Ik zeg je wel.
Dat ik het je echt vertel.
Als ik het weer zou doen.
Maar dat was toen..
En heb nu spijt dat ik je dat zei
Want nu ben je vast weer teleurgesteld in mij.
Dus vertel ik het je maar niet.
En zorg ik dat je het niet ziet.
Het spijt me echt.
Het is niet dat ik er niet tegen vecht.
Maar op het moment dat ik voel dat ik moet snijden.
Is er niemand die het me kan laten vermijden.
Niemand die me dan opvangt
Waar ik heen kan .
Die me kan vast houden en er met me over wil proberen te praten.
Om er voor te zorgen dat ik het misschien de volgende keer wel kan laten.
Was jij die gene maar ..
Het spijt me [vooral mn zus]
Dat ik het nog steeds doe
Niet veel maar ben gewoon nu al levens moe
Ik kan het je niet vertellen .
Omdat ik het je had belooft
Niet meer te doen er mee te stoppen.
sorry als je maar weet dat ik wel van jou hou
Asjeblieft vergeet dat nooit
Alleen laat mij maar gaan..
Ik kan het hier allemaal niet meer aan
Misschien hoort het hier niet maar hoorde bij mn verhaal wat ik hier pas verteld had en wou dit gedichtje toch ook nog even plaatsen
hij is niet zo goed en slaat nergens op maar toch 'ben ik het een beetje meer kwijt '
I have to learn, have to try, have to trust I had to cry.
I have to see, have to know that I can be myself.