Geplaatst Ik zal het even uitleggen hoe het eigelijk is gegaan
In de zomermaanden gingen mijn moeder en hij en nog 2 vrienden vaak tennisen. En tijdens een verkeerde beweging had hij een spierverekking opgelopen. Toen er test werden gedaan bleek er ook da er een gezwel in zijn bijnier zat. En later bleek ook in de longen. Dan maar Chem gevolgt. Dat ging echt goed. Alles daalde echt super! de dokter noemde hem zelfs 'superman'
. Nu ja, alles ging goed en hij mocht later naar huis...Maar toch bleef die pijn in zijn been.
Na een tijdje kon hij amper op zijn been staan en brak zijn heup door simpelweg te draaien.. om de deur te openen. Niet gevallen of niks...Gewoon 'poef' gebroken. Dus met de ambuce richting ziekenhuis, operatie en na onderzoeken bleek ook zijn been aangetast door de kanker. Dan maar bestraalt en na een tijdje weer thuis. Nu jah, de revalidatie van zijn heup verslechterde door het veelvuldig steunen op zijn andere been, was oppeens zen andere heup ook gebroken
en aangetast. Dus nieuwe heup en bestralingen. Dat was nu 3 weken geleden. Na een dikke week, revalideren van de operatie mocht hij naar huis en werd hij om de zoveel dagen opgehaald voor bestralingen. Tot maandag... ik krijg telefoon van me moeder dat hij weer in het ziekenhuis ligt. Met spoed opgenomen. Ik zat dinsdag op school telefoon, dat het niet lang meer gaat duren. Ik kreeg metteen een brok in me keel. Ik moest en zou naar het ziekenhuis gaan. Hij was nog een beetje bij bewust dus heb nog ff kunnen lachen en een beetje kunnen praten. Ik ben woensdag nog naar school gegaan en er s'avonds nog tot 23.30 gezeten. Maar de Morfine was verhoogd dus sliep hij vrijwel steeds! maar hoorde je nog wel en deed af en toe eens 'huuh' dat moest dan ja voorstellen . Ik had dan besloten donderdag thuis te blijven en heel de dag in het ziekenhuis te blijven. maar toen ik donderdag morgend op stond. kreeg ik telefoon dat het gedaan was. Hij is aan de zijde van mijn moeder ingeslapen. Ik heb hem dan nog s'morgens gezien.(nog lekker warm en het was net of hij sliep) nog een keer beneden toen hij al in de koeling had gelegen, en vandaag nog eens. Ik begrijp het nu al een beetje dat hij er niet meer is enzo...hij word nu woensdag begraven...het is allemaal veel te snel gegaan en nog zo jong...amper 58 jaar...
sorry voor dit lange verhaalt en voor de fouten die er wss wel in staan maar heb er even geen zin in...
Maar tjah, ik ga een van de dagen nog wel eens naar het kerkhof...ff alleen zijn en wat kunnen nadenken...
!! Ik ben er altijd voor je , mag je nooit vergeten 
