ik weet het echt niet meer

Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Surma
Berichten: 212
Geregistreerd: 16-05-01
Woonplaats: almere

ik weet het echt niet meer

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 21-09-03 18:25

al een tijdje gaat het niet zo lekker thuis, steeds problemen over van alles en nog wat, ik heb nooit een echte band gehad met mijn ouders omdat ik als baby altijd bij mij oma was.
sinds 2 jaar heb ik een vriend waar alles goed mee gaat, hij begreep in het begin niet zoveel van mijn problemen maar nu wel nu hij zelf mijn ouders een paar keer heeft mee gemaakt. op dit moment zit ik ook bij hem thuis, vanmiddag ging ik ff met mijn 0uders weg en me moeder negeert me gewoon, nu ben ik thuis bij mij vriend en de ene huilbui na de andere huilbui volgt, ik weet gewoon niet meer wat te doen afstand nemen, of blijven vechten voor de relatie?

Gerbenfroh

Berichten: 15007
Geregistreerd: 16-05-03
Woonplaats: Arnhem

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-09-03 18:32

oow meid, veel sterkte ermee, ik hoop dat t goedkomt..kun je niet eens zelf met je ouders praten? of heb je dat al geprobeerd? nou succes en sterkte!

fiesta
Berichten: 151
Geregistreerd: 08-09-03
Woonplaats: aarle rixtel

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-09-03 18:50

ik kan me wel een beetje voorstellen hoe je je voelt! Bij ons thuis is het ook niet zo´n hechte boel! Er wordt nergens over gepraat etc, emoties tonen kan niet! Ik heb er vaak ook nog wel moeite mee, maar ergens kan ik het accepteren omdat ik andere heb die voor mij alles wat ik thuis mis vervangen!
Als het kan, kun je misschien proberen er met je ouders over te praten, waarom ze je negeren etc.

Heel veel succes ermee.

yindey

Berichten: 1270
Geregistreerd: 07-07-02
Woonplaats: Almere

Link naar dit bericht Geplaatst: 21-09-03 19:12

Blijf toch lekker bij je vriend!!! Als ik je zie bij mij in de buurt dan ben je gewoon hardstikke vrolijk en zit je lekker in je vel!!!

Heb je al geprobeert om met je vriend zijn ouders en jou ouders rond te tafel te gaan zitten??

Lavita330
Berichten: 4509
Geregistreerd: 02-07-03
Woonplaats: Zeeland

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-09-03 15:48

Wat rottig voor je zeg!
En wat een rotstreek van je moeder om je te negeren maar heeft ze er ook een reden voor??
Maar als ik jou was zou ik gewoon lekker bij je vriend blijven en daar mee lol maken!
Gelukkig gaat het bij ons thuis erg goed en heb ik een goeie band met me ouders.
Maar veel succes or!

Michelle

Berichten: 1652
Geregistreerd: 06-06-03
Woonplaats: otterlo

Link naar dit bericht Geplaatst: 22-09-03 16:08

Dit is inderdaad een rot situatie, maar ik kan je er niet mee verder helpen, mijn moeder (gelukkig niet ook nog mijn vader) heeft ook een hekel aan me...misschien hard gezegt maar het is wel zo. Ze doet altijd heel leuk en aardig als er anderen bij zijn en daarom snappen anderen ook niet dat ik er zo over denk....maarja dat is nou net die schijnheiligheid. Ik heb ook vanalles geprobeerd maar het is nooit goed. En ze weet het altijd zo vals te spelen dat het net lijkt of ik het inderdaad niet goed deed.... Rot maar ik zou ook niet weten wat ik moest doen...

Lavita330
Berichten: 4509
Geregistreerd: 02-07-03
Woonplaats: Zeeland

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-09-03 18:43

jeejtje okal zown zielig verhaal...

Llewella

Berichten: 2087
Geregistreerd: 25-01-02
Woonplaats: Alkmaar

Link naar dit bericht Geplaatst: 23-09-03 20:30

Blijven vechten in als steeds weer hoop dat je ouders bijdraaien zou ik niet doen, dat geeft je alleen maar verdriet.

Probeer gewoon een eigen manier te zoeken hoe goed met ze om te gaan, je hoeft ze daarvoor niet specifiek als ouders te beschouwen of te benaderen.
Als dat nog teveel pijn doet kun je overwegen afstand te nemen, maar dat is echt aan jezelf, en voor mij zou ik zeggen in uiterste noodzaak.

Ik heb zelf afstand genomen van mijn moeder zo'n 9 jaar geleden, en liever zie ik dat ook anders, alleen mijn moeder is gewoon heel erg ziek (manisch depressief) waardoor het contact heel erg bemoeilijkt is.

Wat je ook zou kunnen doen is hulp te zoeken, je verhaal kwijt te kunnen, oid.

Ik zit zelf in therapie, en vandaag kwam er ook weer een hoop uit mijn jeugd naarboven, maar ik praat daar wel met mensen die het begrijpen en me er mee verder kunnen helpen.
Alleen qua therapie moet je het net treffen, ikzelf ben iig erg tevreden.

Ik weet dat een kind heel loyaal naar zijn ouders is en behoeftig, dat is juist ook wat zo enorm pijnlijk kan zijn, want soms wordt het niet beantwoord en voel je je enorm afgewezen met alles wat zich daar uit voort ontwikkeld.

Iig veel sterkte en ik hoop dat je voor jezelf de juiste oplossing kunt vinden.