Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-09-03 00:24

Word jij ook zo emotioneel als.....

Geplaatst door de TopicStarter : 17-09-03 00:24

.....je sommige berichtjes hier leest over mensen die in de put zitten of hun paard die afgemaakt moet worden?

Ik heb dat nogal een beetje Bloos

ik ga me helemaal inleven, het is niet zo dat ik ga huilen ofzo Knipoog

maar gewoon even een brok in je keel...

**Geplaatst**: 17-09-03 11:14

Geplaatst: 17-09-03 11:14

Nee, gelukkig niet Knipoog

Ik vind het altijd erg sneu en vind het natuurlijk wel erg, maar het raakt me niet persoonlijk.
Tenzij ik de bokker in kwestie persoonlijk ken, dan wordt het een ander verhaal.
Als al deze verhalen me persoonlijk zouden raken, dan heb ik minstens 20 depressies per dag Knipoog

**Geplaatst**: 17-09-03 11:19

Geplaatst: 17-09-03 11:19

ik ga met oscar mee Lachen

anders zou je idd elke dag depri moeten worden.

**Geplaatst**: 17-09-03 11:32

Geplaatst: 17-09-03 11:32

nee echt helemaal niet. Ik lees de berichten meer als een gegeven iets, niet als een emotioneel verhaal. Daarnaast ken ik verreweg de meeste mensen niet persoonlijk en dan doet zo'n "emo" verhaal mij echt helemaal niets

**Geplaatst**: 17-09-03 11:35

Geplaatst: 17-09-03 11:35

ik heb hier al vaak gelezen dat iemand zijn paard of hond heeft af moeten geven. Daar krijg je wel wat eelt van op je ziel. Maar een enkeling weet alles zo goed te omschrijven dat het me toch wel kan raken ja. Ik weet immers zelf ook hoe het voelt.

**Geplaatst**: 17-09-03 19:02

Geplaatst: 17-09-03 19:02

Sommige zielige berichtjes wel...
Ligt er ook helemaal aan wat voor situatie het is.
Als iemand zijn paardje dood is gegaan omdat die 38 was en een mooi leven heeft gehad dan vind ik het niet erg.
Maar als er een paardje dood gaat omdat er stukken vlees af worden gesneden en is verkracht daar kan ik nog wel om huilen.

**Geplaatst**: 17-09-03 19:10

Geplaatst: 17-09-03 19:10

Ik heb het weleens als ik naar een film kijk waarin een dier dood gaat. Dat vind ik zo zielig. Slech eigenlijk, want oorlogfilms bijvoorbeeld zijn vaak nog veel erger

**Geplaatst**: 17-09-03 20:27

Geplaatst: 17-09-03 20:27

Dat heb ik ook weleens, maar dan vooral van de bokkers die hier vaak komen.
Ligt ook een beetje aan wat er is gebeurt, maar als ik verhalen lees over paarden die veel te vroeg overlijden dan kan ik toch wel even stil zijn.
Het verhaal van Heike en Julius bijvoorbeeld, daarvan kreeg ik toch wel een heel grote brok in m'n keel Scheve mond

En over mensen die diep in de put zitten kan ik me ook weleens "down" van voelen, maar dan vooral door ervaringen in mijn omgeving..
Ik word er niet depri van ofzo (dan zou ik het gewoon niet meer lezen) maar het raakt me toch wel..

**Geplaatst**: 17-09-03 20:59

Geplaatst: 17-09-03 20:59

Ik kan wel een brok in m'n keel krijgen bij het overlijden van paarden. Vooral als het echt 'eigen' paarden zijn, manegepaarden dus niet. Maar vervolgens open ik een ander topic en ben ik het eigenlijk al weer vergeten.
De depri verhalen lees ik niet omdat ik het zelf ook ben geweest. Ben nu gelukkig dus lees de verhalen expres niet om niet weer in de put te raken!

**Geplaatst**: 17-09-03 21:22

Geplaatst: 17-09-03 21:22

Ik kan best emotioneel worden, maar het ligt er wel aan. Als iemands pony overlijd en het zo vol verdriet en pijn opschrijft, dan blijft dat me wel bij. Zeker sinds dat ik zelf mijn pony verloor raakt het me nog meer als ik het lees.

**Geplaatst**: 17-09-03 21:27

Geplaatst: 17-09-03 21:27

Ik heb dat soms best wel! Bijvoorbeeld dat topic met die gruwelijk mishandelde paardenfoto's!! Verdrietig

Ik kon daar echt niet over!

**Geplaatst**: 17-09-03 22:49

Geplaatst: 17-09-03 22:49

Ik heb dat eigelijk nooit. En kan het me daarom ook moeilijk voor stellen dat mensen bij een mooi maar zielig gedicht of verhaal zeggen dat ze zitten te huilen achter hun computer.

**Geplaatst**: 17-09-03 23:19

Geplaatst: 17-09-03 23:19

ik heb het wel bij sommige dingen, dan verschijnen er gewoon tranen in mijn ogen, die ik gauw weer wegveeg

**Geplaatst**: 18-09-03 02:09

Geplaatst: 18-09-03 02:09

soms leef ik met diegene mee, maar doet het me persoonlijk niet veel, andere keren raakt het me ontzettend, en moet ik inderdaad een traantje wegpinken.
Hangt een beetje van de schrijfstijl en of ik iemand ken af.

**Geplaatst**: 18-09-03 02:32

Geplaatst: 18-09-03 02:32

DaphneL schreef:
Het verhaal van Heike en Julius bijvoorbeeld, daarvan kreeg ik toch wel een heel grote brok in m'n keel

Ik zat bij dat verhaal ook met tranen in mijn ogen.

En bij het verhaal van het paard Lorenzo dat veel te jong dood is gegaan (in laten slapen). Ik weet begod niet meer van wie hij was, maar ik moest gewoon janken toen ik het paard zag Verward

Verder ga ik wel (weer) mee met de rest. Soms raakt het je wel als je dingen herkent of het is heel mooi geschreven. Maar vaak heb je zoiets van: such is life.