Anya schreef:Volgens mij zit het probleem niet in de reis... Maar in wat je van je leven vindt. Zo Saai, geef je zelf aan. En dat los je niet echt op met een reis. Natuurlijk doe je geweldige indrukken op, natuurlijk is dat niet saai... Maar hoe lang je ook spaart... Tenzij je van plan bent emigreren... er komt altijd een moment dat je terug moet. Weer Saai. Lijkt me dus dat je -ongeacht of je gaat of niet- juist dat stukje tegen het licht moet houden. Waarom is het saai? Kun je daar wat aan doen? Als je dat antwoord weet, dan kun je waarschijnlijk ook een goede afweging maken of zo'n reis het waar is om je paard weg te doen. Sterkte in ieder geval.
Dat is precies wat mijn vader zei. Hij zei dat mijn probleem hier in Nederland was en dat ik dat ook hier moest oplossen. Een jaar ervoor wegrennen lost niks op, je stelt alles alleen een jaar uit. Daarna kom je toch weer hier terug. Dit besef ik me nu ook wel, alleen ik heb zelf erg sterk het gevoel dat voordat ik keuzes kan maken over mijn leven hier ik eerst moet achterhalen wat ik nou precies wil van het leven. Op dit moment wil ik namelijk bar weinig (lees: niks) Mijn vader zegt dat dat kan, maar dat ik om daar achter te komen niet persé naar Australië hoef, en dat dat hier ook kan. Dat is zo, maar Australië is een grote droom voor me, dus ik had zelf het idee die 2 gewoon met elkaar te combineren.
Mijn gevoel spreekt me heel de tijd tegen, ik heb echt helemaal niks aan mezelf. Maar dat wist ik al, ik kom mezelf wel vaker tegen natuurlijk. Dat is ook een reden om mezelf nou eens op sleeptouw te nemen de wereld rond, en een paar belangrijke dingen over mezelf ontdekken.
Ik kan het ene moment heel helder en duidelijk zijn over mijn droom om die reis te maken, en dan op dat moment echt op het punt staan de paarden te verkopen.
Een dag later is mijn hele mening al weer 180 graden gedraaid en wil ik mijn paarden houden en lijkt die reis een stomme droom.
Ik denk dat ik mezelf nu moet uitdagen. De uitdaging is om door te zetten in het saaie leven wat ik nu heb. Doorbijten. Ja ik heb een stomme baan, en in plaats van minder te gaan werken ga ik meer werken. Dit allemaal om geld te verdienen. Ik wil er ook in het weekend een baan bijnemen.
Push myself to the limit.
En als ik dat heb volgehouden, lang genoeg om mijn reis te kunnen betalen, en mijn paard te kunnen houden, dan kan ik met een gerust hart op reis en heb ik iets om trots op te zijn. Verder verbrand ik dan ook niet alle schepen hier, want ik kom ooit ook nog eens terug.
Grote kans dat als ik deze uitdaging overwin, de behoefte om mezelf in Australië te vinden verdwijnt. Dan heb ik het alsnog hier opgelost.
Wie weet...
Dat ik wil reizen is zeker. Mijn vorige reis is niet helemaal volgens plan verlopen. Ik zou 3 maanden naar amerika gaan maar was na 1 maand terug. Toch voel ik die reis niet als mislukking ofzo. Ik heb een hele hoop geleerd. Minpunt was voor mij dat ik aan 1 plaats gebonden was, en ik wil heel graag rondreizen. Verder heb ik ontzettend last van heimwee, maar dat is ook iets wat ik moet overwinnen. Als ik een hoop heb moeten laten voor deze reis zal de kans dat ik weer naar huis kom kleiner zijn denk ik.
Ik zit nu dus op mijn (duffe) werk. Zit er echt helemaal doorheen, maar ik zet door. Mijn beste vriendin is gisteren vertrokken richting Australië. Ze gaan een iets andere reis maken dan ik in mijn hoofd heb, maar ik ben best wel een beetje jaloers. Niet in een negatieve manier, ik vind het echt fantastisch voor haar. Maar ik had natuurlijk ook zo graag gewild! Maar daarom heb ik ook zoveel respect voor haar, zij heeft hier een jaar lang voor gewerkt, en een hoop dingen gelaten. Verder heeft ze 3 jaar studeren nu helemaal afgemaakt, en begint ze aan het laatste jaar als ze terugkomt. Ze heeft dus de mogelijkheid om weg te gaan, en vooruitzichten bij terugkomst. Ze is nu in Bangkok.. zucht..
Ik neem haar gewoon als mijn grote voorbeeld en geef me een schop onder me kont!