t idee dat je met mensen afspreekt maar niet kunt en vice versa. T is hoe mijn hele vriendenkring een beetje aan elkaar hangt. Maar afspraak bevestigen de dag ervoor is de regel, en als je dan ja zegt is t een deal. En ook ver van te voren in schrijven in agenda's dat werkt bij ons ook.

Maar echt dat we elkaar toezeggen te spreken en dan niks van ons laten horen tot maanden lang.....dat komt niet voor bij ons. Maar k begrijp hoe je je voelt. Een vriend van mij die heeft ook altijd smoezen t went int begin doet t pijn maar je leert hoe t werkt en dan gaat t wel.

Maar zo extreem als bij jou heb ik t nog nooit gehad