Op advies van onder andere verschillende bokkers heb ik dus actie ondernomen en alles aan mijn moeder verteld. Zij heeft verschillende dingen van internet gehaald,en ik moest een paar soorten 'testjes' maken en dingen uit teksten markeren die bij mij van toepassing waren. Uit een tekst over anorexia,boulimia en BED. (BED is een eetbuienstoornis,een soort boulimia,maar dan zonder overgeven,laxeren enz na de tijd) Mijn moeder is doktersassistente,en heeft dus ervaring met dit soort dingen. Er waren overeenkomsten met anorexia,alleen hoef ik van mezelf niet echt meer af te vallen,dus dat heb ik niet. Er waren ook overeenkomsten met boulimia,omdat ik soms wel na een eetbui urenlang ga fietsen of een paar dagen streng ga lijnen. Verder had het ook veel weg van BED. Het is dus niet echt in een hokje te plaatsen. Mijn moeder denkt dat professionele hulp op dit moment niet nodig is,omdat zij me ook kan helpen,en ze het eerst zo wil proberen. Mocht het toch niet verbeteren,dan zal zij me niet tegenhouden hulp te zoeken. Want de eetbuien zijn wel zo erg,dat ik eet tot ik zoveel buikpijn heb dat ik bijna niet meer kan lopen. En ook de dagen erna ben ik er nog ziek van,en heb ik last van m'n buik. Ook ben ik op dit moment onvruchtbaar omdat m'n cyclus stil staat. Dat zijn dus wel serieuse dingen,maar ik heb er zelf wel vertrouwen in dat dit goed gaat komen met de hulp van m'n moeder. Als dat niet lukt,ben ik zelf bereid hulp te zoeken. Ik zeg dus niet: ik heb dit of ik heb dat. Volgens mijn moeder hang ik tegen een eetstoornis aan,vooral BED. Maar ze denkt dat wij dit samen wel op kunnen lossen,het is niet zover gekomen dat ik meteen professionele hulp nodig heb. Aan de ene kant ben ik soms een beetje bang dat ze de eetbuien zelf onderschat,omdat ik daar echt twee dagen ziek van ben,en dan soms ook maar halve dagen op school ben. Maar dat heb ik ook tegen haar gezegd,en dat snapt ze ook wel. Iig is het niet zo dat ze de hele situatie onderschat,en ik denk dat dit wel gaat lukken met haar hulp. En anders zien we het vanzelf,en dan zoeken we een andere oplossing.
Dit is dus hoe het tot zover gaat,en ik wil alle bokkers die me hebben geholpen en gesteund nog even bedanken. Top!
Richtje
Berichten: 13117
Geregistreerd: 29-04-02
Woonplaats: Bunschoten
Geplaatst: 09-09-03 21:00
Heel goed dat je erover gepraat hebt en dat je moeder je nu hiermee wil helpen en in wil steunen. Ik denk dat de stoornis erkennen een belangrijke stap is, die je nu genomen hebt. Succes verder!
replika
Berichten: 992
Geregistreerd: 01-06-02
Geplaatst: 09-09-03 21:00
Wat fijn voor je dat je moeder je zo steunt, met zn tweeen weet je iig al veel meer en hoef je niet alles alleen op te lossen. Maar ik zou wel oppassen, je moeder is dan wel dokersassitente, maar heeft ze ook veel verstans van eetbuien? Dat je jezelf goed in de gaten houdt en als het erger wordt toch naa een specialist gaat, die weet er denk ik toch meer vanaf, en kan je misschien wel precies zeggen wat voor eetstoornis je hebt! Heel veel sterkte en succes in ieder geval!
silleke
Berichten: 1165
Geregistreerd: 27-08-02
Woonplaats: Hasselt Belgiƫ
Geplaatst: 09-09-03 21:11
goed van je dat je op tijd je moeder hebt ingeschakeld. jullie komen er samen wel. veel succes ermee
KellyenXena
Berichten: 3615
Geregistreerd: 08-04-03
Woonplaats: Roosendaal
Geplaatst: 09-09-03 21:55
Ook hier heel veel sterkte en succes toegewenst!
biepp
Berichten: 1510
Geregistreerd: 17-03-03
Woonplaats: Amsterdam
Geplaatst: 09-09-03 22:18
Goed dat je het iig erkend hebt! Nu ben je al een eind op weg naar je "genezing" !
Maar je moet wel weten, dat je moeder je moet blijven helpen, ook als je denkt dat het over is! want van het ene op het andere moment kan het weer terug komen! er hoeft maar iets fout te gaan en "bam" daar is het weer!