Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-07-03 14:29

automutilatie

Geplaatst door de TopicStarter : 15-07-03 14:29

Hallo,

Ik heb automutilatie (snij in mezelf om mezelf beter te voelen) en ik heb hier al een beetje rondgekeken, maar ik kon niet echt een soortgelijk topic vinden... Ik wou vragen wie dit nog meer doet, of deed, en hoe ze ermee omgaan..

Ik doe het al een tijdje, maar ik begin een beetje wanhopig te worden, heb ook al hulp, maar het gaat nog steeds niet beter..
Nu met dit warme weer is het het ergst, iedereen vraagt of ik mee wil, maar mijn hele benen zijn kapot.
Sorry, als het nogal wazig is, maar ik zit er een beetje doorheen Verdrietig

**Geplaatst**: 15-07-03 14:36

Geplaatst: 15-07-03 14:36

Weet je huisarts hiervan Plien4tarzan? Ik denk dat je heel snel deskundige hulp nodig hebt....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-07-03 14:40

Geplaatst door de TopicStarter : 15-07-03 14:40

Ik heb al deskundige hulp, loop al een half jaar bij een psychologe (zwaar depressief) en heb dit al een maand of 4, en heb het gister verteld, en nu word ik doorverwezen..
Maar ik zit een beetje op een dood punt eigelijk, ben alles nogal zat

**Geplaatst**: 15-07-03 14:42

Geplaatst: 15-07-03 14:42

He jakkes meis, even een flinke dip dus....
Volhouden hoor, het leven is zo ontzettend mooi, zonde om dat voor jezelf te vergallen.

Sorry, ik weet verder niet hoe ik je hierin kan steunen, de pest van zulke aandoeningen is altijd weer dat je er zelf uit moet komen....

Ik hoop dat ze je snel kunnen helpen....

Knuf, Sonja

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-07-03 14:47

Geplaatst door de TopicStarter : 15-07-03 14:47

ja ik weet dat ik er zelf uit moet komen, maar ik voel het ook zo, dat ik echt helemaal alleen ben, in dit rotleven... maar alles wat ik nu zeg is negatief.. iig bedankt sonja, doet me goed dat je toch iets zegt

**Geplaatst**: 15-07-03 16:38

Geplaatst: 15-07-03 16:38

ik heb zelf niet ge-automultileerd maar zie het op mijn werk wel vrij vee.
Probeer erachter te komen waarom je dit doet, wat is het geen wat jou i het dagelijks leven frustreerd of kapot maakt, ik weet dat het moeilijk voor je is, maar als je erachter bent wat het is dan zul je daar aan moeten gaan werken pas als dit opgelost is zal je automutilatie gedrag ook beter gaan. Mocht je de behoefte hebben om te pb'en doe dit dan!

**Geplaatst**: 15-07-03 21:55

Geplaatst: 15-07-03 21:55

Nou als mensen je meevragen te zwemmen geloof ik niet dat je helemaal alleen bent. Juw visie op de wereld en op jezelf zal drastisch moeten veranderen wil je niet als chronisch psychiatrisch patiënt door het leven gaan.

Heb je ook ondersteunende medicatie? En bespreek met je psychologe dat je op een dood punt zit. Misschien heb je een andere werkmethode nodig om verder te kunnen. Er zijn meer wegen die naar Rome lijden.

**Geplaatst**: 15-07-03 22:59

Geplaatst: 15-07-03 22:59

Heb je al deskundige hulp? Niet dat hierdoor de automutilatie meteen stopt, maar het zal je iig helpen je frustraties en pijn op een andere manier te uiten en te verwerken. Of om andere manieren te vinden om niet te dissociëren, als je het om die reden doet.
Lastig is het hè, als je smoesjes moet verzinnen waarom je lange mouwen/ broek draagt, ook al is het hoog zomer. Hier kan ik je helaas geen tips voor geven.
Misschien als je ouder bent en dit "achter je ligt", dat je je dan over de schaamte voor de littekens heen kan zetten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-07-03 12:51

Geplaatst door de TopicStarter : 16-07-03 12:51

Ik heb al hulp ja, slik geen medicatie, dat weiger ik. Vraag me niet waarom, ik heb er geen goed gevoel bij gewoon.

En pellie: niet aanvallend bedoeld hoor, maar mensen die je meevragen om te zwemmen zijn nog niet altijd diepgaande vrienden, die willen gewoon met zo´n groot mogelijke groep zwemmen en vragen al hun kennissen mee, maar dat kon jij ook niet weten.

Ik heb gister formulieren ingevult voor die gespecializeerde instelling, maar dat kan nog wel een maand of 2 duren...
Misschien word ik ook opgenomen, maar dat doet er eigelijk niet toe nu.

**Geplaatst**: 16-07-03 12:58

Geplaatst: 16-07-03 12:58

Meid, kom op. Je bent echt niet de enige die zich (wel eens) alleen op de wereld voelt.
Wat betreft de medicatie: daar heb je geen goed gevoel bij. Waarom niet? Ben je bang dat het je beschadigd? In feite doe je dat nu van buiten ook. Ga bij jezelf te rade waar je meer waarde aan hecht. Niet dat ik je aan de medicatie wil hebben, maar probeer eens jezelf geestelijk te ontleden waarom je dit nu eigenlijk doet/ niet wil doen.
Probeer ook van de kleine goede dingen des levens te genieten: bv een lekker warm bad, het zonnetje, goede muziek, etc. en leg daar gewoon de nadruk op.

Sterkte! Vriendjes zijn?

**Geplaatst**: 16-07-03 14:10

Geplaatst: 16-07-03 14:10

[JH] Jezelf snijden... Hier is een topic van een tijdje geleden..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-07-03 15:52

Geplaatst door de TopicStarter : 16-07-03 15:52

Dank je laratjuh.

en tyrza, ik heb echt mijn redenen dat ik geen medicatie wil, alleen heel veel mensen zijn het er niet mee eens, en ik dit topic heb ik niet geopent voor een discussie ofzo.

En idd, ik probeer me vast te houden aan de mooie dingen van het leven, maar soms is het zo uitzichtloos dat niks je meer opvrolijkt, maar ik denk dat je het zelf ook het moeten gehad wil je dat echt begrijpen.
En het is niet dat ik me wel eens alleen voelt ik voel me al een hele lange tijd altijd alleen, waar ik ook ben.

Niet dat ik mezelf zielig vind, of zielig wil overkomen, maar het word altijd nogal onderschat allemaal: je bent nog jong, het zal de pubertijd wel zijn etc.. Maar dat is niet zo.

Bedankt voor de reacties igg

**Geplaatst**: 16-07-03 16:13

Geplaatst: 16-07-03 16:13

ik heb je ge-pbd

**Geplaatst**: 16-07-03 16:18

Geplaatst: 16-07-03 16:18

Hallo Plien,
Een vriendin van mij heeft dit ook gehad. Ze had wel het een en ander meegemaakt vroeger. Ik weet niet of dit bij jou ook zo is.
Kun je iemand van de therapie bellen op het moment dat je het helemaal niet ziet zitten?? Of een vriendin?? Het is niet goed om hier zelf mee te blijven zitten. Maar dat weet je zelf ook anders was je nooit in therapie gegaan.

Probeer in ieder geval zo eerlijk mogelijk tegen jezelf te zijn, ook al doet dat soms pijn..... Het mutuleren is toch een uiting van frustratie, en alleen jij weet waar het vandaan komt.

Heb ff in je profiel gekeken, je hebt een hartstikke leuk paard en je ziet er zelf ook uit als een spontane leuke meid. Kun je het wel loslaten als je lekker bij je paard bent?
Sterkte, en bedenk dat je de eerste stap al gezet hebt. Je kunt het.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-07-03 16:23

Geplaatst door de TopicStarter : 16-07-03 16:23

Ik heb al meerder stappen gehad, ben al druk bezig met mijn psychologe, en ga nu naar een specialist, mijn vader weet het, net als mijn vriend. Het is alleen dat ik op een dood punt ben.. Er is en blijft zoveel onbegrip in deze wereld. Ik ben te jong, dus ik stel me aan. Ik moet gelukkig en blij met mn paard en mn vriendje spelen en voor de rest mag ik geen problemen hebben, en dat kan ik niet, en daardoor ben ik veel mensen waar ik veel van hield verloren.

Ik zit gewoon even vast

**Geplaatst**: 16-07-03 22:47

Geplaatst: 16-07-03 22:47

Hai Plien, ik ken je probleem.
Zelf heb ik jaren mezelf beschadigt met mes, eigenlijk met alles wat ik op zo'n moment kon vinden.

T was een manier om me "beter" te voelen.
Helaas ging ik me er helemaal niet beter van voelen, alleen maar slechter.
Vooral in de zomer is het nog altijd lastig om shirt's zonder mauwen te dragen.
De littekens zijn zo confronterend!

Inmiddels doe ik dit al zeker een jaar niet meer, en ben ontzettend trots op mezelf.
Heb net als jij ook geen medicijnen geslikt, gewoon op eigen kracht met je problemen leren omgaan is t beste.
zoek er wel goede steun bij!

**Geplaatst**: 16-07-03 22:49

Geplaatst: 16-07-03 22:49

Hallo, ik heb een tijdje geleden het onderstaande stukje in een ander topic geplaatst, maar ik zet het hier toch nog even neer. Omdat plien4tarzan zich wel een beetje in mijn verhaal herkende, en omdat het wat dingen van de kant van de "automutantjes" verklaart.

Ik automutileer nou zo’n 4 jaar, en waarom? Ik weet het niet. Af en toe gaat het zo slecht dat ik helemaal gek lijk te worden, het enige wat me daar dan uit kan halen is zelfbeschadeging. Soms is de “drang” zo groot dat ik de hele dag aan niets anders kan denken. Het is echt niet om aandacht te vragen (hoewel er wel een heel piepklein percentage is van de automutuleerders die het wel daarom doen), de enige reacties die je krijgt zijn namelijk vol afschuw en onbegrip. Mensen in de trein die snel hun kinderen bij zich roepen als ze je armen zien. Geloof me, zoiets doet pijn. Ik wil het liever ook niet doen en probeer het dan ook zo lang mogelijk “tegen te houden” , maar op een gegeven moment gaat dat niet meer, dan gaat het zo slecht dat je aan niks anders kan denken. Voor het moment lucht het even op, maar daarna heb ik al weer spijt als ik naar m’n wonden kijk. Je moet het eigenlijk meer zien als een overlevingsstrategie, een manier om met een immense pijn om te gaan, althans dat is het bij mij, een uiting van al mijn pijn, verdriet, boosheid en frustratie.

Hier zeggen er mensen zoek dan hulp, maar zo makkelijk is dat niet. In de (psychiatrische) hulpverlening is nog erg veel onbegrip, de hulpverleners weten zelf ook niet wat ze er mee aan moeten en negeren het liever. Mijn eerste psycholoog zei alleen maar: “Meisje, dat moet je niet doen, dat is slecht voor je.” Nou daar heb je ook niet veel aan, als 14 jarige begreep ik zelf nog niet eens wat er gebeurde, ik vond het ook heel eng dat ik zoiets gedaan had ik, en zo iemand helpt je dan ook niet echt. De andere 2 psychologen hebben er nog nooit wat over gezegd, terwijl ze het wel weten. Ik ga er zelf ook niet over beginnen, dat kan ik(nog) niet, want ik schaam me erzelf heel erg voor en ik weet dat het slecht is voor me, maar als andere dat steeds bevestigen ga je je echt niet beter voelen. Als je bij de eerste hulp komt om je wond te laten hechten weigert de arts om je te verdoven, “je hebt het jezelf toch aangedaan?!” . Op dit gebied schiet de psychiatrie wel een beetje te kort, bij de behandeling (van vaak borderline) wordt nu tegenwoordig zowel in inrichtingen als bij de dagbehandeling gebruik gemaakt van niet-beschading contracten. Als iemand die hulp krijgt zichzelf beschadigt wordt diegene de behandeling ontzegd. 3 keer snijden is de inrichting verlaten, dan word je gewoon op straat gezet van de een op de andere dag. Of als je bij een dagbehandeling bent ofzo mag je gewoon niet meer komen. Daar schiet je dus echt helemaal niets op, mensen met erge problemen of stoornissen worden gewoon niet geholpen als ze aan automutilatie doen, terwijl die mensen de hulp het hardst nodig hebben. Je beschadigt jezelf echt niet zomaar, het geeft echt wel aan dat er een paar dingen niet helemaal goed gaan.

En voor de mensen die het veroordelen of het zich niet kunnen voorstellen, soms gaet het zo slecht dan moet je wel, en op het moment zelf voel je de pijn niet eens zo. Ik ben verder echt heel bang voor pijn en naalden, maar op zo’n moment niet, dan voel je niks meer. Er zijn wel mensen die zeggen, “toen het bij mij heel slecht ging deed ik dat niet” . Het enige wat ik daarop kan zeggen is wees blij dat je dat niet gedaan hebt, maar niet iedereen is zo sterk om zonder kleerscheuren met moeilijke dingen om te gaan, niet iedereen is hetzelfde. Er spelen ook een boel andere dingen mee, van erfelijke factore, of je er de aanleg voor hebt enzo. En vaak is het dus niet alleen het snijden, mensen die zichzelf beschadigen hebben ook echt wel iets (meestal), dan moet je denken aan borderline (meestal), schizofrenie, stemmen horen, dissociative stoornissen. Het meisje van het artikel in de Yes ken ik, het lijkt uit het artikel dat ze “alleen maar snijdt” , maar zij heeft een dissociatieve stoornis, zij is niet van zichzelf bewust op het moment dat ze het doet. Later wordt ze wakker als het ware met een boel nieuwe wonden erbij.

Voor verdere info www.wegwijs.org en dan klikken op Steungroep Zelfbeschadeging, en dan bij De steungroep staat nog wat info. Naar deze steungroep kan je bellen/mailen voor info en lotgenoten contact. Ik ben zelf ook lid en ben laatst naar een ontmoetingsdag geweest, het was een hele fijne ervaring om te merken dat er meer mensen zijn zo als jij, dat je niet alleen bent en niet gek bent.

Dus alsjeblieft mensen, veroordeel ons niet en wijs ons niet af, we zijn tenslotte ook maar mensen, en hebben wel degelijk gevoel.

**Geplaatst**: 16-07-03 23:00

Geplaatst: 16-07-03 23:00

Ik heb ooit gehoord dat automutilatie vooral gebeurd om spanning te verlichten. Door te mutileren wordt de spanning even minder.

Wat nastyexplosive ook aangeeft, hulpverleningscontracten afsluiten met als strekking 'automutileren is behandeling stoppen' heeft geen zin. Het heeft meer zin te kijken naar de oorzaak erachter. Welke spanning word er weggenomen?

Plien4tarzan als je een behandeling zoekt kijk dan ook of ze op zoek gaan naar de oorzaak erachter. Anders wordt er alleen aan symptoombestrijding gedaan en heb je er zelf uiteindelijk niet zoveel aan.

Verder, heel veel sterkte, jij, maar ook de anderen die nu zo moedig op Bokt hun verhaal neerzetten Ach gut

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-07-03 00:18

Geplaatst door de TopicStarter : 17-07-03 00:18

Bedankt nastyexplosive, dat drukt een beetje uit wat ik al heel de tijd wou zeggen, maar er niet uit kreeg.. Dank je

En idd apple, spanning en leegte, en haat zijn de grootste redenen bij mij, en er word ook zeker aan de oorzaak gewerkt, ben er voor mezelf aardig achter nu.. alleen nu moet ik het nog naar buiten brengen