Quote: Ik ben volwassen en verantwoordelijk genoeg om hier een keuze over te maken...
sorry pebbles, dat denk je maar. Hoeveel je ook meegemaakt hebt en hebt gezien, je zal nog zo veel meer gaan ontdekken, en nog veel meer veranderen, dan je jezelf niet meer herkend in toen je 19 was, als je 25 of 28 bent. Bovendien zit je de eerste maanden totaal gebonden aan huis en heb je minimaal 10 rooitjes nodig om te beginnen. Bovendien denk je waarschijnlijk dat een kind zaligmakend is. Dat lijkt maar zo.
Ga eerst bepalen wat je wil en wie je bent met je eigen leven, voordat je een ander leven in de wereld zet. Ik zou het bijzonder egoistisch vinden als je je zelf te kort zou doen op lange termijn, ten opzichte van een kind. Want die kan niet kiezen. Vraag maar eens aan je ouders wat die ervan vinden. Luister daar maar naar, want zij weten het ongetwijfeld beter als jij. (trouwens mij ex heeft een kind en dat valt haar allemaal maar tegen. Geen werk, lekker thuis zitten met een jankertje. En het ergste van allemaal, ze heeft nog NIETS gepresteerd. Da's lekker voor je eigenwaarde) Dus zet je eerst in voor jezelf en niet voor een kind. Nog belangrijker; een duurzame relatie met je vriend.
Als je je eigen geluk op het spel hiervoor durft te zetten op een leeftijd waarop je nog niet eens half hebt ervaren(!) hoe de wereld in elkaar zit, ook al denk je van wel, noem ik bijzonder onverantwoordelijk.
succes met je niet zo'n moeilijke keuze.
gegroet,
Prima
~het komt uit de lengte of uit de breedte~