zal wel aan t weer liggen, mar kom in een steeds depresievere periode. Ten eerste mn thuis situatie. Mn moeder is zelf nogal hard opgevoed, zal wel een indische opvoeding zijn geweest (sorry dak t zo botweg zeg! wil niemand over een kam scheren). ze heeft dat sinds mn zusjes geboorte (bijna 13 jaar nu) doorgevoerd op mij. Nu is ze tegen de kast aangelopen en heeft ze gezien wat ze mij heeft aangedaan, en probeert ze te veranderen. Ik vind dit heel goed, ze doet erg haar best maar ze schijnt te vergeten wat voor een impact dit op mij heeft gehad. Helaas zijn er nu een aantal maanden verstreken en kan ik t niet vergeten. Maakt haar er niet vriendelijker op.. maar ik ben 16 jaar en heb op t moment geen zin om met haar rekening te houden. Ze verweert zich door te zeggen dat ze zich ergert aan mijn houding jegens haar, ik schijn haar als een zak strond te behandelen (haar exacte woorden dus) terwijl zij mij dertien jaar behandeld heeft alsof ik haar dochter niet ben. Ik ben rond september en 2 weken geleden een tijdje van huis weg geweest omdat het thuis gewoon echt niet ging. Met als resultaat dat mijn schoolcijfers enorm kelderden. Ik heb een hoop 2en opgehaald naar vijven waar ik op zich al heel trots op ben. Maar van alle kanten hoor ik dat ik het niet ga redden, dat ik niks kan etc. etc. en tot over maat van ramp mag ik ook geen mbo opleiding doen omdat ik op t laatst moment van t mbo naar de havo ben geswitcht. Volgens mijn vader staat mn keuze vast, en mn moeder zou t niet willen financieren. moet ik maar fulltime bij de v&d gaan werken. Doordat ik nu een keer ben betrapt op spijbelen (stond de eerste tien minuten van de les buiten te roken) heeft mn moeder aanleiding gekregen om haar gelijk aan te tonen. Alles wat er in mn hele leven is gebeurd heb ik tot mijn vijftiende gezien als mijn fout, wat ze me ook altijd inwreef. Door meer te gaan praten met hulpverleners ben ik gaan accepteren dat wat gebeurde niet normaal was. Op t moment dat ik dit schrijf zijn er beneden drie mensen, mn ouders en mn oma, die de fout bij mij leggen. Keer op keer op keer. Ik heb een houdingsprobleem, ben contactgestoord, en eindig net als mijn oom (hij is psychotisch). Mijn mentrix wijst me er ook steeds op dat ik spullen nog moet inleveren, en dat ik alles kon voorkomen (cijfers) en dat mijn thuissituatie steeds meer los gaat staan van school, ze vind het geen reden om dingen niet op tijd af te hebben. Mijn ouders zijn het vertrouwen in mij totaal kwijt en ik kan gewoon echt niks goed meer doen. Ik ben me steeds meer aan het terugtrekken, wordt stiller. Mijn vrienden merken dat er wat is maar hebben geen idee hoe ze me moeten bereiken. Ik weet op t moment echt niet wat ik moet doen... Moet nu denk ik gewoon ff mn verhaal kwijt
Plaats een reactie
Geplaatst door de TopicStarter: 16-12-03 23:31
