Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-01-04 00:44

De dood ...heb er ff over geschreven...

Geplaatst door de TopicStarter : 02-01-04 00:44

Ik wil even duidelijk maken dat dit niet mijn eigen verhaal is, niet waargebeurt, maar wel zelfgeschreven
ik vraag om jullie mening. Ik moest iets doen naar mijn opa toe en dit is het geworden. Mijn opa is vorig jaar overleden , en nu kan ik het .Net nu ... nog maar
wat vinden jullie ervan
?

“Celine, kom je even aan de telefoon ?” Bang keek ik op. Zo sprak vader nooit tegen me.
Normaal is vader de stoere man , die alles aankan , maar dit keer was het anders.zijn ogen stonden waterig , het leek wel of hij ging huilen.Ik ging naar de telefoon en opgewekt zei ik : “hallo” aan de andere kant van de lijn was het stil.Ik hoorde stilletjes iemand snikken, toen ontdekte ik dat dit om opa ging.Opa zat aan de andere kant van de lijn en opa was aan het wenen omdat hij MIJ hoorde ? waarom ? “opa ?”
Opa antwoordde niet , hij haakte in. Met een vreemd gevoel legde ik de hoorn neer.
Papa vroeg zich af wat er aan de hand was maar ik kon het niet over mijn lippen krijgen.Ik kon niet anders dan dit keer samen met papa mee te gaan. Ik moest opa zien.. Het moest gewoon.
Toen we daar aankwamen was de sfeer erg gespannen.Opa begon te huilen toen hij mij zag.
Papa had me verteld dat hij die avond geopereerd zou moeten worden.al de vierde keer in twee weken , dit kon niet goed zijn. Ik wist dat zijn hart het vroeg of laat ging begeven.Maar waarom nu ?Ik gaf opa een kus , en vertelde dat ik op reis ging. Die reis lag al maanden vast en ik kon er onmogelijk onderuit. Weer bengelde er een traan over zijn wang.Praten ging niet , maar zijn gezicht sprak boekdelen.Verward rende ik de kamer uit. Dit kon niet goed zijn.ik kon het niet aanvaarden.”celine, luister…” mijn vader was me blijkbaar achterna gelopen
“kom even mee , laten we een eindje wandelen”
“papa, gaat hij …”
“Meid, je weet dat het al weken niet goed gaat met je grootvader en …”
“dus hij gaat ?”
“dat kan ik niet met zekerheid zeggen , de dokters weten het niet, maar ook zij zijn niet positief”
“ok… papa, ik wil hem terug zien , ik MOET hem terug zien als ik terugkom… zeg je alstublieft dat hij blijft.laat hem het doen voor mij .”
“hij houd het vol , ik beloof het je .” we stapten de auto in en reden naar huis
de hele rit heb ik mijn mond gehouden. Mijn opa ging dood . ik kon het niet geloven
een jaar geleden , wandelde, fietste, zwom hij nog elke dag en nu …nu gaat hij dood ?
Toen we thuiskwamen moest ik mijn koffers nemen, de bus wachtte niet en we zouden die avond nog vertrekken richting oostenrijk.
Mijn vakantie in oostenrijk verliep niet vlot, ik voelde me erg rot en ik wist wat er thuis aan de gang was. Ik wenste maar 1 ding , en dat was dat opa leefde . Nog even moest hij leven
Hij moest…
Ik was doodgelukkig toen ik van de bus stapte , toen ik terug op eigen bodem stond.
Mijn tante was er , ze haalde me op en zei dat het niet goed ging met Opa.
Ik wist dat toch al ? ik wist dat het niet goed ging met hem, waarom moesten ze het nog eens herhalen ? waarom ?
Toen ik thuis kwam vielen alle puzzelstukjes in elkaar . Mama haar ogen stonden rood en dik van het huilen. Ze nam me vast en dat was genoeg om te beseffen dat hij weg was .
Ik wist het wel. Maar wou het niet geloven
Mijn opa ? mijn allerliefste opa … ik kon het niet aan , ik liep naar mijn kamer en zette de muziek keihard. Ik ging op mijn bed liggen en voelde alle energie uit mijn lichaam wegdruipen. Ik had geen tranen genoeg… dit keer waren het mijn ogen die dik stonden
Waarom ? waarom konden ze die machines niet net een dag later uitleggen? Waarom wachtten ze niet op mij ? Opa liet me achter met zoveel vragen, zoveel vragen die nooit opgelost zullen worden . Maar ook met herinneringen. Ik als peuter , paardje spelend op zijn knie. Trots toen ik mijn eigengeschreven nieuwjaarsbrief gaf. Ik zag alle fases terug voor me
Telkens zag ik hem glunderen.een blik , die voor altijd in mijn geheugen gegrift staat .
Ik nam een blad, en een pen. Ik moest mijn laatste woorden aan hem op papier krijgen.
“opa… Ik zal je missen, maar je blijft verder leven in mijn hart, in mijn hoofd en in mijn herinneringen…” verder raakte ik niet .Ik kon het niet.
Opa zou trots op me zijn. Opa zou blij zijn dat ik toch geprobeert heb
“je kan niet in alles de beste zijn, maar jij blijft mijn prinsesje” die zin hoorde ik zo vaak tijdens mijn hele leven, ook als het eens niet ging.
Die zin zal ik voor altijd onthouden…

**Geplaatst**: 02-01-04 00:50

Geplaatst: 02-01-04 00:50

ik vind het een heel ontroerend verhaal!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-01-04 00:53

Geplaatst door de TopicStarter : 02-01-04 00:53

ontzettend lastig om te schrijven ook , ik zit hier nog steeds te janken
ohja, de reden dat ik het schreef is ook omdat een vriendin haar opa overleden is , en alweer kon ik janken...

**Geplaatst**: 02-01-04 00:58

Geplaatst: 02-01-04 00:58

het si wel onwiojs goed van je dat je het kan vanje fschrijven en dat je er je gevoelens mee kan loslaten wat je hier duidellijk doet, dit gaat dus om jouw opa of die van eje vriendin?

**Geplaatst**: 02-01-04 00:59

Geplaatst: 02-01-04 00:59

Heel ontroerend!
Veel sterkte hoor! Ach gut

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-01-04 01:00

Geplaatst door de TopicStarter : 02-01-04 01:00

eerder een verzonnen verhaal... maar ik moest alles even van me af schrijven...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-01-04 11:28

Geplaatst door de TopicStarter : 02-01-04 11:28

Niemand die er commentaar op heeft ?

**Geplaatst**: 02-01-04 11:36

Geplaatst: 02-01-04 11:36

Ik vind dat je een talent hebt voor schrijven. Erg mooi geschreven.

**Geplaatst**: 02-01-04 12:52

Geplaatst: 02-01-04 12:52

Is dit verhaal dat waargebeurt of niet? Ik vond het echt mooi en heel ontroerend, op deze manier is ook mijn opa gestorven. Ik kwam terug van vakantie en toen hoorde ik het... hij was een dag eerder overleden. Het is nu bijna 3 jaar geleden en ik mis hem nog elke dag. Mijn oma is precies een jaar later ook doodgegaan.

Maar je hebt het heel mooi geschreven! Het raakte me echt...

**Geplaatst**: 02-01-04 13:16

Geplaatst: 02-01-04 13:16

Super geschreven

Mijn opa is 3 jaar geleden overleden en ik was zijn oog appeltje
Hij ging met me mee naar de paarden
Hij steunde me als ik weer eens liep te klagen
Hij was er voor me meer dan dat die voor andere kleinkinderen was
Waarom mischien omdat wij zoveel op elkaar leken
Zijn karakter heb!

Je hebt talent om te schrijven
Je legt er zoveel gevoel in dat somige niet kunnen

**Geplaatst**: 02-01-04 18:41

Geplaatst: 02-01-04 18:41

Heel mooi...inderdaad met veel gevoel geschreven. Mijn opa is anderhalf jaar geleden overleden, maar eigenlijk al veel langer geleden. Lichamelijk was hij er al die tijd nog wel, maar geestelijk was het al een paar jaar mijn opa niet meer. Voor die tijd was ik ook min of meer het oogappeltje van mijn opa, hoewel we ver van elkaar vandaan woonden. Ik zag hem bijna nooit en voor mijn geboorte wou hij er niks van weten ( ik was het eerste kleinkind), maar sinds mijn geboorte is hij altijd trots op me geweest. Hoop dat hij dat nou nog steeds is. En ook ik lijk in sommige dingen, helaas moet ik bijna zeggen, hij was bepaald geen makkelijk mens, op mijn opa.

**Geplaatst**: 02-01-04 18:49

Geplaatst: 02-01-04 18:49

Echt super mooi

Ik zit hier echt helemaal te huilen.. Mijn opa is 3 jaar geleden overleden en ik mis 'm nog steeds zo ontzettend Huilen

**Geplaatst**: 02-01-04 20:46

Geplaatst: 02-01-04 20:46

Heel mooi geschreven.
Heb tranen in mijn ogen omdat ik gelijk mijn eigen opa nu ook 3 jaar geleden. Volgens mij gaat dat nooit meer over.

**Geplaatst**: 02-01-04 21:01

Geplaatst: 02-01-04 21:01

jahecht ont roerent het zo zo echt kunnen gebeuren Verdrietig

**Geplaatst**: 02-01-04 21:23

Geplaatst: 02-01-04 21:23

wat erg voor je verschrikkelijk dat je hem niet mer hebt kunnen zien sterkte!

**Geplaatst**: 02-01-04 21:27

Geplaatst: 02-01-04 21:27

Mooi geschreven, dat wel.

Maar de spelling en zinsbouw klopt vaker niet.
En het is niet helemaal logisch...
Als je opa het erg aan het hard heeft gaat ie niet ook nog voor z'n plezier een eindje wandelen lijkt mij zo... Verward

**Geplaatst**: 02-01-04 21:35

Geplaatst: 02-01-04 21:35

er staat toch dat die celine dat met vader ging doen Verward

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-01-04 22:16

Geplaatst door de TopicStarter : 02-01-04 22:16

Het is niet waargebeurd , maar wel gebaseerd op een waargebeurd verhaal...
ik heb ook mijn opa geen afscheid kunnen geven, en een vriendin die haar opa gisteren verloor ook niet... dit was de hoofdreden dat ik weer begon te schrijven