Het gevoel dat je hebt als je.... *gedicht*

Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar

Toevoegen aan eigen berichten
 
 
Jurga

Berichten: 18554
Geregistreerd: 06-05-01
Woonplaats: Ede/Lunteren

Het gevoel dat je hebt als je.... *gedicht*

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 14-09-03 23:01

Ik heb al heel lang niet meer geschreven, maar vanavond kwam er ineens weer een gedicht in mijn hoofd op. Ben nog niet terug in oude vorm, maar wil het toch graag delen. Lachen

HET GEVOEL DAT JE HEBT

Het gevoel dat je hebt
als je kijkt naar de lucht
en je ziet het teken aan de hemel
een prachtige regenboog
vol schitterende kleuren
met een onbeschrijflijke pracht,
de zonnestralen erlangs
die het natte veld verlichten.

Het gevoel dat je hebt
als je een warme glimlach krijgt
van je vader.
Zijn ogen die vol trots naar je kijken
en glimmen
met duizenden diamantjes
als je zegt
dat je van hem houdt.

Het gevoel dat je hebt
als je moeder haar armen om je heenslaat,
haar handen
die door je haar gaan,
wat voelt dat veilig
en vertrouwd.
Je zou willen dat ze nooit meer losliet,
je samensmolt in die omhelzing
zo liefdevol.

Het gevoel dat je hebt
als paardlief met haar trouwe ogen
zo prachtig bruin
zo vol haarzelf
en haar hele uitstraling,
naar je kijkt
en je herkent
als je aan komt lopen.
Ze wil met je mee op avontuur.

Het gevoel dat je hebt
als je hem aankijkt
en weet dat hij het is
voor wie jij je leven geven wilt,
werkelijk waar
alles doen wilt,
als hij maar
gelukkig is
bij jou
en met de persoon die je bent
en altijd blijven wilt.

Het gevoel dat je hebt
als je voelt
hoe je ogen
bijna uit elkaar spatten als je in zijn ogen kijkt
en verdrinkt.
Je voelt zelf hoe je straalt,
je hele gezicht verlicht
door een onzichtbare zon.

Het gevoel dat je hebt
als er zomaar ineens
plotseling
tranen in je ogen staan
en je beseft
dat deze tranen
niet opkomen van verdriet
niet uit pure frustratie
niet als gevolg van een uitbarsting van woede,
nee, deze tranen
zijn tranen van geluk.

Het gevoel dat je hebt
als je je realiseert
dat je gevecht
bijna over is,
je weer mag gaan leven.
Moet
gaan leven.
Je kunt weer,
eindelijk.

Het gevoel dat je hebt
als je beseft
dat alles zijn reden heeft,
niets gebeurd zomaar
al lijkt het vaak zo.
Alles tegelijk,
het lijkt zo oneerlijk
maar het maakt je
sterk.

Het gevoel dat je hebt
als je inziet
hoeveel mensen er met je meeleven
blij voor je zijn
nu het zo goed gaat
je doorgaat
met van je leven
te maken wat je kan.
Eruit te halen,
wat erin zit.

Het gevoel dat je hebt
als je diep vanbinnen
de liefde door je lijf voelt stromen
en weet dat dit het is
wat je
hebt gezocht.
Het had wat voeten in de aarde,
maar het heeft overwonnen
en duidelijk gemaakt
it's meant to be.

Het gevoel dat je hebt
als je de mensen om je heen
wilt zeggen
hoeveel zij voor jou betekenen.
Je denkt dat het stom is
durft niet goed
maar eigenlijk
moet je niet denken,
maar doen.
Vertel het ze
en ontvang terug.

Het gevoel dat je hebt
als je ineens doorhebt
dat alles zijn plaats heeft
in je leven
het is aan jou
ermee te spelen
en het neer te zetten
op de juiste plek
alles heeft zijn tijd.

Het gevoel dat je hebt
als je je realiseert
dat je gelukkig bent
onbeschrijflijk
dat je op veel punten
hebt bereikt wat je wilde
en dat er nog genoeg
nieuwe uitdagingen staan,
klaar voor jou,
om jou nog veel meer
te leren.

IvR


Hierbij wil ik alle mensen hier bedanken die achter me hebben gestaan, ik voel me heel erg goed en ga absoluut zo door. OK dan!

Roy, bedankt voor de tranen vanavond, het gevoel was onbeschrijflijk! Lovers Love you!

favorietje
Berichten: 956
Geregistreerd: 22-11-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-03 23:06

kippenvel en een warm gevoel, dat geeft dit gedicht!
Heel erg mooi, heb je nog meer gedichten?

Jurga

Berichten: 18554
Geregistreerd: 06-05-01
Woonplaats: Ede/Lunteren

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 14-09-03 23:08

Ik heb wel meer gedichten ja, van een jaar of twee geleden denk ik. Daar zitten wat betere bij, al zeg ik het zelf. Heb meerdere positieve reacties gekregen op mijn eigen werk Bloos. Ben best blij dat het weer wat terugkomt. Misschien kan ik nog wat opzoeken, ik zal morgen even kijken.

pmarena

Berichten: 48084
Geregistreerd: 09-02-02
Woonplaats: Onderste eiland van ZH

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-03 23:08

Wat een lap tekst Haha! , maar erg mooi en sprekend OK dan!

favorietje
Berichten: 956
Geregistreerd: 22-11-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-03 23:11

zal wel leuk zijn, ik hou van gedichten. Zoek nog een mooi kort pakkent gedicht voor op de muur..... dus als je nog iedeen hebt...

Jurga

Berichten: 18554
Geregistreerd: 06-05-01
Woonplaats: Ede/Lunteren

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 14-09-03 23:23

Hmmz ben bang dat ik alleen lappen pakkende tekst schrijf Bloos.

staverej
Berichten: 121
Geregistreerd: 27-08-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-03 23:24

Ik heb genoten van dit werkelijk prachtige gedicht, traantjes staan in mijn ogen. Een natuurtalent, dat zijt gij!

Sypheron

Berichten: 15209
Geregistreerd: 06-12-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-03 23:31

Had voordat ik wegging tranen in mijn ogen en nu weer..

Voor degene die het misschien nog niet mee hadden gekregen wil ik dit topic ook weer even stiekum benutten om te vertellen dat Ilona en ik weer bij elkaar zijn, en dat alles duidelijk en scherp is. Wij horen bij elkaar, wij houden van elkaar, en wij leven voor elkaar. Iloon, ik hou van jou, bedankt voor alle mooie momenten, en de mooie toekomst die we tegenmoet gaan!

sharonaollie

Berichten: 6442
Geregistreerd: 05-06-03
Woonplaats: Utrecht

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-03 23:32

erg mooi gedicht OK dan!

Mayo

Berichten: 16796
Geregistreerd: 17-01-01
Woonplaats: De Meern

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-03 23:39

Wow! Mooi zeg!!! Echt alsof je in je hart even mee mag kijken Lovers Fijn om te lezen dat je je beter voelt, toppie!!

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 14-09-03 23:51

Heel mooi idee, ik ga met Mayo mee, echt een super gedicht.
Ik kreeg al langer het vermoeden, maar fijn dat jullie weer samen zijn. Hopelijk is dit het laatste serieuze probleem tussen jullie geweest.

Sypheron

Berichten: 15209
Geregistreerd: 06-12-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-09-03 00:02

Serieuze problemen zijn er niet om uit de weg te gaan, maar om SAMEN aan te werken. Denk dat we van alle voorgaande problemen genoeg geleerd hebben om er in de toekomst alleen maar sterker uit te komen Lachen.

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-09-03 00:05

Ik heb het over problemen die voor die breaks zorgen, dat zijn toch behoorlijk ernstige problemen, en ik hoop voor jullie dat die over zijn Lachen Kleinere problemen hou je sowieso, jullie zijn allebei mensen (naar schijnt Verward Tong uitsteken )

Sypheron

Berichten: 15209
Geregistreerd: 06-12-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-09-03 00:20

Ik snapte wat je bedoelde hoor, maar wat ik bedoel, is dat als er zich nog een probleem voordoet zoals voorgaande, dat we nu allebei weten wat te doen en hoe we er mee om moeten gaan, dus het hoeft niet meer per defenitie een break te veroorzaken. We zijn er iig wel achtergekomen dat praten echt het hoofdpunt is in een relatie Lachen.

favo

Berichten: 416
Geregistreerd: 27-04-01
Woonplaats: gem.ede

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-09-03 07:28

Erg mooi gedicht!!!

Barb

Berichten: 12082
Geregistreerd: 24-07-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-09-03 08:48

mooi gedicht hoor, erg lang maar erg mooi

youngster

Berichten: 26261
Geregistreerd: 21-03-02
Woonplaats: Utrechtse Heuvelrug!

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-09-03 09:43

Idd erg lang, maar erg mooi. Ik wist het dan al een tijdje dat het weer goed is, maar ik wens jullie alle geluk van de wereld..

BBL

Berichten: 288
Geregistreerd: 22-01-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-09-03 13:51

Wow! Je hebt geen idee wat je gedicht voor mij op dit moment betekent Ach gut ...thanx! OK dan!

Nathalie1981

Berichten: 4219
Geregistreerd: 13-12-02
Woonplaats: Apeldoorn

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-09-03 15:32

Idd erg lang, maar kreeg er tranen van in mijn ogen. Ik had wel een vermoeden dat het weer goed was tussen jullie, maar dit vermoeden is nu bevestigd, heel veel geluk samen!!!!!!

Tanya
Berichten: 10083
Geregistreerd: 28-12-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-09-03 16:09

Wow, dit is een mooi gedicht, veel gevoelens!

Tamara

Berichten: 10443
Geregistreerd: 20-07-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-09-03 16:46

Wat een prachtig gedicht, wou dat ik dat zo kon....

Tin
Berichten: 3715
Geregistreerd: 29-04-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 15-09-03 17:05

Echt heel mooi geschreven.. Lachen
Fijn dat jullie weer bij elkaar zijn..

Jurga

Berichten: 18554
Geregistreerd: 06-05-01
Woonplaats: Ede/Lunteren

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 15-09-03 18:06

9-12-2001
Ben ik wel?

Ben ik wel zo goed, zo lief, zo aardig als ik mezelf vind?
Ben ik wel zo meelevend, zo behulpzaam, zo trouw?
Het wordt nog veel te vaak in twijfel getrokken.
Ik weet het zelf niet meer,
Hoe kan ik het anderen dan laten zien?
Hoe kan ik anderen overtuigen van mijzelf, van mijn gelijk
Als ik er zelf nog niet uit ben?
Kan ik dan wel verder
Omgaan met anderen?

Mag ik dan doorgaan
En mezelf achterlaten?
Kom ik dan waar ik heen wil
En bij wat ik wil bereiken?

Mijn zelfvertrouwen vertelt me dat het goed zit.
Ik ben echt leuk, lief, aardig.
Maar wederom wordt het in twijfel getrokken
En de reden weet ik niet.

Ik dwaal rond tussen sterk in mijn schoenen staan
En hulpeloos grijpen naar vastigheid in mezelf.
Als ik zelf weet wie ik ben,
Waarom laat ik mezelf dan weer in twijfels trekken
En laat ik het niet gewoon gaan?

Laat ze praten, denken dat ze het bij het juiste eind hebben.
IK weet wie ik ben.
Wat ze aan me hebben.
Ik ben lief, ben een leuke spontane en vrolijke meid.

Maar niet altijd.
Ik heb nou eenmaal mijn mindere eigenschappen, ben weleens down.
Begrijpelijk, maar niet voor iedereen.

Waarom begrijp je mij nou niet?
Waarom WIL je me niet begrijpen?
Het doet me pijn.
Jouw onbegrip laat me mezelf verliezen.
Want heb jij dan gelijk?
Ben ik niet….???

Jawel, ik ben wel lief.
Ik wil het graag goed doen, maar vecht tevergeefs.
Sla, schop tegen een muur die ik nooit zal kunnen breken.
Praten tevergeefs en nutteloos, de moeite niet waard, je luistert niet.
Sluit je niet van me af!
Je laat me mezelf in twijfels trekken.
Hoe denk je dat ik me eronder voel?

Zo diep teleurgesteld.
Golven van woorden in mijn hoofd, op papier.
Maar ze bereiken jou niet.
Je snapt het niet, want je stelt je er niet voor open.
Ik doe er al geen moeite meer voor,
Veel te bang weer gekwetst te worden.

Alles gaat aan je voorbij.
Alles waar ik zo hard voor vecht.
Probeer het tactloos te brengen,
Om me, voor mezelf, te verdedigen,
Maar de overmacht is te groot.

Ik kan het geestelijk niet bijbenen en schiet tekort.
Er vallen gaten in mijn zelfvertrouwen,
Want ben ik wel….???
Zou jij dan gelijk hebben?
Heeft iedereen gelijk?

Ben ik zo moeilijk, zo onredelijk, zo onverschillig?
Is dat echt zo?
Ben ik zo stuurloos, dwars en onmogelijk?
Welnee, het is het woord ACCEPTATIE dat hier de hoofdrol speelt.
Je zult me moeten accepteren.
Me accepteren zoals ik ben, WIE ik ben en zijn wil, want ik weiger te veranderen.

Ik ben ik en ik heb zelfvertrouwen.
Al is het soms zoek en ren ik er wanhopig achterna
in de hoop het toch eindelijk in de greep te krijgen,
niet meer te hoeven vechten.
Mezelf niet meer door anderen in twijfels te laten trekken over de persoon die ik ben,
Waar ik voor sta.

Volkomen eerlijk
Wil ik kunnen zeggen waar het op staat.
Mijn gedachten weergeven
Mogelijkheid tot uitleggen, recht praten.
Maar het mag nog niet zo zijn.

Ik zal er nog een poosje mee moeten leven.
Door sommigen geaccepteerd om mezelf,
Door sommigen geaccepteerd om mezelf,
Wat ik uitstraal en mijn zelfkennis.
Volkomen eerlijk mezelf zijn.
Een eigen plek in de samenleving te veroveren
En dat KAN ik, omdat ik weet:

JA, ik BEN geweldig!
Ben er voor mensen die me nastaan.
Hou van mezelf omdat ik mezelf accepteer,
Met al mijn nukken en negatieve karaktertrekken.
Ik weet dat ik absoluut WEL de moeite waard ben!

Ik ben mezelf en niemand minder!!!!

Jurga

Berichten: 18554
Geregistreerd: 06-05-01
Woonplaats: Ede/Lunteren

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 15-09-03 18:08

22-08-2002

VOLSLAGEN VREEMD

Zij
daar tegenover mij,
wat doet zij daar?
Ik ken haar niet,
ze is mij volslagen vreemd.

Starende ogen in een bleek gezicht,
koude en lege blik,
zo nietszeggend,
maar tegelijk indrukwekkend.

Geen enkele uitdrukking in haar gezicht,
lippen stijf op elkaar.
Vastberaden geen woord te zeggen.
Wie is zij,
deze onbekende?

Wat zou er in haar hoofd omgaan?
Wat zit er verborgen achter deze persoon?
Ze smeekt om hulp,
maar niemand kan haar helpen.

Ik kijk haar nogmaals aan,
geen enkele emotie komt los.
Ze is een vrouw,
maar diep vanbinnen
een klein, huilend meisje.

Het doet mij pijn haar zo te zien,
wil haar helpen,
haar vastpakken en troosten,
ik MOET het doen…

Met mijn armen om haar heen
voel ik haar ontwaken.
Ontwaken uit dat gestaar.
Ze schokt…

Langzaam dringt het tot me door
dat ze huilt.
Pijn, woede en frustraties eruit.
“Toe maar meisje, het is niet erg.
Je zult zien dat het oplucht.



Je hoeft niet te praten,
als je maar weet dat er mensen voor je zijn.
Mensen die om jou geven,
van je houden om wie je bent.

Je staat er niet alleen voor,
ook al voelt dat vaak zo.
De beslissing ligt alleen bij jou:
wie vraag jij om steun en hulp?”

Wie trekt jou uit je gedachtenwereldje,
waarin je zo diep verzonken bent?
Wie geeft jou alles wat je nodig hebt,
op dat moment?

Ik weet niet hoe lang het duurt,
maar je ogen zullen weer stralen.
Sprankelen als ooit tevoren,
zelfvertrouwen uitstralen.

Ik zal jou weer herkennen,
als je tegenover me staat
en naar me lacht.
Nog even geduld, Iloon.

IvR

Jurga

Berichten: 18554
Geregistreerd: 06-05-01
Woonplaats: Ede/Lunteren

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter : 15-09-03 18:09

5-1-2002

ONBESCHRIJFLIJK

Waarom
probeer ik iets dat zo
zo onomschrijflijk is,
te omschrijven?

Waar begin ik aan,
als ik toch al weet
dat ik dat niet kan.
Boven mijn machten.

Hoe zal ik ooit kunnen omschrijven
hoe ik me voel,
nu.
Onmogelijk.

Waarom
probeer ik het uit te leggen,
op papier te zetten,
als ik niet weet hoe?

Als ik toch al weet
dat het tevergeefs zal zijn.

Brengt het me voldoening?
Het idee niet nutteloos te zijn?
Toch nog iets te kunnen,
wat anderen niet lukt?

Ik weet het,
het zal me niet lukken,
onomschrijflijk als gevoelens zijn.
Onomschrijfbaar moeilijk.

Kan niet vertellen,
uitleggen hoe ik me voel
op dit moment.

Volkomen leeg in mijn hoofd.
Machteloos staand tegenover alles dat me overkomt.
Zonder ergens enige waarde aan toe te voegen.
Heel erg waardeloos.

Ik wil zo graag,
maar kan niks doen.
Bovennatuurlijk,
en ik maar
een mens.


Voel me zo alleen,
niet geaccepteerd,
respect is ver te zoeken.

In het openbaar
bekogeld met aardse dingen.
Gebonden,
weerloos.
Het doet zo’n pijn als de overmacht
weer eens te groot voor me is.

Ik kan niks meer dan alles
over me heen laten komen,
huilen uit onmacht,
mijn gevoelens
waardeloos te zijn,
onbeschreven laten
tot ik er wel woorden voor heb
en mijn machteloze gevoelens omschrijfbaar worden.

IvR