Bedankt allemaal voor de lieve reacties.
Helaas was er zo'n 7 jaar geleden bij Els ook borstkanker geconstateerd, daar is het allemaal mee begonnen. Na de amputatie van 1 borst was het weg, en na 5 jaar kankervrij was ze genezen verklaard. Tot vorig jaar oktober, toen ineens bleek dat ze kanker had op haar longen, ruggemerg en op nog meer plaatsen. We wisten toen al dat ze niet oud zou worden. Ze is zelfs een tijdje blind geweest, en dat terwijl ze zo dol was op handwerken (kleding maken), schilderen etc. Haar zicht kwam wonderwel terug en ook de medicijnen die ze kreeg sloegen zo goed aan dan de kanker zelfs minder werd!
Tot oktober van dit jaar, toen bleek dat het medicijn niet meer werkte en de kanker in alle hevigheid van binnen aan het toeslaan was. Niets heeft meer kunnen helpen, ze kreeg veel pijn in haar benen en was continue misselijk. Ze kon niet meer eten waardoor ze 10 kilo afviel en ernstig verzwakte.
Eenmaal in het ziekenhuis afgelopen dinsdag hebben ze haar regelmatig wat morfine tegen de pijn gegeven waardoor ze pijnvrij was tot aan haar overlijden toe. En daar zijn we allemaal erg blij om. We hebben vrede met de manier waarop ze gegaan is, maar hadden haar graag nog heel wat jaren bij ons gehad. 62 jaar is veel te jong om te gaan.
Ik heb dit jaar even genoeg meegemaakt als ik het zo mag zeggen. Eerst Olaf zijn oma, toen mijn opa, daarna een vriend van mijn ouders (longkanker en hersentumor) en nu Olaf zijn moeder. Geef mijn portie maar aan Fikkie, I've had enough.