mn vader belde net. en vertelde het. hij heeft vanmorgen een hartaanval gehad. hij was 80 jaar en nog zo vol plannen. hij had in oktober nog een weekendje georganiseerd omdat ze beide 80 waren. Ik had hem al maanden niet gezien, omdat ik zo weinig contact met mn vader had. Afentoe schreef hij nog een brief of mailde we (ja moderne grootvader). en ik voel me nu zo schuldig, dat ik nooit langsging en dat ik net afgelopen dinsdag had besloten dat ik niet mee zou gaan naar t weekendje omdat ik me daar niet op mn plaats voelde. ik had hem dat niet kunnen vertellen en zou dat ook nooit meer kunnen doen. Hij was ontzettend dik en hij heeft het nog lang uitgehouden (bijna 81). hij was heel moeilijk in karakter maar bedoelde het allemaal zo goed. hij had het niet op kleine kinderen maar als ze ouder werden ging hij altijd bij voetbal en hockey kijken. hij was zo trots op zn familie en ik baal er nu gewoon van dat ik niet wat vaker langs ben gegaan.