En een vriendin van me heeft precies het zelfde, het is ook een ziekte, een syndroom, ik kan zo snel niet op de naam komen.
Haar moeder en ook haar vader zijn er nooit voor haar geweest, en toen ze er achter kwamen dat dochter lief zich alleen voelde zijn ze maar begonnen met het verwennen en alles goed vinden van dochterlief:
Zo kreeg ze een eigen pony, een veulen, ze wisten niet eens dat het een veulen was, ingeruild voor een andere pony en ze kreeg de dieren die ze wou hebben noem maar op.
Wel weet ik dat zei een half jaar uit huis geplaatst is en ze zat toen op een wachtlijst om in een dicht huis op kamers te wonen,dat wil zeggen dat ze zelfstandig moet zijn, maar niet zonder begelieding het huis uit mag.
Dit klinkt allemaal erg tè zeg maar, maar het ging wel een tijdje goed met mijn vriendin, ik bezocht haar bijna iedere week.
Ze heeft haar ouders gesmeekt of ze weer terug in huis mocht ipv nog 2 à 3 jaar daar te zitten, de ouders waren positief daarop en ze mocht weer naar huis, binnen een kleine maand begonnen de problemen weer opnieuw.
Toch is het een schat van een meid, ik hou erg veel van dr, tegen mij is ze vroeger heel goed geweest, ik kon op haar rekenen, en ik wist hoe ze anders kon zijn.
Maar als iemand bevriend met mij wilde worden (op school bv. of haar moeder) dan joeg ze ze weg met gemene opmerkingen of dreigementen.
Er werd thuis met schilderijen gegooit zo erg waren de ruzies..
Toch houd ik nog steeds erg van haar, ze gaat steeds een slechtere kant op.......
