Ik snap dat je het anoniem doet, maar het is eigenlijk niet echt iets om je voor te schamen. Jij kunt er toch ook niks aan doen?
Ik zou me ook zo voelen als ik jou was. Ik denk dat je toch het beste kunt proberen om iemand te vinden om mee te praten erover.
Als je op school zit, naar een vertrouwenspersoon ofzo (ja ik weet niet wie je bent dus ook niet hoe oud enzo).
Of naar gewoon een vriendin die je vertrouwt, een familielid...
Blijf in ieder geval vooral niet met dit gevoel rondlopen! Doe er iets aan.
Veel sterkte ermee
