Haar schildklier werkte te snel, ze is er zelfs een keer voor opgenomen op de IC, omdat daardoor haar hart 'op hol' geslagen was.
maar voordat het zover komt, merk je dat ook wel aan jezelf hoor, tis niet dat opeens je hart op hol slaat
(alleen mijn moeder draafde maar door terwijl haar lichaam dat niet aan kon)m'n moeder heeft eerst lang medicijnen geslikt die haar schildklier platlegde, en tegelijk weer andere medicijnen om de werking van haar schildklier te vervangen.
door een radioactive slok is nu een stukje van haar schildklier afgestorven/voorgoed stilgelegd, zodat hij niet meer te snel werkt. alleen ze hebben net wat teveel gedaan, dus ze moet nu de rest van haar leven pillen slikken die het laatste stukje aanvullen, maar dat vind ze niet erg.
Toen haar schildklier nog te snel werkte en ze er nog niets voor had was ze telkens heel snel uitgeput, kortademig en had ze hartkloppingen. Ze kreeg het steeds erger, was al een paar keer naar de dokter gegaan, maar het zou stress zijn
. totdat haar schildklier wel erg groot was en ze bij de dokter vroeg hoe dat nou kwam. gohhh bleken al die dingen die ze had gehad van d'r schildklier te zijn geweest, lekker dat de dokter daar niet eerder naar had gekeken, maar tegenwoordig zeggen ze volgens mij automatisch bij alles al: stressAls ik jou was zou ik je maar even niet te druk maken hoor, gewoon rustig afwachten. maar zodra je last krijgt van hartkloppingen enz. zou ik dat wel melden!
