Eindelijk datgene waar iedereen naar uitkijkt: de uitslag.
Uit de foto's bleek dat de uitzaaiingen (kankercellen) met grote mate waren verminderd.
Doordat ik een keertje een week moest uitstellen en een keertje overslaan vanwege te weinig aanwezige witte bloedlichaampjes, had ik nog niet eens zoveel chemo-weken achter de rug.
Toch nog zoveel effect, hier stond de arts wel van te kijken. Meer dan was verwacht!
Hij stond nog meer te kijken van het feit dat ik zo positief was. Vooral dat het puur mijn voorgevoel is, en dus niet alleen een positieve instelling.
Samen met een collega is hij bezig met een reportage-film te maken over mensen met kanker, en of ik soms mijn kijk op mijn ziekte wilde vertellen terwijl het werd opgenomen met de camera...?
Best leuk!
Wat betreft de chemo: ik moet deze week en volgende week nog de chemokuur afmaken, dan twee weken rust.
Daarna opnieuw een 'chemo-maand' inplannen begin januari.
Misschien is die dan niet meer nodig, maar voor alle zekerheid willen ze die dan toch doen.
Daarna, als alles goed gaat, ben ik 'klaar'.
Beter ben ik nooit. Kanker heb je, en hou je voor je hele leven. Elke dag kan het terugkeren, weer opnieuw uitgroeien tot een gezwel of uitzaaiingen.
Maar binnenkort heb ik mijn leven terug.
Voor hoelang is de vraag.
Maar ik weet één ding zeker:
ik heb vandaag
ik heb morgen
en ik heb nog net zoveel weken
als ik zelf wil
ik kan het maken én breken
er is een verschil tussen
je toekomst beperken
door stil te staan
of je geluk versterken
door ervoor te gaan...
Vanavond feest!
Liefs, Dorine.